آلمان و تداومی که به ثمر نشست

به گزارش وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران، آلمان یواخیم لو یک ماشین برنامه ریزی شده برای افتخارآفرینی است. تحول سریع این تیم در هزاره جدید با بازسازی کامل جنبش فوتبال این کشور که تیم ملی آلمان را چهار بار پیاپی از جام جهانی 2002 تا امروز به مرحله نیمه نهایی رسانده، به ثمره نشست.

از سازماندهی بی نقص گرفته تا شیوه برگزاری بوندس لیگا و سرمایه گذاری روی تیمهای پایه و زیر 21 سال که بارها در مورد آن حرف زده شده، همه این عوامل در موفقیت آلمان سهیم هستند. بدون تردید اگر ایگواین و پالاسیو مقابل سنگر نویر نترسیده بودند و مسی تنها موقعیتی را که برای نشستن در جایگاه مارادونا در ماراکانا نصیبش شد، گل می‌کرد، شاید الان هیچکس در مورد آلمان و فوتبال با حساب و کتابش حرف نمی زد و همه از غیرت و تعصب آلبی سلسته تجلیل می‌کردند. اما بحث تداوم و استمرار را نمی توان جدی نگرفت.

آلمان در همه رقابتها تا آخرین مراحل پیش رفته و معلوم بود که دیر یا زود زمان قهرمانی این تیم هم خواهد رسید. همین بحث در مورد بازیکنان این تیم صدق می‌کند. در تیم 23 نفره لو حتی یک بازیکن نظیر مسی وجود ندارد، ولی ده‌ها بازیکن با توانایی های منحصربه فرد کنار هم ایستاده اند. پشت سر کلوزه آقای گل تاریخ جامهای جهانی، کروس، شورله و اوزیل بزرگ شدند. برای همین در اولین مسابقه ای که مولر نتوانست برای آلمان سرنوشت ساز باشد، گوتزه از روی نیمکت بلند شد و گلی زد که البته در دورتموند هیچکس را متعجب نکرد، ولی این پرسش را در ذهن همه ایجاد کرد که چرا او در بایرن مونیخ بازیکن ثابت نیست.

در برزیل فرصتی برای دراکسلر نبود که در لیگ قهرمانان هم ارزشهای خود را ثابت کرده است. رویس و گوندوگان سوپراستارهایی بودند که به خاطر مصدومیت در خانه ماندند. آلمان تیمی است که متوقف کردن آن کار ساده ای نیست. نویر، لام و شواین اشتایگر ثبات هرچه بیشتر این تیم را تضمین می‌کنند و به لطف قدرت گروهی، آلمان به تیمی تبدیل شده که همه ستاره های تیمهای دیگر را براحتی محو می‌کند. اولین بازیکنی که تاوان این اشتباه را داد، کریستیانو رونالدو بود. او افزون بر عدم آمادگی جسمانی، تسلیم قدرت طوفانی ژرمن‌ها در اولین بازی جام شد.

بعد نوبت پوگبا و بنزما بود که زیر قدرت آلمان له شوند و در نیمه نهایی نیمار شانس آورد که در ترکیب برزیل حضور نداشت و در نهایت نوبت مسی بود که همراه با کل آمریکای جنوبی و رکوردهایش غرق شد و تنها سهمش از فینال لبخند معنادار آنگلا مرکل صدراعظم آلمان بود. آلمان اولین تیم اروپایی است که توانسته در آمریکای جنوبی فاتح جام قهرمانی شود. برزیل در سال 1958 توانسته بود در سوئد چنین حماسه ای را خلق کند. حالا ژرمن‌ها همچون ایتالیا چهار ستاره روی پیراهن خواهند داشت. بازسازی تیمی لو به معنای واقعی تکمیل شد و احتمالاً در تورنمنتهای بعدی ادامه خواهد داشت. تیمی جوان، قدرتمند و یکدست که از همه نظر بی نقص هستند و بی دلیل نیست که مرکل هم برای حمایت از آنها به ریودوژانیرو آمده بود.