خواب زمستانى طولانى بایرن مونیخ

 

تساوى 1:1 مقابل شالکه براى بایرن مونیخ را چگونه مى بایست توصیف نمود، آیا بایرن مونیخ دچار بحران شده یا این تساوى با وجود ده نفره شدن مونیخى نتیجه خوبى بوده است؟ شاید هم بایرن مونیخ هنوز در خواب زمستانى باقى مانده است.

زنگ هاى هشدار در مونیخ به صدا درآمده اند، اما با وجود شکست 1:4 مقابل وولفسبورگ و تساوى 1:1 مقابل شالکه به نظر هنوز مونیخى ها از خواب زمستانى بیدار نشده اند. ماتیاس سامر همیشه بهانه جو و پپ گواردیولا بعد از شکست مقابل وولفسبورگ اعلام نموده بودند که تیم در بازى دوم مقابل شالکه واکنشى مناسب نشان خواهد داد.

بعد از بازى مقابل شالکه اما سران مونیخى متوجه شدند که مجبور هستند نشان دادن واکنشى مناسب را به تعویق بیاندازند. بازى سه شنبه شب مقابل شالکه تحت تاثیر اخراج زود هنگام ژروم بوآتینگ در دقیقه هفده بازى بود. در واقع ده نفره شدن مونیخى ها بدترین اتفاق ممکن در این دیدار بود و اثرات ناخوشایندى نیز بر زیبایى این دیدار داشته است، چون از قدرت مونیخى در فاز تهاجمى به شدت کاسته شد و شالکه نیز تمایلى براى حمله بر روى دروازه تیم میزبان نداشت.

شالکه دیدار را طبق فلسفه کارى دى ماتئو با چیدمان بسیار دفاعى 2-3-5 آغاز نمود و سعى بر این داشت که با تعدد بازیکن در میانه زمین، فضا را از مونیخى ها براى بازى سازى بگیرد و وجود سه بازیکن در پست شماره شش و دو مهاجم دونده، سبب شد که مونیخى ها حملات خود را با بهره گیرى از چیدمان هاى 3-2-5 و 3-4-3 به کناره هاى زمین منتقل نمایند. در مقایسه با دیدار مقابل وولفسبورگ، بایرن مونیخ در بازى سازى بسیار روان تر عمل کرد و بیشتر توپ ها در کناره هاى زمین جایى به ماریو گوتسه یا آرین روبن کهدر آنجا حضور داشتند، ختم مى شد و مونیخى ها سعى داشتند که از کناره ها و با استفاده از قدرت تاکنیکى گوتسه و روبن به دروازه شالکه نزدیک شوند.

اخزاج بوآتینگ از زمین شروع تهاجمى بایرن مونیخ در این دیدار را به پایان رساند و گواردیولا مجبور شد که با با اضافه نمودن دانته به تیم ماریو گوتسه را قربانى نماید. پپ گواردیولا به این ترتیب همچنان به زنجیره پنج نفره خود در خط میانى وفادار ماند و باز هم مایل بود تا از کناره ها حمله هاى تیم خود را طرحى ریزى نماید. البته با توجه به وجود یک بازیکن کمتر در خط حمله، مونیخى ها مجبور بودند در فاز تهاجمى پاس کارى رو به عقب بیشترى داشته باشند.

و شالکه؟ بعد از اخراج بوآتینگ تغییرى در روند بازى آبى هاى پادشاهى دیده نشد. آنها همچنان مترصد توپ ربایى و انجام ضد حملات سریع بودند و استراتژى دى ماتئو در این زمینه تا حدودى جواب گو بود. مدافعین شالکه بعد از تصاحب توپ با ارسال چند پاس عرضى سریع، فشار پرسینگ مونیخى ها را کاهش مى دادند و بعد با ارسال توپ هاى بلند براى دو مهاجم خود، قصد بر ایجاد خطر بر روى دروازه مانوئل نویر داشتند.

چین برنامه اى تنها یک مرتبه در طول بازى به کمک شاگردان دى ماتئو رسید و براى آنها در صحنه اى که منجر به اخراج ژروم بوآتتیگ شد، یک ضربه پنالتى به ارمغان آورد. جوپو موتینگ موفق به ثمر رساندن این ضربه نشد و بازیکنان شالکه نیز در واقع بعد از ده نفره شدن مونیخى ها، از جاه طلبى لازم برخوردار نبودند و برنامه خاصى براى استفاده از این برترى عددى در زمین نداشتند و بى تردید به کسب یک امتیاز از این بازى خارج از خانه راضى بودند، چون به همان ارسال توپ هاى بلند براى مهاجمین خود ادامه دادند، در حالى که سیدنى سام و چوپو موتینگ دو مهاجم تیم از قدرت بدنى لازم براى گذر نمودن از خط دفاعى بایرن مونیخ برخوردار نبودند.

در ادامه دیدار شالکه همچنان به دفاع کردن مشغول بود و بایرن مونیخ با یک بازیکن کمتر، بازى ریسک پذیرى را از خود به نمایش مى گذاشت با این وجود صحنه خطرناکى بر روى دروازه دو تیم ایجاد نگردید. در دقیقه 55 دیدار، پپ گواردیولا، لواندوفسکى را به جاى مولر به زمین فرا خواند و تیم خود را اندکى تهاجمى تر نمود. با اضافه شدن لواندوفسکى، چهار ضلعى لوزى شکلى در تیم تشکیل شد که این مهاجم لهستانى در راس آن، شواین اشتایگر و روبن را در پشت خود مى دید و ژابى آلونسو در نقطه انتهایى این چهارضلعى لوزى شکل در پست شماره شش قرار گرفته بود. این بازیکنان با کمک مدافعین نفوذى کنارى فشار را بر روى دروازه شالکه افزایش دادند تا اینکه سرانجام در دقیقه 67، آرین روبن موفق به ثمر رساندن گل برترى تیم شد.

بعد از دریافت گل، شالکه ناگهان چیدمانى تهاجمى و رو به جلو به خود گرفت، کوین پرینس بوآتینگ براى بازى سازى کمى به عقب تر متمایل شد و مدافعین کنارى نیز اجازه نفوذ بیشترى یافتند. ماکس مه یر براى تقوبت خط حمله به دو مهاجم تیم نزدیک تر شد و به این ترتیب وزنه شاگردان دى ماتئو در خط حمله کمى فزونى یافت. چنین تغییر تاکتیکى منطقى خیلى سریع ثمر بخش بود به طورى که تنها پنج دقیقه بعد از گل آرین روبن، بندیکت هوودس جلو کشیده، همانند بازى رفت موفق به باز کردن دروازه مانوئل نویر شد. بعد از به ثمر رسیدن گل تساوى بازیکنان شالکه بازهم خیلى سریع به چیدمان 2-3-5 دفاعى خود بازگشتند، چون شعار روبرتو دى ماتئو براى این بازى"ریسک نکردن" بوده است.

شالکه مى تواند از کسب یک امتیاز این دیدار خوشحال باشد، چون این امتیاز اولین امتیاز یک تیم میهمان در استادیوم آلیانس آره نا در رقابت هاى این فصل محسوب مى شود. اما بى تردید در صورت کنار گذاشته شدن تاکتیک هاى دفاعى از سوى وربرتو دى ماتئو، شالکه مى توانست به دست آوردهاى بهترى در مونیخ برسد. با کسب این تساوى توسط مونیخى ها همچنان نمى توان نتیجه گرفت که شکست مقابل وولفسبورگ تصادفى بوده یا خیر، چون در این بازى مونیخى ها به شدت تحت فشار قرار نگرفتند و از طرفى اخراج بوآتینگ نیز بازى تهاجمى مونیخى ها را تحت تاثیر خود قرار دارد، حال بایرن مونیخ از این فرصت برخوردار است که این هفته در اشتوتگارت سرانجام از خواب زمستانى بیدار شود.

به قلم الیور مایوورم از وب سایت 11freunde 

منبع