خدیرا یا شواینى، کدام رئیس اند؟

به گزارش وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران، یوگی لوو سرمربی تیم ملی آلمان برای قرار دادن شواین اشتایگر یا سامی خدیرا در ترکیب اصلی در بازی مقابل الجزایر بر سر دو راهی قرار گرفته است. خدیرا به نظر بازیکن ایده آل لوو در این پست می آید و شواین اشتایگر با عملکرد خوب خود در دیدار مقابل آمریکا، غیر قابل صرف نظر می باشد.

سامی خدیرا در کمال خونسیرد به پرسش خبرنگاران در خصوص غیبت خود در بازی مقابل آمریکا و در خشش شواین اشتایگر جایگزین خود در این دیدار پاسخ می دهد و از حضور خود در دیدار مقابل الجزایر از مرحله یک هشتم نهایی رقابت های جام جهانی در شهر پورتوآلگره مطمئن به نظر می رسد:"من با سرمربی صحبت های خوبی انجام دادم و برای ادامه حضور رقابت ها به خصوص در مرحله یک هشتم نهایی، یک جلسه استراحت و کسب قوا کردن، کاملا لازم بود." وی همچنین عملکرد شواین اشتایگر در بازی مقابل آمریکا را "خیلی خوب" توصیف کرد و گفت:"او در تمرینات بسیار خوب ظاهر شده است و هر روز آماده تر می شود." اما پرسش مهم تر این است که چه کسی باید مثلث خط میانی را در کنار تونی کروس و فیلیپ لم تکمیل نماید؟

در حالی که اکثر اعضای کادر فنی تیم ملی آلمان، از روند بازی مقابل آمریکا راضی به نظر می رسیدند، سامی خدیرا تنها بازیکنی بود که دیدی منتقدانه نسبت به این بازی داشت و اعلام کرد که نمی توان از روند بازی"کاملا راضی" بود:" اگر بخواهیم به مراحل بالاتری صعود کنیم، باید سریع تر باشیم و خط میانی را به کنترل خود درآوریم. ما سانترهای زیادی روی دروازه حریف داشتیم و در حقیقت کسی نبود که از آنها استفاده نماید."

شاید بتوان ادعا نمود که شواین اشتایگر تنها کسی است که می توان این انتقادات را متوجه او کرد، شواینی در دیدار مقابل آمریکا برای اولین بار در جام بیستم از ابتدا ترکیب اصلی تیم قرار گرفت، بیش از 70 دقیقه در زمین بود،  بازی نسبتا قابل قبولی را به انجام رساند و یکی از بهترین بازیکنان میدان نیز بود. او سبب شد تا در میانه میدان هماهنگی بیشتری نسبت به دو بازی قبل احساس شود و درصد پاس های صحیح تیم را نیز افزایش داد. شواین اشتایگر که بیشتر دوران آماده سازی رقابت های جام جهانی رابه دلیل مصدومیت از دست داده بود، به نظر می رسد در این بازی توانسته باشدانتظارات را برآورده سازد.

شواینی در این بازی بار دیگر تصویری خوب از خود به نمایش گذاشت و با تکیه بر تجربه و خونسردی خود، آرامش را که یکی از اصلی ترین عناصر بازی آلمان ها است، به تیم برگرداند، وی خود را در کوچکترین چالش های خط میانی شریک می دانست و حامی خوبی برای سایر هم تیم های خود بود و به نوعی به هم تیمی های خود نشان داد که رئیس برگشته است.

اما شواین اشتایگر تمایلی به صحبت کردن در این موضوع نداشت. او اغلب بعد از هر دیدار اگر به خاطر شرایط قراردادی نباشد، حاضر به گفتگو با خبرنگاران نیست. بعد از بازی مقابل آمریکا هم او بدون توجه به انبوه خبرنگاران و دوربین ها، به سمت اتوبوس تیم روانه شد. در روزهای اخیر در رسانه های آلمانی بحث های شدیدی در خصوص قهر شواینی با مطبوعات و رسانه ها و سکوت او مطرح شده است، زیرا که شواینی فکر می کند که مطبوعات نسبت به او عدالت را رعایت نکرده اند و رفتاری نا متعادل نسبت به او داشته اند. به هر حال شواینی مصمم است که از حاشیه ها فاصله بگیرد  و همه تمرکز خود را به جام جهانی و خدمت به تیمش متمرکز نماید.

شاید با ارزش ترین خصوصیت شوای اشتایگر، که کمتر در مورد آن صحبت شده است، این است که موفقیت و کار گروهی برای  او از درخشش فردی بسیار مهم تر است. شواین اشتایگر به تنهایی خود سمبل و نماد باشگاه بایرن مونیخ و حتی تیم ملی آلمان است، که با وجود غرور بالا هیچ گاه آن را در زمین بازی نشان نمی دهد. شواینی هرگز حاضر به قربانی کردن کار گروهی برای درخشش خود نیست و او تمام تلاش خود را می کند تا بتواند باری از روی دوش سایر هم تیمی های خود بردارد.

این یکی از دلایل اصلی است که از او در سال های اخیر به عنوان رهبر تیم ملی آلمان یاد می شود و او را با بزرگانی همچون، بکن باوئر، ماتئوس، بالاک، افن برگ و کان مقایسه می کنند. هنگامی که در سال 2010، یوآخیم لوو فیلیپ لام باهوش را به جای میشائیل بالاک به عنوان کاپیتان تیم برگزید، از شواینی به عنوان رهبر احساسی تیم یاد برد و به نوعی او را رئیس تیم در زمین قرار داد.

حال باید دید که با توجه به درخشش شواینی در بازی مقابل آمریکا و تشکیل یک مثلث هاهنگ بایرنی با وجود او در زمین، یوگی لوو بازهم حاضر به نیمکت نشین کردن او و بازی دادن به بازیکن مورد علاقه خود سامی خدیرای ناآماده می باشد.