چرا آلمان ها پپ گواردیولا را درک نمى کنند؟

در ابتداى فصل جدید از رقابت هاى بوندسلیگا، بحث هاى شدیدى در مورد کیفیت مربى گرى پپ گواردیولا سرمربى بایرن مونیخ در فوتبال آلمان به چشم مى خورد، در حقیقت چنین بحث هایى را مى توان در یک پرسش خلاصه نمود، چرا آلمان ها پپ گواردیولا را درک نمى کنند؟ 

 

بعد از شکست بایرن مونیخ مقابل وولفسبورگ و از دست رفتن سوپر کاپ آلمان براى سومین سال متوالى بحث هایى در زمینه پپ گواردیولا سرمربى این تیم به وجود آمده که حتى با شروع خوب بایرن مونیخ در بوندسلیگا نیز از شدت آنها کاسته نشده است. دامنه چنین بحث هایى حال علاوه بر نحوه مربى گرى پپ گواردیولا، آینده کارى او در مونیخ و حتى کیفیت مربى گرى وى را نیز شامل مى شوند. البته دلیل اصلى ایجاد چنین بحث هایى مى تواند برخى پرسش هاى اساسى دیگر باشد، آیا پپ گواردیولا و آلمان هاى مى توانند همکارى مشترک مناسبى داشته باشند؟ آیا آلمان ها ایده فوتبال پپ گواردیولا را دوست دارند؟ و اینکه آیا آلمان ها مى توانند این سرمربى اسپانیایى را درک کنند؟

گواردیولا و آلمان ها رابطه پیچیده اى داشته اند، آنها با پپ دچار بیگانه هراسى شده اند و پپ نیز در خصوص آنها دچار تردید شده است. گواردیولا هنوز متوجه نمى شود که چرا آلمان ها بعد از پیروزى درخشان 6:1 مقبل پورتو از رقابت هاى لیگ قهرمانان فصل گذشته به جاى مطرح نمودن مسال تاکتیکى و آنالیز این دیدار ترجیح مى دهند شلوار پاره شده وى را در کانون توجهات خود قرار دهند. به تازگى نیز پپ گواردیولا در یکى از کنفرانس هاى خبرى خود در پاسخ به پرسش یکى از خبرنگاران به چنین موضوعى اشاره داشته و گفته:"من نمى فهمم که چرا ما در مورد فوتبال صحبت نمى کنیم."

هنگامى که دو سال پیش اولى هوینس مدیر سابق بایرن مونیخ، پپ گواردیولا را به مونیخ آورد، از این سرمربى اسپانیایى به عنوان قدیسه در مطبوعات آلمانى تمجیدهاى فراوانى به عمل آمد. وى توانست دو مرتبه این تیم را با اقتدارى بى نظیر و اختلاف امتیازى فوق العاده به قهرمانى در بوندسلیگا برساند و دو مرتبه نیز مونیخى ها را  تا مرحله نیمه نهایى رقابت هاى لیگ قهرمانان اروپا رسانده است که در هر دو بار این تیم مغلوب قهرمان آن دوره از رقابت ها گردیده است. چنین عملکرد و بیلانى را مى توان موفقیت آمیز دانست، با توجه به اینکه تا کنون هیچ تیمى در فوتبال آلمان از چنین هماهنگى بى نظیرى برخوردار نبوده و فوتبالى به زیبایى بایرن مونیخ پپ ارائه نکرده است.

اما این روزها از تیتر بیشتر مطبوعات آلمانى  و حتى صحبت هاى هواداران مونیخى چنین برداشت مى شود که آنها در انتظار پایان همکارى گواردیولا با بایرن مونیخ هستند، برخى منتقدین نیز وى را متهم به اسپانیایى سازى بایرن مونیخ نموده اند. با این وجود به نظر مى رسد که پپ گواردیولا تنها با فتح لیگ قهرمانان اروپا با بایرن مونیخ مى تواند شهرت خود را به عنوان یک سرمربى بزرگ در آلمان نجات دهد و از نظر آلمان ها فتخ بوندسلیگا دیگر موفقیتى بزرگ براى وى محسوب نمى گردد.

چنین انتظارات بالایى از هیچ یک از مربیان بوندسلیگایى وجود ندارد، اما چرا شرایط پپ گواردیولا با سایر سرمربیان شاغل در بوندسلیگا متفاوت است؟ چرا تردیدهاى بیشترى نسبت به کار وى در قیاس با سایر همکاران او در آلمان به چشم مى خورد؟ در حقیقت مى توان عدم تطابق افکار و فلسفه تهاجمى فوتبالى گواردیولا را با ایده هاى محافظه کارانه و مبتنى بر احتیاط مسلط بر بوندسلیگا و لیگ فاتح جام جهانى را دلیل اصلى مطرح شدن چنین پرسش هایى دانست. بوندسلیگا در پنج سال اخیر پیشرفت هاى زیادى داشته اما بیشتر این پیشرفت ها در تاکتیک هاى دفاعى به چشم مى خورد. هم اکنون تغییر سریع منطقه بازى به صورت یک مد در بین مربیان بوندسلیگایى در آمده و آنها براى به وجود آورد موقعیتى و یا آغاز حمله اى در انتظار اشتباه بازیکنان حریف مى مانند و در واقع یورگن کلوپ سرمربى سابق دورتموند را مى توان مبدع چنین سبکى از فوتبال دانست.

بسیارى از سرمربیان فوتبال آلمان، در این زمینه یورگن کلوپ را الگوى خود قرار داده اند، براى نمونه الکساندر تسورنیگر سرمربى جدید اشتوتگارت معتقد است که در فوتبال تیمى برنده است که کمتر دچار اشتباه مى شود، رالف رنگنیک سرمربى سابق و موفق شالکه نیز ایده اى مشابه دارد و لوسین فاروه که به عنوان سرمربى مدرنى هدایت مونشن گلادباخ را بر عهده دارد نیز حامى چنین فلسفه اى از فوتبال است، چون در بازى اخیر از رقابت هاى DFB Pokal مقابل تیم دسته دومى سن پاوئلى، گاهى هشت تا نه بازیکن مونشن گلدباخ به صورت محافظه کارانه اى در زمین خودى قرار داشتند.

در حقیقت سرمربیان آلمانى بیشتر ترجیح مى دهند که توپ در اختیار تیم حریف باشد و تیم آنها کمتر با توپ بازى نماید، بلکه با نبرد بیشتر، بازى فیزیکى محکم تر و دوندگى بیشتر، کنترل بازى را در اختیار گیرد و در واقع فوتبال آلمان تهاجمى ترین شکل از فوتبال تدافعى محسوب مى گرددد. پپ گواردیولا در این زمینه متهم است که مى خواهد با توپ بازى نماید و تیم حریف را به این نحو به چالش کشاند، او به دنبال فوتبالى ریسک پذیر با تملک بالاى توپ است و مى خواهد از تعداد مدافعین تا حد امکان کم نماید. گواردیولا حتى ترجیح مى دهد که مدافعین نیز به خط میانى اضافه گردد و دروازه بان نقش مدافع آخر را عهده دار شود. به همین دلیل وى ترجیح مى دهد در کادر تیم خود از بازیکنانى سریع و با تکنیک برخوردار باشد که شاید چندان با خصوصیات بازیکنان آلمانى تطابق نداشته باشد.  فوتبال تهاجمى در بوندسلیگا و فوتبال آلمان از جایگاهى بلند برخوردار نیست و به همین دلیل گواردیولا اثرى از خود در فوتبال این کشور از خود بر جاى نخواهد گذاشت و به احتمال فراوان کمتر مربى در آلمان وى را الگوى خود قرار خواهد داد و در این زمینه توماس توخل را مى توان یک استثنا محسوب نمود.

شکست 4:0 بایرن مونیخ مقابل رئال مادرید در سال 2014 را مى توان نمونه بارزى از سوء تفاهم بین پپ گواردیولا و آلمان ها دانست، بعد از این شکست بسیارى این اتهام را به گواردیولا وارد نمودند که او موفقیت را قربانى ارائه فوتبال زیبا نموده و با بایرن مونیخ بسیار اسپانیایى بازى کرده است. اما نظر گواردیولا در این زمینه کاملا بر عکس است. این سرمربى اسپانیایى در این دیدار بنا به عقیده خود بازیکنان خط میانى را آزادتر گذاشت و از بازى فیزیکى ترى را از آنها در خواست نمود و از نظر خود فوتبالى بسیار آلمانى از بایرن مونیخ ارائه داده است.

از دید گواردیولا بسیارى از پرسش هایى که از وى مطرح مى گردند سطحى هستند و بیشتر به حاشیه ها تا اصل موضوع مربوط مى شوند. این روزها گواردیولا در کنفرانس هاى خبرى بسیار عصبى ظاهر مى شود، چون بیشتر پرسش ها به قرارداد او و تمدید آن مربوط مى شوند. حساسیت ها به عملکرد و حتى واکنش هاى گواردیولا بسیار افزیش یافته و این موضوع با دخالت و اظهار نظرات بکن باوئر، ماتئوس، کان، افن برگ و بالاک اساطیر بایرن مونیخ،  به نوعى وى را از لحاظ روحى بسیار خسته نموده اند. احتمال تمدید قرارداد پپ گواردیولا در مونیخ بسیار پایین تصور مى گردد و عدم موضع گیرى شفاف گواردیولا در این زمینه بر شدت چنین گمانه زنى هایى افزوده است. تعلل این سرمربى اسپانیایى در این زمینه مى تواند همانند جنجال هاى مربوط به جدایى دکتر مولر ولفارت و باستین شواین اشتایگر تاثیرى منفى بر وجهه گواردیولا داشته باشد، چون براى بسیارى شواینى سمبل بایرن مونیخ و براى بسیارى دیگر قهرمان خونین فینال ماراکانا محسوب مى گردد و آلمان ها عاشق قهرمانان خود هستند.

به جزء ماریو گوتسه برخى دیگر از بازیکنان بایرن مونیخ نیز مى خواهند که پپ گواردیولا به عنوان سرمربى تیم آنها را بیشتر در ایده هاى فوتبالى خود مشارکت دهد، آنها را درک نماید و رابطه اى چندان خونسردانه با آنها نداشته باشد، با این وجود این بازیکنان همواره نوع مربى گرى و فلسفه فوتبال گواردیولا را مورد تمجید قرار داده ند. بى تردید سرمربى بعدى بایرن مونیخ نیز کار چندان ساده اى نخواهد داشت، چون بازیکنان مونیخى به خوبى آگاه هستند که آنها هرگز همانند دوران پپ گواردیولا تا این حد هوشمندانه تمرین داده نشده اند و هرگز مانند دوران پپ گواردیولا تا این حد زیبا و تاثیرگذار بازى نخواهند نمود.

به قلم Oliver Fritsch از وب سایت Die Zeit

منبع