به بهانه خداحافظی ریبری از بازی های ملی؛ ستاره ای که به حق اش نرسید

به گزارش وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران، دوران حضور پر سر و صدای فرانک ریبری در تیم ملی فرانسه چهارشنبه شب به پایان رسید؛ اتفاقی که خیلی هم غیرمنتظره نبود. زمانی که او در بعد از ظهر چهارشنبه، در مصاحبه ای اعلام کرد: "دیگر نمی خواهم در انتخاب های دیدیه دشان در نظر گرفته شوم."

این تصمیم از بهترین بازیکن آبی ها، که تنها با آغاز ماه آوریل 31 ساله شده است، آن را در دسته بازیکنانی قرار خواهد داد که خلق و خوی آنها مانع از آن شد که در رده ملی به آنچه استحقاقش را داشت، برسد.

 در مقایسه  با بازیکنان دیگری مانند دیوید ژینولا، اریک کانتونا و سمیر نصری، 81 بازی ملی ریبری یک دستاورد خوب برای او به شمار می آید- او را در رتبه 14 لیست بازیکنان ملی فرانسه تا کنون قرار می دهد – با این وجود حالا که او از صحنه های رقابت های ملی خارج شده است این طور به نظر می رسد که دستاوردهای ریبری بسیار کمتر از توانایی های او بوده است.

او در مصاحبه با کیکر گفت: "من می خواهم خودم را بیشتر به خانواده ام اختصاص بدهم و بر روی وظایف خود در بایرن تمرکز کنم، و همچنین فرصت را در اختیار بسیاری از بازیکنان بزرگ جوان که تمایل دارند در تیم ملی بازی کنند قرار دهم. بالا و پایین در زندگی وجود دارد، اما در حال حاضر زمان برای آغاز فصل جدیدی در زندگی من رسیده است."

از داستان او در لباس  آبی تیم ملی به عنوان یکی از استعدادهای به ثمر نرسیده  یاد می شود. خاطرات  او مترادف با دورانی است که  فوتبال فرانسه پر از بازیکنان بزرگ با عملکرد ضعیف بود. این یک میراث غم انگیز از بازیکنی است که  می توانست، بسیار بیشتر از این بدرخشد و با این وجود پس از یک شروع خیره کننده ، نتوانست مردم کشور خود را به موفقیت  برسانند.

صعود ریبری در تیم فرانسه یکی از معدود موفقیت های ریموند دومنک بود. او مدت کوتاهی قبل از آنکه تیم متزلزل فرانسه به جام جهانی 2006 آلمان برود، وارد بازیهای ملی شد. او ستاره تیم فرانسه در  راه رسیدن به موفقیت در آن رقابتها بود، به ویژه گل به یاد ماندنی ای که او در برابر اسپانیا در مرحله یک هشتم نهایی به ثمر رساند.

در طول دوره مربیگری  دومنک، او تنها ستاره خطرناک فرانسه بود، و زمانی  که تاثیر او برای تیم ملی فرانسه از بین رفت، تیم ملی فرانسه نیز کارایی خود را از دست داد، و این اتفاق منجر به تجربه وحشتناک  فرانسه در  جام جهانی 2010 شد.

ریبری با مشکلات بسیار زیادی که مرتبط به شرایط او در اروپا بود، به آفریقای جنوبی سفر کرد. از جمله این مشکلات این بود که او به علت مصدومیت یازی های زیادی از جمله دیدار مرحله پلی آف فرانسه مقابل ایرلند را از دست داده بود. همچنین او  به علت کارت قرمزی که در بازی رفت نیمه نهایی جام باشگاههای اروپا مقابل لیون دریافت کرد مجبور شد، فینال لیگ قهرمانان مقابل اینتر را از روی سکوها تماشا کند.

هر چند، بیشترین فشاری که به ریبری از سوی رسانه ها وارد شد، در رابطه با زندگی خصوصی ریبری و مسئله  "رسوایی اخلاقی  در آوریل 2010 بود، که تازه  در ماه ژانویه  همین امسال توانست از آن تبرئه شود.

نمایش او همراه آبی ها در جام جهانی آفریقای جنوبی، نشان دهنده فشار زیادی بود که از نظر ذهنی به  او وارد می شد. از نظر شخصیتی او یک بازیکن پرتلاش و خوشبین بود، چیزی که هرگز در طول تابستان سال 2010 از او مشاهده نشد. درام ریبری اولین مشکل از مجموعه فجایعی بود که مردان دومنک با آن روبرو شدند؛ که آغازی برای  دومینوی نابودی آنها بود.

اگر چه رسوایی اواخر بهار شهرت این بازیکن را لکه دار کرده است، اما اعتصاب بازیکنان فرانسه در نیسنا بود که مردم فرانسه را به  نقطه اوج عصبانیت خود رساند. بعضی معتقدند این بازیکن بایرن مونیخ شخصیت اصلی و سردسته افرادی بود که این اعتصاب را ترتیب دادند؛ علاوه بر این شایعات دیگری نیز وجود داشت که او، ستاره جوان آن تیم یعنی "یوهان گوفران" را مورد آزار و اذیت قرار داده است.
بارقه امید بازی های فرانسه در چهار سال قبل یعنی فرانک ریبری، به طور ناگهانی در نقش یک آشوبگر ظاهر شد. در حالی که بسیاری از بازیکنانی که آشوب نیسنا را بوجود آوردند – از جمله نیکلاس آنلکا- به مدت طولانی از تیم ملی دور بودند، لوران بلان، که به عنوان سرمربی پس از شکست  دومنک در جام جهانی جایگزین او شد، اذعان داشت که بازیکنی در حد و اندازه های ریبری به راحتی قابل چشم پوشی و حذف از تیم ملی نیست.

هر چند فرانسوی ها، این اتفاقات را خیلی سریع فراموش نکردند و ریبری را در اولین بازگشت به تیم ملی فرانسه هنگامی که  مقابل لوکزامبورگ  وارد زمین شد– که از قضا جانشین بازیکن پرحاشیه دیگری به نام سمیر نصری شد-هو کردند.

اتهاماتی مانند  تنبلی، خودخواهی و بی توجهی به طور همیشگی به این ستاره بایرن وارد می شد و به گفته برخی از منتقدین، سطح بازی او در تیم ملی فرانسه به ندرت به سطح بازی او در بایرمونیخ می رسید. خود  او اغلب بیشتر از استعدادش به چشم می آمد. او اغلب بیش از حد توانش در بازی مسئولیت می پذیرفت و برای اینکه در کانون توجهات قرار بگیرد بیش از حد دریبل می زد.

با توجه به خصومت پاریسی ها با ریبری، با توجه به اینکه او را به عنوان یک بازیکن مارسی می شناختند، ریبری به راحتی پذیرفت که او در مونیخ بسیار راحت تر از فرانسه کار می کند؛ هر چند چنین اظهار نظر هایی تنها شعله انتقادات را افزایش می داد.

ریبری در این مورد گفت:"من در فرانسه احساس می کنم که کسی به من علاقه ندارد. می دانید که چرا من با بایرن قرار داد بستم آنهم در شرایطی که هرجا می توانستم بروم؟ به این علت که احساس کردم آنجا من را می خواهند."

تنها جایی که ریبری در  مسیر حرفه ای خود در فرانسه، شروع به نشان دادن بالاترین سطح خود در مقابل جمعیت استاد دوفرنس کرد، در بازی برگشت مقابل اوکراین بود. آنها بازی رفت مرحله پلی آف جام جهانی را با نتیجه 2-0 به اوکراین واگذار کرده بودند. اتفاقا این اتفاق زمانی بود که او در اوج مسیر حرفه ای خود توانسته بود  در رده بندی توپ طلا، در رتبه سوم قرار بگیرد. او در نهایت مسئولیت پذیری خود برای تیم ملی را نشان داد و در این مسیر برای تیم دست به فداکاری زد. ریبری که حالا بسیاربلوغ یافته بود در نهایت نسبت به هم تیمی هایش ادای احترام وقدردانی کرد. حتی چند روز قبل از آن بازی حیاتی در مقابل اوکراین، بازیکن سابق گالاتاسرای اشاره کرد که در کشور خود چندان احساس محبوبیت نمی کند.

ریبری در مورد شانس خود را برای برنده شدن توپ طلا  گفت:"من احتمالا می توانستم با کمی حمایت بیشتری می توانم آن را بدست آورم. من من واقعا تعجب می کنم که چرا مردم در فرانسه ترجیح می دهند که مسی و یا رونالدو برنده این عنوان شوند."

این "حمایت" پس از نقش ریبری در رهبری تیم در پیروزی 3-0 فرانسه مقابل اوکراین بسیار بیشتر شد. این  بازی به عنوان یک معیار برای بازگشت اخلاق به تیم  ملی در نظر گرفته شد.

او به رسانه ها گفت: "طرفداران واقعا با ما بودند. ما سختیهای زیادی متحمل شدیم، تا به این موفقیت رسیدیم و این بسیار زیباست. زمان بسیار زیادی از آخرین باری که من این گونه حمایت از تیم را در استاد دو فرانس دیده ام، گذشته بود."

اما در حالی  که ریبری در آماده ترین شکل خود برای حضور در جام جهانی به سر می برد، یک سری از اتفاقات باعث شد تا رویاهای او به ثمر نرسد. شکست او در بردن عنوان توپ طلا باعث شد تا اعتماد به نفس او آسیب ببیند و انتخاب او به عنوان نفر  سوم یک توهین برای بازیکنی بود  که سال فوق العاده ای را با باشگاه خود سپری کرده بود و کمک زیادی کردتا تیمش برنده لیگ قهرمانان اروپا شود.

سپس او دچار یک آسیب دیدگی شد. یک جراحی کوچک در ماه فوریه باعث شد تا گفته شود او فقط مدت کوتاهی قبل از جام جهانی به شرایط مسابقه می رسد. در ابتدا به نظر می رسید که این مسئله زیاد جدی نباشد اما بعد این طور گفته شد، که این مصدومیت باعث شد جام جهانی برای این بازیکن قبل از شروع به پایان برساند. شرکت او در عکس تیمی فرانسه قبل از رفتن به برزیل نیز یک خوش بینی بی فایده بود و نشان داد که این آخرین حضور ریبری در لباس فرانسه بود.

هر چند یورو 2016 در فرانسه برگزار خواهد شد، نظر ستاره  اهل بولونه در اعلام بازنشتگی خود از تیم ملی نشان می دهد که او احساس می کند بدنش دیگر توانایی تحمل فشار بازی های ملی را ندارد و مشکلات فیزیکی اخیر او این مسئله را تایید می کند.

این یک پایان غم انگیز برای این بازیکن 31 ساله است، اما این مسئله او را از همراهی با آنچه که قبل از آن در مسیر بازیهای ملی انجام داده بود، باز نمی دارد. انتظارات بسیاری که در نقطه اوج به پایان نرسید.