صعود بى هویت ترین تیم تاریخ بوندسلیگا

 

اینگول اشتات با پیروزى 2:1 مقابل لایپزیگ توانست با صعود به رقابت هاى بوندسلیگا، نام خود را به عنوان پنجاه و چهارمین تیم حاضر در تاریخ بوندسلیگا مطرح سازد.

روز یکشنبه هفدهم ماه مى سال 2015، براى مردم شهر کوچک اینگول اشتات در شمال ایالت باواریاى آلمان، به روزى تاریخى و فراموش نشدنى تبدیل شد، چون این تیم توانست در مقابل چشمان 15800 تماشاگر خودى با پیروزى 2:1 مقابل لایپزیگ توانست علاوه بر ایستادن در صدر جدول بوندسلیگاى دو، نام خود را به عنوان پنجاه و چهارمین تیم حاضر در تاریخ رقابت هاى بوندسلیگا به ثبت رساند.

حضور اینگول اشتات به عنوان تیم صدرنشین بوندسلیگاى دو اتفاقى بسیار شگفت آور بوده است، چون بر طبق نتایج یک نظرسنجى هیچ یک از هیجده سرمربى تیم هاى بوندسلیگاى دو، حتى رالف هازن هوتل سرمربى اینگول اشتات، قهرمانى این تیم در رقابت هاى بوندسلیگاى دو را پیش بینى نکرده بودند. بى تردید هازل هوتل سرمربى 47 ساله اتریشى این تیم تازه صعود کرده، مهم ترین نقش را در رقم خوردن چنین افتخارى داشته است.

هازل هوتل در اکتبر 2013 هدایت این تیم را در حالى که در انتهاى جدول رده بندى رقابت هاى بوندسلیگاى دو قرار داشت بر عهده گرفت و در پایان فصل اول حضور خود در شهر اینگول اشتات، توانست ای تیم را در این رقابت ها نگه دارد و در فصل دوم، حضور در بوندسلیگا را براى این تیم به ارمغان آورد. اتفاقى که براى توماس لینکه بازیکن سابق بایرن مونیخ و تیم ملى آلمان و مدیر ورزشى این تیم، "رویایى محال" بوده است.

هازل هوتل با کمک توماس لینکه براى تقویت تیم خود بازیکنانى را انتخاب نموده که تشنه موفقیت بوده و از انگیزه فراوانى براى رسیدن به افتخار برخوردار بوده اند، بازیکنانى نظیر رافائل گروس که در میانه میدان به عنوان محرک تیم بهترین بازیکن بوندسلیگاى دو نیز بوده است. این سرمربى اتریشى با چنین بازیکنانى تیمى شجاع و باهوش که مشخصه اصلى آن دفاع رو به جلو بوده ساخت و توانست قهرمانى در دور رفت این رقابت ها را نیز از آن خود نماید. در دور برگشت اما شیوه بازى اینگول اشتات دچار تغییراتى شد و بیشتر بر مبناى پرسینگ قرار داده شده بود تا این سرمربى با تغییر هوشمندانه شیوه بازى تیم خود، مراتب عبور از خط پایان آنها را به عنوان تیم نخست فراهم آورد.

اینگول اشتات در بازى آخر دقیقا با پیروزى مقابل لایپزیگى به بوندسلیگا راه یافت که از  آن تیم با توجه به حمایت فراوان مالى شرکت ردبولز، به عنوان یکى از کاندیداهاى اصلى حضور در رقابت هاى فصل آتى بوندسلیگا نام برده مى شد. در حالى که کسى براى اینگول اشتات با توجه به بودجه نه چندان چشمگیر بیست میلیون یورویى شانسى براى صعود به بوندسلیگا قائل نبود. حال اینگول اشتات که در سال 2004 با ترکیب دو تیم قدیمى این شهر تاسیس شده و پا به عرصه وجود نهاده، براى حضور در سطح اول فوتبال آلمان و صعود از لیگ دسته پنجم به بوندسلیگا تنها به یازده سال زمان نیاز داشته و به همین دلیل این تیم از چشم بسیارى از کارشناسان و منتقدین تیمى بدون هویت، تاریخ و مشخصه خاصى است.

بى هویتى یکى از اتهاماتى است که به این باشگاه وارد مى شود، چون در طول رقابت هاى فصل جارى تنها در سه بازى تمامى جایگاه تماشاگران 15800 نفرى استادیوم خانگى این تیم پر شده و به طور میانگین تنها 9600 نفر بازى هاى این تیم را از نزدیک مشاهده نموده اند.

این تیم بعد از صعود خود به بوندسلیگاى دو در سال 2008 همواره تیمى در معرض سقوط به دسته پایین تر بوده و در فصل هاى گذشته هرگز شانسى حتى  براى حضور در لایه هاى بالایى جدول نداشته است. حتى در اوایل سال 2015 توماس لینکه حضور در بوندسلیگا را "هدفى دور دست" توصیف نموده بود که اینگول اشتات مى خواهد "روزى" به آن دست یابد اما تنها چهار ماه بعد، این روز رسیده است.

اینگول اشتات با توجه به نزدیکى با کارخانه خودروسازى آئودى همواره با تیم هایى نظیر هوفنهایم، وولفسبورگ، بایرلورکوزن و لایپزیگ که از حمایت یک کارخانه بزرگ صنعتى برخوردار هستند، در یک ردیف دیده شده است، اما از نظر توماس لینکه چنین برداشتى کاملا اشتباه است. از نظر وى که خود زمانى در لایپزیگ به عنوان مدیر ورزشى فعال بوده شرایط و امکانات مالى کاملا متفاوت است. از نظر هازن هوتل سرمربى تیم نیز اینگول اشتات نه "تیمى کلاسیک و نه تیمى به عبارتى کارخانه اى"، ‌بلکه" تیمى جوان با ایده هایى جدید" است که پیشرفت تیم هایى نظیر آوگزبورگ را الگوى خود داده است. چون از نظر این سرمربى اتریشى" این تیم ها چاشنى بوندسلیگا هستند و نشان داده اند که چگونه مى توان به عنوان تیمى بى ادعا در مقابل رقیبانى بزرگ قد علم نمود."

با وجود این تیم کوچک اینگول اشتات شریکى بزرگ در کنار خود دارد، شرکت آئودى که محل کار سى هزار نفر از جمعیت یکصد و سى هزار نفرى این شهر است، براى این تیم استادیومى کوچک اما قابل توسعه و همچنین محل تمرینى مدرن بنا نموده و علاوه بر این با در اختیار داشتن کمتر از بیست درصد از سهام تیم، یکى از اسپانسرهاى اصلى باشگاه محسوب مى شود. در عمل اما مى توان ادعا نمود که چنین موفقیتى براى این باشگاه کوچک بدون حمایت آئودى که یکى از اسپانسرهاى اصلى بایرن مونیخ نیز محسوب مى شود، هرگز قابل تصور نبوده است.

این باشگاه از زمان صعود دوباره خود به بوندسلیگاى دو در سال 2010 تا کنون تنها 2.5 میلیون یورو براى جذب بازیکنان جدید هزینه نموده است، براى توماس لینکه البته قابل تصور نیست که آئودى براى باقى ماندن اینگول اشتات در بوندسلیگا هر هزینه اى را متقبل شود، باشگاه نیز به گفته لینکه "دست به هر دیوانگى نخواهد زد" چون از نظر او صعود این تیم به بوندسلیگا خود "دیوانگى بزرگى" بوده است. 

به قلم کریستین آیشلر از وب سایت روزنامه آلمانى Frankfurter Allgemeine Zeitung
 

منبع