به بهانه هشدار هوینس به پپ؛ گواردیولای بایرن نه بایرن گواردیولا

به گزارش وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران٬ از روزی که خبر سرمربیگری جوزپ گواردیولا در بایرن مونیخ از تابستان 2013 منتشر شده ، یکی از واکنش های مطرح در بین اهالی فوتبال همواره مقایسه بایرن با تیم سابق گواردیولا بوده و مدام در مورد موفقیت او در این تیم آلمانی با تردید اظهار نظر کرده اند.

کاملا طبیعی است که هر فضای جدیدی برای هر مربی می تواند در حقیقت ورود به دنیایی متفاوت باشد که احتمال موفقیت یا ناکامی در آن با درصدهای متغیر وجود دارد و در این میان مربیانی موفق تر ظاهر می شوند که در تعامل با مسوولان تیم جدید خود ارزیابی کاملی از داشته ها و نداشته ها انجام دهند و براساس سطح توقعات مدیران و توانایی های خود اقدام به دادن پاسخ مثبت کنند. اما در این میان تردید بابت فضاهای متفاوت قبلی و آینده هم باید بر اساس منطق انجام شود.
بایرن مونیخ باشگاهی با شناسنامه و هویت مشخص و درعین حال ساختاری بسیار قوی است که مدیرانش را می توان بخشی از تاریخ و افتخارات فوتبال آلمان دانست. بازیکنان قدیمی باشگاه هم بر اساس دانش ، تجربه و مهارت های خود در بخش های مختلف باشگاه فعلی مشغول کار هستند. فلسفه کاری مشخصی هم دارند که حتی در روزهای ضعف و ناکامی هم دیده نشده که از آن عدول کنند و فقط همواره تلاش داشته اند تا نقاط ضعف را به حداقل برسانند و با بیشتر کردن نقاط قوت به سوی اهداف کوتاه و بلند مدت خود حرکت کنند. متد کاری شان هم از قبل ترسیم شده و مثل ثروتمندان روس و عرب یک شبه نمی خواهند از فرش به عرش برسند بلکه تمام کارها با صبر و حوصله و پس از بررسی های مختلف کارشناسان پیش برده می شود.
پپ گواردیولا هم گرچه بیش از 4 سال در سطح اول فوتبال جهان مربیگری نکرده ولی در همان دوران هم هوشمندی خود را در تصمیمات و عملکردش به خوبی نشان داده است. او در بارسلونا وارد یک سیستم از پیش طراحی شده می شود و با هنر و نبوغش پتانسیل های موجود را بیشتر از پیش آزاد می کند و حاصلش هم آن می شود که با وجود هزینه های فراوان و ستاره های گران قیمت رئال مادرید، این بارسلونای تحت هدایت اوست که طی 4 سال 14 جام قهرمانی به ویترین افتخارات باشگاه اضافه می کند.
اما در این میان این سوال پیش می آید که آیا گواردیولا می خواهد نسخه دوم بارسلونای موفق خود را در مونیخ بپیچد؟ درپاسخ باید گفت که این دو باشگاه فقط از منظر جاه طلبی های افزون تر با یکدیگر مشابهت دارند و در بقیه فاکتورها آن قدر با هم متفاوت هستند که تصور بارسلونای دوم در قالب بایرن مونیخ سال آینده هم بیش از حد ساده انگارانه به نظر می رسد.

بازیکنانی که در مجموعه بارسلونا تحت اختیار پپ قرار داشتند نفراتی بودند که بخش عمده ای از آنها از ابتدای فوتبال خود عضو مدرسه فوتبال باشگاه موسوم به لاماسیا بودند که از همان ابتدا گام به گام با فرهنگ حاکم بر باشگاه آشنا شده بودند، اکثر آنها درکنار هم رشد کرده و هماهنگی خوبی قبل از شروع کار با یکدیگر داشتند و در عین حال به خاطر یکی بودن سیستم پرورش زبان مشخص فوتبالی یکدیگر و نیازهای هواداران و توقعات مدیران را هم می دانستند. درواقع گواردیولا که خود محصول باشگاه بارسلونا بوده و در همه رده های سنی این باشگاه بازی و مربیگری کرده پشت فرمان یک خودروی آخرین سیستم نشست و با هنر رانندگی خود از بقیه سبقت گرفت.
بایرن مونیخ را هم می توان یک خودروی مدرن دیگر دانست با این تفاوت که مدلی کاملا متفاوت نسبت به بارسلونا دارد. در بایرن همه چیز تحت کنترل مدیریتی صددرصد فوتبالی است. آنها شاید لاماسیا نداشته باشند ولی معمولا بازکنان خود را وقتی می خرند که فقط یک استعداد درخشان به شمار می روند و بقیه پرورش بازیکن را خودشان انجام می دهند. البته طی سالیان اخیر نمونه های زیادی در بین بازیکنان تیم اصلی بایرن مثل لام، کروس ، آلابا و مولر را سراغ داریم که عضو مدارس فوتبال باشگاه هم بوده اند. باشگاه بایرن مونیخ سیستمی دارد که به صورت مشخص نه گواردیولا بلکه حتی فرگوسن هم نمی تواند آن را تغییر دهد و قوانین و ضوابط مشخص و از قبل تدوین شده بر آن حاکم است. نمونه اش همین هشدار هوینس در هنگام مذاکره با گواردیولاست که به مرد اسپانیایی یادآور شده که در بایرن تمرین پشت درهای بسته مثل دوران حضورش در بارسلونا معنایی ندارد. در واقع این مساله مطرح شده فقط یک نمونه است که شاید برای کم کردن دغدغه هواداران مونیخی بایت تماشاکردن تمرینات سال آینده تیمشان رسانه ای شده و مسلما دهها خط قرمز دیگر هم وجود دارد که برای پپ ترسیم شده ولی رسانه ای نشده اند.
از طرف دیگر پپ هم به اندازه کافی باهوش است که بداند فضای جدیدی که در اختیارش هست نیازمند یک مدیریت درون تیمی خوب و به قول ما ایرانی ها یک فوت آخر استادانه است. او در واقع مثل یک مدیر کارخانه خودروسازی است که باید در جهت بهبود راندمان کاری از هنر مدیریت خود استفاده کند نه اینکه با عوض کردن کاربری کارخانه آنجا را به یک کمپانی صوتی و تصویری تبدیل کند. گواردیولا حتما می داند که باید خود بایرنی اش را در مونیخ آشکار کند و قرار نیست که بایرن یک شبه تبدیل به تیم او شود. تیکی تاکا را می توان از تیمی خواست که ژاوی، مسی ، اینیستا، بوسکتس و ... یا نفرات مشابه آنها را دارند ولی مسلما نمی توان بازیکنانی چون شواین اشتایگر، مولر، ریبری، ماندزوکیچ، مارتینز و لام را یک شبه به همتایان بارسلونایی شان تبدیل کرد و از آنها هم تیکی تاکا خواست!
حال که گواردیولا مربیگری در بایرن را قبول کرده با دانستن این تفاوت ها مسوولیت جدید را پذیرفته است. او می داند که سیستم دوباشگاه بایرن مونیخ و بارسلونا درست مثل هوای شهرهایشان چقدر باهم متفاوت است. منتظر گواردیولای بایرن باشید نه بایرن گواردیولا!