بایرن مونیخ در مسیر توتال فوتبال

 

تاکتیک هاى فوتبالى معمولا با استفاده از چیدمانها و سیستم هایى نظیر 1-3-2-4 یا 3-4-3 معادل گرفته مى شوند، اما براى پپ گواردیولا این گونه نیست و او مدت ها است که خود را از این قید و بندهاى تاکتیکى رها کرده است، همانند بازى بایرن مونیخ مقابل زسکا مسکو.

یوهان کرایف رویایى بزرگ در سر داشت، او به عنوان سرمربى بارسلونا مى خواست نوعى فوتبال را به نمایش گذارد، که انعطاف پذیر و آزاد باشد و در آن هر بازیکنى توانایى بازى در هر پستى را داشته باشد. کرایف خود به عنوان بازیکن بخشى از تیم فراموش نشدنى آژاکس آمستردام در دهه هفتاد میلادى بوده که فوتبال شناور و تغییر مدام پست بازیکنان در آن مشهور بوده است و البته بسیارى از فوتبال دوستان همچنان توتال فوتبالى را که یوهان کرایف در بارسلونا به اجرا مى گذاشت ستایش و تمجید مى کنند.

در حال حاضر اما تیمى دیگر ایده آل فوتبال را به نمایش مى گذارد، بایرن مونیخ به مربى گرى پپ گواردیولا که خود به عنوان بازیکن توسط یوهان کرایف کشف و پرورش یافته است. گواردیولا استیل هلندى دهه هفتاد فوتبال را در بایرن مونیخ گسترش داده و آن را باپرسینگ تهاجمى مخلوط کرده است. در دومین سال حضور او در بایرن مونیخ نتایج و ثمره هاى کار او و همچنین شباهت ایده ها و فلسفه او با توتال فوتبال بیشتر در حال نمایان شدن است.

شاید تشخیص سیستم بازى و چیدمان بایرن مونیخ در این روزها کمى دشوار باشد و نتوان آن را با اعدادى نظیر 3-4-3 یا 1-3-3-3 توصیف نمود. پپ گواردیولا پیش از این تاکید نموده بود که این ساختارهاى عددى براى او دیگر ارزشى نداشته و بیشتر شبیه به شماره هاى تلفن مى مانند، شاید با تماشاى بازى هاى اخیر بایرن مونیخ بهتر بتوان منظور گواردیولا را متوجه شد. بازیکنان به صورت مدام در حال جابه جایى هستند و تقریبا خیلى سریع و بسته به شرایط بازى،چیدمان تیم تغییر مى یابد.

در خط دفاعى بایرن مونیخ بسیار متغیرتر است و گواردیولا از زنجیره هاى سه، چهار و یا پنج نفره در این خط استفاده مى نماید، در بازى مقابل زسکا مسکو در ابتدا گواردیولا بر یک زنجیره دفاعى چهار نفره تکیه نمود که بن عطیه و دانته در دفاع میانى قرار داشتند و خوان برنات و فیلیپ لام در کناره ها بازى مى کردند، اما شاید نتوان به همین راحتى نقش و وظیف بازیکنان در بایرن مونیخ را توصیف نمود.

در بازى سه شنبه شب فیلیپ لام بر روى کاغذ و تئورى دفاع راست بود اما در طول بازى مدام به سمت مرکز زمین متمایل مى شد و از آن نقطه به بازى سازى مى پرداخت، خوان برنات در سمت دیگر بیشتر اجازه نفوذ و رو به جلو بازى کردن را داشت و حتى در برخى از زمان هاى بازى به یک هافبک کنارى تهاجمى تبدیل مى شد. داوید آلاباى اتریشى نقشى مخلوط از یک بازیکن میانى، مدافع چپ و حتى یک مهاجم را بر عهده داشت و به همین دلیل خط دفاعى بایرن مونیخ بسیار متغیر بود و گاهى از سه، چهار و یا پنج بازیکن بسته به شرایط بازى تشکیل مى شد. 

به دلیل وجود بازیکنى نظیر ژابى الونسو، خط دفاع بایرن مونیخ در این فصل نسبت به فصل گذشته بسیار متغیرتر و غیر قابل پیش بینى تر شده است، در سایت یوفا از ژابى آلونسو پیش از بازى مقابل زسکا مسکو به عنوان یک هافبک میانى یاد شده بود، اما در عمل نقش او را مى توان لیبرویى در جلوى خط دفاعى دانست. او همواره به خط دفاعى نزدیک مى شد و از انتهاى زمین بازى سازى تیم را آغاز مى نمود، حرکت در عمق او و همچنین حضور او در جلوى خط دفاعى، سبب مى شد که آلابا، برنات و لام با امنیت بیشترى به سمت جلو حرکت نمایند.

به همین دلیل به صورت تئورى مى توان دفاع بایرن مونیخ را چهار نفره در نظر گرفت،‌ اما در عمل و در مقابل زسکا مسکو با وجود آلونسو دفاع مونیخى ها یک زنجیره سه نفره بود. در این بازى نمى توان پست ثابتى براى شاگردان گواردیولا در نظر گرفت. اگر بازیکنى پست اصلى خود را ترک مى نمود، پست او به سرعت توسط یکى از هم تیمى هاى او اشغال مى گردید، براى مثال در این بازى آرین روبن نه تنها به عنوان هافبک نفوذى سمت راست بازى مى کرد بلکه گاهى در بال سمت چپ و حتى مدافع راست هم دیده شد.

بایرن مونیخ در عمل همچنان با ایده آل پپ گواردیولا در ارائه یک بازى انعطاف پذیر فاصله دارد، این تیم با آنکه در همه بازى ها اقتدار خود را به حریف دیکته مى کنند، اما موقعیت هاى گل زنى کمى بر روى دروازه حریف ایجاد مى نمایند. البته در دیدار مقابل بایرن مونیخ، زسکا مسکو با چیدمان فوق العاده دفاعى 1-5-4  از ابتداى بازى وارد میدان شد و این کار را براى گل زنى بیشتر مونیخى ها دشوار نمود.

هر چه بایرن مونیخ به دروزاه حریف نزدیک تر مى شد، بازى انعطاف پذیر آنها تاثیر کمترى داشت. در این منطقه اشتباهات بایرن مونیخ در ارسال پاس هاى صحیح با اشتباهات بیشترى همراه مى شد، به خصوص روبرت لواندوفسکى به نظر همچنان با نحوه بازى تیم جدید خود مشکل دارد و نتوانسته است انتظارات پپ گواردیولا را برآورده سازد که این موضوع خود از تاثیر گذارى تیم در فاز تهاجمى کاسته است.

بایرن مونیخ براى پیش افتادن از حریف در این دیدار نیاز به یک ضربه پنالتى داشت و وجود یک مانوئل نویر قوى در دروازه براى نگه داشتن این پیروزى کافى بود. تنها راه رسیدن به نویر برای زسکا مسکو استفاده از توپ هاى بلند مهاجمین و سرعت بالاى سوزا مهاجم این تیم بود، تدبیرى که به طور شگفت انگیزى کارآیى خوبى داشت. مدافعین بایرن مونیخ در چنین موقعیت هایى بسیار کند نشان مى دادند. بن عطیه یکى از مدافعین میانى تیم با عملکرد خود کفته پپ گواردیولا مبنى بر عدم آماده بودن خود را در این بازى به اثبات رسانید، سوزا به چندین بار توانست با سرعت خود از او رد شود.

با این حال تنها امید بستن به چنین حرکاتى براى امتیاز گرفتن مقابل بایرن مونیخ کافى نبود، چون بایرن مونیخ با 77 درصد مالکیت توپ به خوبى بر زسکا مسکو تسلط داشت و به نوعى این تیم را در محوطه جریمه خود محبوس کرده بود. پدید آوردن موقعیت هاى اندک گل از نکات ضعف بایرن مونیخ به حساب مى آید با این حال این تیم موفق شده است امتیازات حساس و مهمى را جمع آورى نماید. در ادامه پپ گواردیولا در آرامش بیشترى خواهد توانست بر روى اندیشدن طر ح هایى براى ارائه توتال فوتبال از سوى بایرن مونیخ تمرکز نماید. 

By Tobias Escher / Goal Deutschland 

منبع