حذف بایرن مونیخ از لیگ قهرمانان، پایانى غم انگیز یا شروعى پر امید

 

بایرن مونیخ سه شنبه شب در چالشى غیرممکن برابر بارسلونا، از صعود به فینال برلین بازماند. حال برنامه اى براى آینده باشگاه مطرح شده که سبب افزایش امید و دلگرمى هواداران شده است.

حذف با تشویق و تمجید تماشاگران اتفاقى بود که سه شنبه شب براى بایرن مونیخ در مقابل دیدگان هواداران حاضر در آلیانس آره نا روى داد. در آلمان همواره بایرن مونیخ به شرکت موفقى در زمینه فوتبال تشبیه مى شود که شرایط آن تنها به تعداد عناوین کسب شده در یک فصل بستگى دارد و طرفداران آن نیز به کسب عناوین مختلف عادت نموده اند و نسبت به شکست هاى ناگهانى واکنشى از خود نشان نداده و بى تفاوت هستند. اما پیروزى 3:2 مقابل بارسلونا در دیدار برگشت از مرحله نیمه نهایى لیگ قهرمانان اروپا، خلاف این موضوع را به اثبات رساند و نشان داد که هیجان و احساس مشترک خاصى بین بازیکنان و تیم و همچنین انسجام بى نظیرى بین باشگاه و هوادارانش حتى در دوران شکست و ناکامى وجود دارد.

باشگاه بورسیا دورتموند رابطه احساسى و مستحکم بین تیم و هواداران خود را با شعار زیباى “Echte Liebe” به معناى عشق حقیقى به برندى تجارى تبدیل نموده است، در بایرن مونیخ نیز رابطه مشابهى قابل حس است، سه شنبه شب در آلیانس آره نا هواداران حمایت و انسجام خود را با بایرن مونیخ نشان دادند و بعد از فاجعه نیوکمپ تیم و بازیکنان خود را با وجود اینکه عبور از چالش بارسلونا غیر ممکن به نظر مى رسید، هرگز تنها نگذاشتند.

اعتماد خاصى بین هوادران مونیخى و باشگاه به وجود آمده که دلیل آن را در موفقیت نسبى و متوالى بایرن مونیخ در سال هاى اخیر مى بایست جستجو نمود، پپ گواردیولا نیز در این موفقیت ها سهمى دارد و عملکرد این سرمربى اسپانیایى را تنها در انتهاى فصل و نتیجه دو بازى مقابل بارسلونا و دورتموند نباید خلاصه نمود. وى فراتر از عناوین کسب شده یا از دست رفته، موفق شده سطح بالاى تیم را در حد فصل رویایى 2013 حفظ نماید که وظیفه اى بسیار دشوار بوده است. چون در سال اول وى مجبور بوده انگیزه را در تیمى که همه عناوین ممکن را کسب نموده زنده نگه دارد و در سال دوم با توجه به قهرمانى نیم بیشترى از بازیکنان اصلى تیم در جام جهانى، صرف نظر از پیامدهاى آن،چنین موضوعى بسیار دشوارتر بوده است.

آیا راه حل بهترى وجود داشته است؟

پپ گواردیولا سرمربى ایده آلیستى است که براى رسیدن به موفقیت حداکثرى همواره با خستگى ذهنى و بدنى بازیکنان خود مبارزه نموده و سیستم هاى متغیرى براى تیم خود براى عبور از چنین مشکلى در نظر گرفته است، اما وى به ویژه از زمان حضور خود مونیخ در فازهاى تعیین کننده فصل در یافتن راه حلى ضرورى ناکام بوده است. اما پرسش اساسى این است که آیا راه حلى براى شکست این بارسلوناى آماده و با انگیزه با وجود مصدومیت بازیکنان کلیدى، وجود داشته است؟ در حالى که شرایط این فصل بایرن مونیخ را مى توان به شرایط بارسلوناى دو فصل پیش تشبیه نمود که با غیبت و مصدومیت بازیکنان کلیدى خود در مرحله نیمه نهایى لیگ قهرمانان، در مقابل بایرن مونیخ یوپ هاینکس هیچ حرفى براى گفتن نداشت.

موضوع مصدومیت در هر زمانى براى هر تیمى اتفاق مى افتد، براى نمونه مشکل مصدومیت براى سایر تیم هاى بوندسلیگایى به موضوعى بحرانى و خطرناک در فازى از فصل نظیر اتفاقى که براى دورتموند در این فصل روى داد، بدل مى گردد. اما در بایرن مونیخ این موضوع تا حدودى متفاوت است، مصدومیت بازیکنان در این فصل براى مونیخى ها از ماه آوگوست تا مارس چندان دردآور نبوده، چون آنها امتیازات لازم براى صدرنشینى در بوندسلیگا را کسب نموده بودند و صعود از مراحل اولیه DFB Pokal و لیگ قهرمانان نیز با کادر موجود، براى آنها به آسانى امکان پذیر بوده است. این موضوع به طور همزمان مى تواند به مزیت و خطرى براى بایرن مونیخ تبدیل گردد، چون در صورت تداوم این مصدومیت ها تیم به تدریج از شرایط ایده آل خود دور مى شود و در حالى که این مسئله آسیبى به موفقیت بایرن مونیخ در بوندسلیگا وارد نمى نماید، در ماه هاى آپریل و مى حساس ترین زمان رقابت هاى لیگ قهرمانان براى این تیم به دردسرى عظیم تبدیل مى شود که در نهایت به فاجعه حذف از لیگ قهرمانان منجر مى گردد.

ضرورت تغییر در کادر تیم

در این فصل تعداد مصدومیت هاى بایرن مونیخ افزایش نامعمولى داشت و براى تیم بسیار سنگین تمام شد، چون در فاز پایانى فصل پپ گواردیولا را از حضور بازیکنان سرعتى تیم نظیر روبن، ریبرى وآلابا محروم نمود و این سرمربى اسپانیایى نتوانست حتى با تغییر سیستم بازى تیم، جاى خالى این نفرات را پر نماید. در سال 2012 بایرن مونیخ در هر سه رقابت به مقام نایب قهرمانى بسنده نمود، اما سران بایرن مونیخ با راهنمایى یوپ هاینکس پست هایى که در آنها با مشکل روبرو بودند را با خرید بازیکنانى نظیر ماندژوکیچ، مارتینز و دانته به صورت آگاهانه تقویت نمودند که در پایان منجر به فتح سه گانه در سال 2013 شد.

بر خلاف سال 2012 اما این بار مونیخى ها نمى توانند به سادگى به ناکامى خود در این فصل واکنش نشان دهند، چون ناکامى آنها را تنها نمى توان به کمبود بازیکن در پستى خاص محدود نمود، در واقع در این فصل بایرن مونیخ در بازى هاى مهم شکست خورد، چون بازیکنان مهم و غیر قابل جانشین تیم در این دیدارها حضور نداشتند و بازیکنان دیگر تیم نیز به علت فشار زیاد اشتباهاتى عجیب و نا بخشودنى مرتکب شدند، در واقع پپ گواردیولا مى بایست با اتخاذ تدبیرى خاص از آسیب دیدگى طولانى مدت بازیکنان مهم در زمان هاى نه چندان پر اهمیت و تعیین کننده فصل جلوگیرى مى نمود.

بحث هاى زیادى در خصوص آینده تیم، کادر بازیکنان و حتى سرمربى تیم سران باشگاه بایرن مونیخ را در تابستان پیش رو به خود مشغول خواهد نمود، اما مهم ترین و امید بخش ترین مسئله نحوه عملکرد و واکنش بازیکنان و سرمربى تیم در چالش و نبرد نا برابر مقابل بارسلونا، بعد از انتقادات فراوان از آنها به دلیل اشتباهات بازى رفت در نیوکمپ بوده است. عملکرد بازیکنان و تماشاگران بایرن مونیخ در بازى سه شنبه شب در واقع نشان داد که چه مقدار امید و انگیزه در این باشگاه نهفته است، عملکردى که این شکست را نه تنها به پایان بلکه به شروعى تبدیل نموده است.
 

به قلم کریستین آیشلر از وب سایت روزنامه آلمانى Frankfurter Allgemeine Zeitung 

منبع