3-4-3 سیستم ایده آل پپ گواردیولا برای فتح لیگ قهرمانان!

 

شاید خیلی از طرفداران بایرن سیستم 4 دفاعه را ترجیح دهند، اما در سال های گذشته این سیستم به قدر کافی مورد استفاده قرار گرفته؛ با نتایجی نه چندان ایده آل.

اگر قدری بیشتر وارد جزئیات شویم و بررسی عمیق تری از بازی های سال های گذشته لیگ قهرمانان داشته باشیم، خواهیم فهمید نیاز به قدری خلاقیت و تلفیق در این ناحیه داریم، پیشنهاد من 3-4-3 است. چرا 3-4-3 ؟
چنانچه بخواهیم نظری به تیم های دیگر بیاندازیم، اکثر تیم ها یا بهتر است بگویم اغلب تیم ها از زنجیره دفاعی چهارنفره استفاده می کنند، قابلیت حفظ ساختار محکم دفاعی بالایی داشته باشند و در برابر حملات مقاوم تر باشنند ، اما بایرن مونیخ اغلب تیم ها نیست! و رقابت های امسال چون رقابت سال های پیش نیست. برای این گفته دو دلیل :/..جود دارد، به نظر من قرمزهای مونیخ می توانند از سیستم 3-4-3 منعطف گواردیولا در بازی های بزرگ هم بهره ببرند. ابتدا اینکه در بازی های بسیاری در لیگ از این سیستم استفاده کرده اند و در وهله دوم خاطره شکست برابر رئال مادرید هنوز به خوبی از خاطرمان نرفته. غیره ممکن ست نتیجه نهایی را فراموش کنیم.اما بایرن در دور رفت تقریباً بازی را به صورت کامل در اختیار داشت، مالکیت قاطع توپ و زمین، و بیشتر زمان بازی را در زمین حریف سپری کرد.تنها در ورود به یک سوم دفاعی و ایجاد خطرات حتمی گلزنی موفق نبود.قطعاً حریف اتوبوس پارک نکرده بود اما آنها در مهار ریبری و روبن دو بال کناری باییرن موفق بودند، در نتیجه تیم مجبور شد از دو دفاع کناری برای دور زدن دفاع حریف استفاده کند جایی که سمت چپ بایرن به پاشنه آشیل تیم بدل شد. استفاده از سیستم 4-2-3-1 چنانچه امتحانش را پس داده می تواند نتایجی به بار بیاورد، بایرن مالکیت توپ را در اختیار داشته باشد و منتظر فرصتی برای رخنه به دفاع حریف بماند.اما سیستم 3-4-3 این امکان رابه تیم می دهد که با سیستمی روان، پر انعطاف و غیر قابل پیش بینی به مصاف حریفان برود.در این سیستم سه مهاجم در زمین داریم، به علاوه دو هافبک کناری برای خلق موقعیت و سه دفاع که شامل دو دفاع مرکزی برای تخریب حملات حریف می شوند.

برخی اشکالات ممکن در این سیستم 

شاید 3-4-3 تنها راه حل نباشد، سه چیزی که عمدتاً به ذهن خوانندگان خطور می کند.
مورد اول: استفاده از فلیپ لام در پست هافبک راست، درصد ریسک بالایی دارد، کسی که برای سالها بهترین دفاع راست جهان بوده و با قدرت بالای خود در بازی خوانی، سرعتش در حمله و دفاع، سانترها و همچنین تکلهایش می تواند در پست گذشته خود بی رقیب باشد.اما همه این ها مربوط به گذشته است، زمان تغییر می کند، افکار، فوتبال و ایده ها هم همچنین...
مورد دوم: استفاده از ماریو گوتزه در پست هافبک چپ، کسی که قدرت دفاعی کمی دارد اما تصور می کنم بازی در کنار تیاگو آلکانتارا و همچنین داشتن داوید آلابا در پشت سرش می تواند مشکلات دفاعی اش را تا حدودی کاهش دهد.هر دوی این بازیکنان سرعت بالایی دارند، تیاگو آلکانتارا همچنین از قدرت بالایی در بازی خوانی و پاسکاری دارد. اگر این دو نفر در جناح چپ بتوانند گوتزه را پوشش دهند در یک سوم دفاعی حریف با وجود توماس مولر دفاع هیچ تیمی در امان نخواهد بود.
مورد سوم: عدم حضور فرانک ریبری ست، فرانک ریبری یکی از بهترین بازیکنان بایرن در دهه اخیر بوده و قطعاً کنار گذاشتن او کار سختی ست اما با وجود ترافیک شدید بازیکنان و انتخاب های محدود بعضی از بازیکنان مجبور به نیمکت نشینی خواهند بود و فرانک ریبری نیز از این قاعده مستثنی نیست، کسی که می تواند با تجربه و قدرت بالای خود نقش غیر قابل انکاری به عنوان یار جانشین ایفا کند و تعادل ها بر هم زند.

نقاط مثبت سیستم 3-4-3 

اگر بایرن موفق به دفع ضد حملات شود ، با وجود داشتن سه مدافع در عقب و چهار هافبک در کلاس جهانی، و تیاگو آلکانتارا به عنوان هافبک دفاعی طراح . می تواند میانه میدان را از آن خود کند.و داشتن سه فروارد خطرناک که کار را برای هر تیمی سخت می کنند.آرین روبن، می تواند با حرکت های دینامیکی خود و همچنین حمایت باستین شواین اشتایگر و فلیپ لام در پشت سر توانایی برهم زدن هر دفاعی را خواهد داشت. لواندوفسکی به عنوان مهاجم هدف و مولر به عنوان پوشش دهنده او در پشت سر نقش عمده ای در تکمیل فاز حمله ای تیم خواهند داشت.همچنین برای هر مورد جانشین هایی هم وجود دارد؛ دانته و رافینیا برای دفاع، آلونسو و برنات برای مرکز میدان و فرانک ریبری برای فاز تهاجمی. مطمئناً استفاده از این سیستم خالی از ریسک نیست خصوصاً در دورهای بعد لیگ قهرمانان، اما 3-4-3 به بایرن مونیخ امکان استفاده از بهترین ترکیب و سرعت، عمق و بازی غیر قابل پیش بینی را خواهد داد. و باعث می شود رقبا به چیزی جز آنچه انتظارش را دارند اکتفا کنند، تاکتیک " عقب کشیدن و منتظر فرصت مناسب برای ضد حمله ماندن" 

نوشته: فیل پیرسون 

منبع