مقایسه عملکرد گومز و لواندوفسکی در بایرن

این روزها اصلی ترین خبر پیرامون باشگاه بایرن در مورد رابرت لواندوفسکی مهاجم لهستانی است و شایعات مرتبط با تمدید قرارداد او و یا ترک مونیخ. این بازیکن 27 ساله که هنوز سه سال از قراردادش با باواریایی ها باقی مانده، اخیرا دست به اقداماتی عجیب زده و با زیر پا گذاشتن اصول حرفه ای مشغول مذاکره با تیم های دیگر است. به این بهانه قصد داریم عملکرد لواندوفسکی در دو فصل حضورش در مونیخ را بررسی کرده و مقایسه ای داشته باشیم با ماریو گومز مهاجم پیشین سرخ پوشان. 

 

ماریو گومز پس از پیوستن به جمع باواریایی ها در سال 2009، فصل اول نتوانست جایی برای خود در ترکیب اصلی پیدا کند. اما در فصل دوم و با مصدومیت ایویکا اولیچ و جدایی میروسلاو کلوزه، بخت به بازیکن سابق اشتوتگارت رو کرد و تا گومز فرصت بیشتری برای نشان دادن توانایی های خود داشته باشد. طولی نکشید که موتور گلزنی گومز روشن شد و حتی پس از تعویض مربی، جایگاه ثابت او به عنوان مهاجم اول تیم تغییری نکرد. گومز در مجموه 174 دیداری که با لباس بایرن به میدان رفت، توانست 113 گل به ثمر برساند اما انتقادی که همواره به او وارد بود این است که گومز در دیدارهای مهم و سرنوشت ساز آن فروغ لازم را ندارد. سال 2012 در مجموع 330 دقیقه بازی در نیمه نهایی و فینال لیگ قهرمانان برابر رئال مادرید و چلسی، مهاجم نوک بایرن از 52 موقعیت گل و 31 ضربه کرنر تنها یک بار موفق به انجام وظیفه خود شد که تازه آن یک مورد هم برخورد سانتر فیلیپ لام با پای تکیه گاه گومز بود که در دقیقه آخر بازی وارد دروازه کاسیاس شد !

این آمار وقتی نا امید کننده می شود که بدانیم آرین روبن، فرانک ریبری، شواین اشتایگر، تونی کروس و حتی توماس مولر به عنوان هافبک بازی ساز و تغذیه کننده پشت سر گومز حضور داشتند. گومز در تمام آن 330 دقیقه در زمین حضور داشت. 330 دقیقه ای که 210 دقیقه اش بازی در آلیانز آرنا بود !

لواندوفسکی نیز وضعیت چندان متفاوتی با سلف خود ندارد. او نیز فصل نخست را چندان درخشان سپری نکرد. در دیدارهای حساس نیز مشابه گومز هر گاه که به درستی توسط مدافعین حریف مارک می شد، تاثیر گذاری خود را از دست می داد. دورتموند با کلوپ فوتبالی مبتنی بر ضد حمله ارائه می کرد و کمتر پیش می آمد که بازی تهاجمی زردپوشان منجر به تجمع مدافعان حریف در محوطه جریمه خودی شود. مثلا سه از چهار گلی که لوا در سال 2013 به رئال مادرید زد حداکثر یک مدافع را در کنار داشت. اما بایرن همواره مالکانه را در دستور کار قرار داده و با تعداد نفرات بالا حمله می کند، طبیعتا آن آزادی عمل را مهاجمین بایرن در اختیار ندارند.

اما بازی های سخت لوا با بایرن، 180 دقیقه بازی با بارسلونا در نیمه نهایی فصل 2015 و تنها یک گل زده، 210 دقیقه بازی برابر یوونتوس در یک هشتم نهایی فصل 2015/16 و یک گل زده، و در نهایت 180 دقیقه بازی در نیمه نهایی لیگ قهرمانان برابر اتلتیکو مادرید و باز هم تنها یک گل زده. تیم تحت هدایت گواردیولا در مجموع شش بازی حساس با لواندوفسکی داشته که مهاجم لهستانی در این 570 دقیقه تنها سه بار موفق به انجام وظیفه اصلی خود شده. به عبارتی هر 190 دقیقه یک گل.

آمار یک گل زده در سه بازی در نهایت منجر به نیمکت نشینی و خروج گومز از بایرن شد. سئوالی که مطرح می شود این است که لواندوفسکی با داشتن تنها نیم گل زده بیشتر در سه بازی نسبت به گومز، چطور به خود اجازه داده که دستمزد سالانه 25 میلیون یورویی از بایرن طلب کند؟!

منبع