بوندسلیگا،‌ قدرت بایرن مونیخ یا ضعف سایر تیم ها؟

 

بایرن مونیخ سال جدید میلادى را با یازده امتیاز برترى نسبت به تیم دوم و هفده امتیاز اختلاف نسبت به تیم سوم جدول رده بندى، آغاز نموده است. به احتمال فراوان بایرن مونیخ این فصل نیز بسیار زودتر از پایان آن، به قهرمانى خواهد رسید. اما اقتدار بیش از حد مونیخى ها مى تواند به بوندسلیگا آسیب رساند؟ آیا اختلاف زیاد بایرن مونیخ با سایر رقبا تنها به دلیل قدرت بیش از حد مونیخى ها است؟

چهارده پیروزى، سه تساوى، چهار گل خورده و چهل و یک گل زده آمار بایرن مونیخ در نیم فصل نخست از رقابت هاى بوندسلیگا است که سبب شده این تیم با کسب چهل و پنج امتیاز و با اقتدار کامل صدر جدول این رقابت ها را به خود اختصاص دهد.

ورود پپ گواردیولا به بوندسلیگا و اقتدار بیش از حد بایرن مونیخ، بحث هاى زیادى در خصوص یک جانبه و خسته کننده شدن این رقابت ها، به همراه داشته است و بسیارى از منتقدین این مسئله را یکى از تهدیدها و خطرهاى بالقوه براى بوندسلیگا مى دانند، چون بوندسلیگا که در سال هاى گذشته یکى از متعادل ترین لیگ هاى حرفه اى فوتبال جهان بوده، در حال حاضر به لیگى با دو کلاس کاملا نا متقارن و بسیار متفاوت که در یک طرف آن بایرن مونیخ بزرگ و در کلاس دیگر سایر تیم هاى بوندسلیگایى قرار دارند، تبدیل شده است. حال این طور به نظر مى رسد که به حضور تیم هاى دیگر تنها به دلیل درآمدهاى ناشى از بخش تلویزیونى این رقابت ها، اسپانسرها و همچنین برگزارى روند رقابت هاى لیگ، مور دنیاز است.

با شرایط موجود ظهور تیمى همانند کایزرسلاوترن به سرمربى گرى اوتو رهاگل (فصل 1997/98)  در بوندسلیگا که بلافاصله بعد از صعود به بوندسلیگاى یک، گوى سبقت را از همه رقبا و حتى بایرن مونیخ را ربود و توانست در پایان فصل با قهرمانى در بوندسلیگا، بر قله فوتبال آلمان قرار گیرد، غیر ممکن و حتى غیر قابل تصور به نظرمى رسد.

در فوتبال مدرن ثابت شده است که قسمت زیادى از روند بازى به نحوه فکر بازیکنان و سرمربى تیم بستگى دارد، مونیخى ها در نیم فصل اخیر به خوبى نشان داده اند که مى دانند چه زمانى باید بر سرعت بازى بیفزایند، چگونه باید به دروازه حریف نزدیک شوند و چگونه بر تاکتیک دفاعى حریف براى رسیدن به گل غلبه نمایند و هنگامى که مونیخى ها به گل رسیدند، عوض کردن نتیجه بازى براى حریفان غیر ممکن بوده است. در برخى از دیدارها حریفان دفاع خوبى مقابل بایرن مونیخ انجام داده اند، اما به محض در یافت گل اول شیرازه تیمى آنها از هم پاشیده است و معمولا با شکستى سنگین زمین مسابقه را ترک نموده اند. بیشتر مواقع تیم ها براى کسب نتیجه مساوى بدون گل به مصاف بایرن مونیخ مى روند، اما تاکتیک دفاعى مورد نظر آنها براى نود دقیقه کافى و کامل به نظر نمى رسد.

اما اقتدار بیش از حد بایرن مونیخ تنها عامل جهت افزایش فاصله این تیم با سایر رقباى بوندسلیگایى است؟ ضعف سایر تیم ها سبب نشده است که بایرن مونیخ با یک برنامه حساب شده و منطقى بتواند فاصله خود را با آنها افزایش دهد؟ از دورتموند همواره به عنوان تنها رقیب و تعقیب کننده بایرن مونیخ در بوندسلیگا یاد مى شده است، اما این تیم در فصل جارى با بحرانى روبرو شده که شاید آثار آن در فصل هاى بعد نیز گریانگیر این تیم باشد،  وولفسبورگ شاید تنها تیمى باشد که بتوان آن را از باقى تیم هاى حاضر در بوندسلیگا مستثنى نمود، گرگ ها نیم فصلى فوق العاده را سپرى نموده اند و موفق شده اند با کسب سى و چهار امتیاز علاوه بر شکستن رکورد باشگاه در این زمینه، رتبه دوم بوندسلیگا را نیز به خود اختصاص دهند. با این حال شاگردان دیتر هکینگ همچنان فاصله یازده امتیازى با بایرن مونیخ در صدر جدول دارند و شش امتیاز بیش از بایرلورکوزن کسب نموده اند و خود را به تنها تیم اصلى تعقیب کننده بایرن مونیخ در  بوندسلیگا تبدیل کرده اند.

اما سایر تیم هاى مدعى تنها بر سر کسب رده سوم بوندسلیگا در دور برگشت این رقابت ها، رقابتى فشرده و هیجان انگیز خواهند داشت. این تیم ها در هفده هفته اول امتیازات زیادى را بى جهت از دست داده اند و نمى توانند خطرى براى بایرن مونیخ و حتى وولفسبورگ ایجاد نمایند،‌که تیم هایى نظیر بایر لورکوزن، شالکه و مونشن گلادباخ را از این دسته مى توان دانست.

بایر لورکوزن در ابتداى فصل با انجام دیدارهاى تاثیرگذار با پرسینگ و حملات خلاقانه توجه کارشناسان و دوستداران فوتبال آلمان را به خود جلب نموده بود و از نظر آنها شاگردان روگر اشمیت از پتانسیل رقابت با بایرن مونیخ برقرار بودند، اما در ادامه فصل لورکوزنى ها با وجود برترى نسبت به حریفان خود در بیشتر بازى ها، موفق به غلبه بر آنها و به ثمر رساندن گل هاى تعیین کننده نشدند.

بازیکنان مونشن گلادباخ نیز در نیم فصل اخیر  همواره نشان دادند که به خوبى فلسفه لوسین فاروه سرمربى خود را درک نموده اند، اما با وجودى که آنها در اغلب بازى ها خیلى زود موفق به ثمر رساندن گل اول بازى مى شدند، اما در ادامه از تمرکز لازم در خط دفاعى براى کنترل بازى برخوردار نبودند و موفق به حفظ پیروزى و کسب سه امتیاز نمى شدند.

چنین موضوعى براى شالکه نیز قابل مشاهده است، با وجود اینکه بازیکنان این تیم بعد از اخراج ینس کلر و جذب روبرتو دى ماتئو سرمربى این تیم زمان زیادى براى تطبیق خود با افکار تدافعى و تاکتیک هاى دفاعى این سرمربى ایتالیایى نیاز داشتند. علاوه بر این خط دفاعى شالکه اشتباهات زیادى در این فصل از خود بروز داد که در اغلب موارد به باز شدن دروازه خودى نیز ختم مى شدند. در این نیم فصل آبى هاى پادشاهى در مقابل حریفانى تسلیم شدند که در ابتداى فصل کسب سه امتیاز از این بازى ها براى هواداران این تیم، حتمى به نظر مى رسید.

به نظر برخى از منتقدین و کارشناسان فوتبال، بوندسلیگا مى بایست نجات پیدا کند و براى رسیدن به این هدف دو راهکار وجود دارد، اول اینکه باشگاه هاى کلاسیک آلمان نظیر هامبورگ، وردربرمن و اشتوتگارت مى بایست با جذب سرمایه گذارى مناسب از شرکت هاى بزرگ صنعتى آلمان همانند باشگاه هاى هوفنهایم و وولفسبورگ، خود را به تیمى رقابتى تر تبدیل نمایند که از تغییر نام استادیوم گوتلیب دایملر  شهر اشتوتگارت به مرسدس بنز آره نا مى توان به عنوان قدمى در این راستا یاد نمود،‌ یا اینکه برنامه و تدبیرى براى شکست هژمونى و قدرت اقتصادى بایرن مونیخ در بوندسلیگا به اجرا درآورده شود.

از وب سایت دویچه وله آلمان 

منبع