سه نکته برجسته از شب جادویی آلیانس آرنا

دیدار حساس بین دو تیم بایرن مونیخ و یوونتوس را نمی توان دیداری معمولی از رقابت های لیگ قهرمانان اروپا به حساب آورد، دیداری که سرشار از نکات تاکتیکی و استراتژی های خاص دو سرمربی بزرگ بود و تا مدت ها در ذهن دوستداران فوتبال باقی خواهد ماند. 

 

دیدار بایرن مونیخ و یوونتوس همواره یکی از کلاسیک ترین نبردهای فوتبال باشگاهی در اروپا به حساب می آید، دیدار برگشت دو تیم از مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا نیز مملو از نکات خاص تاکتیکی بود که در این یادداشت به بررسی سه نکته تاکتیکی آن می پردازد.

یک-پرسینگ غافلگیر کننده یوونتوس

از اواسط نیمه دوم بازی رفت بین دو تیم بایرن مونیخ و یوونتوس مشخص گردید که تورینی ها می توانند پرسینگی سمی و ناخوشایند را از خود در مقابل هر حریفی به نمایش گذارند. شاگردان ماسیمو آلگری قابلیت بالای خود در این زمینه را در آلیانس آره نا از ابتدای بازی به نمایش گذاشتند و به نحوی غافلگیر کننده ظاهر گردیدند. چنین نمایشی بیش از همه برای مونیخی ها عجیب بود که در ابتدای بازی از سرعت بالا و پرسینگ شدید و رو به جلوی تورینی ها غافلگیر شده بودند و حدود بیست دقیقه برای در هم شکستن خط اول پرسینگ تورینی ها به زمان نیاز داشتند، در این لحظه یوونتوس با یک گل از حریف خود پیش بود اما ماسیمو آلگری هنوز تمامی ایده های خود برای این دیدار را به نمایش نگذاشته بود. تورینی ها در فاز دفاعی نیز بسیار منسجم بودند و در برخی از زمان های بازی ده بازیکن تیم به رهبری لئوناردو بونوچی در کارهای دفاعی شرکت می نمودند و تمام مسیرهای نفوذ مونیخی ها را مسدود می نمودند، موضوعی که کار را برای شاگردان پپ گواردیولا برای نزدیک شدن به دروازه بوفون بسیار دشوار کرده بود.

پپ گواردیولا همچنین در این بازی از حضور بازیکنی با پست شماره هشت در ترکیب مورد نظر خود صرف نظر نموده بود و از ژابی آلونسو به عنوان هافبک شماره شش در کنار آرتورو ویدال هیبریدی در دو پشت شماره شش و هشت در چیدمان خود بهره گرفت. در فاز تهاجمی مونیخی ها با توجه به دفاع منسجم یوونتوس محبور به بردن بازی به عرض میدان و نمایشی ساکن و ایستا بودند به جای آنکه بازی را با پاس های عمودی و با پویایی مورد نیاز به عمق دفاعی تورینی ها منتقل نمایند.

دو-واکنش دیر هنگام اما بسیار صحیح پپ گواردیولا

چیدمان اصلی مورد نظر پپ گواردیولا با حضور چهار مدافع به همراه آلونسو و ویدال و نیمکت نشین نمودن تیاگو تا حدودی محافظه کارانه به نظر می رسید و این سرمربی اسپانیایی تا قبل از دیدار چهارشنبه شب به ندرت از چنین ترکیبی برای بایرن مونیخ بهره برده بود. بعد از دریافت دو گل در نیمه اول انتظار می رفت که گواردیولا با فراخواندن تیاگو به میدان تا حدودی عملکرد بخش تهاجمی تیم خود را بهبود بخشد، اما وی در ابتدای نیمه دوم اقدام به ایجاد تعییراتی در ترکیب خود نمود، اما این تغییرات را به صورت غافلگبرکننده ای با ورود خوان برنات به زمین و خروج مهدی بن عطیه در بخش دفاعی تیم انجام داد.

تصمیم به ایجاد تغییر در بخش تهاجمی را گواردیولا بسیار دیر هنگام با فراخواندن کینگزلی کومان به میدان به جای آلونسو، اتخاذ نمود. با ورود کومان مونیخی ها از دو بازیکن سریع و تکنیکی در دو بال تهاجمی خود برخوردار شدند که حتی با تغییر پست های بازی خود، بیشتر دفاع تورینی ها را به چالش می کشیدند. این دو بازیکن جوان به طور مستقیم در ارسال شانزده ضربه به سمت دروازه حریف مشارکت نمودند و همچنین یازده دریبلینگ موفق برای خود ثبت نمودند، پاس های منجر به دو گل اول مونیخی ها نیز توسط این دو بازیکن ارسال گردید، ضمن اینکه کومان خود زننده چهارمین گل مونیخی ها لقب گرفت. تیاگو دیگر بازیکن تعویضی بایرن مونیخ نیز در این دیدار موفق به ثمر رساندن گل سوم بایرن مونیخ گردید.

سه-ویدال فوق العاده و آلابای ضعیف

آرتورو ویدال در رویارویی مقابل هم تیمی های سابق خود عملکردی خیره کننده داشت و داوید آلابا بر خلاف انتظار عملکردی ضعیف از خود به نمایش گذاشت، به ویژه آنکه این بازیکن اتریشی به نحوی در هر دو گل به ثمر رسیده توسط تورینی ها مقصر بود. در واقع آلابا که همواره در سال های اخیر یکی از با ثبات ترین بازیکنان بایرن مونیخ بوده، در این دیدار به سایه ای از خود بدل گشته بود به طوری که در سی دقیقه اول به طور غیر قابل انتظاری سی پاس اشتباه از وی صادر شد. بعد از گذشت سی دقیقه اول نیز که مونیخی ها موفق شدند ریتم خود را به دست آورند، او همچنان به صورت غافلگیرکننده ای ضعیف ترین بازیکن مونیخی ها محسوب می گردید.

آرتورو ویدال در این دیدار اما یک جنگجوی واقعی بود و بعد از خروج آلونسو از میدان به استراتژیست اصلی بایرن مونیخ در میانه میدان بدل گردید. ویدال در نیمه دوم این بازی به فرمانروای مونیخی ها در این دیدار بدل گشت و 133 مرتبه با توپ تماس داشت و پاس های او نیز از دقتی 95 درصدی برخوردار بودند. مهم تر از بازی سازی این هافبک شیلیایی عملکرد وی در فاز تدافعی بود که توانست همچنین نه مرتبه توپ روبایی در میانه زمین حریف از خود بر جای گذارد. عملکرد ویدال در این دیدار تا حدی یادآور عملکرد خاوی مارتینز در فصل 2012/13 و فصل فتح سه گانه تاریخی توسط مونیخی ها بود و هر کس که انتقاد و تردیدی از جذب ویدال در تابستان گذشته مطرح نموده بود، در بازی برگشت مقابل یوونتوس به خوبی پاسخ خود را دریافت نمود.

به قلم Steffen Meyer از وب سایت Eurosport

منبع