وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ

وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ

وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران
وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ

وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ

وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران

لیگ مرموز قهرمانان!

  

به گزارش وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران٬ لیگ قهرمانان اروپا بی وفاست. نه بزرگان را می شناسد، نه به میزبان اهمیت می دهد و نه از قهرمان قبلیش دفاع می کند . عادت هم کرده اسرارش را فاش نکند تا قصه هایش خواندنی بماند. انگار قرار هم نیست نقشه ی گنجی داشته باشد.

به همین خاطر سران یوفا سرمست از تازگی و جذابیتش، خیالشان راحت است که مستطیل سبز اروپا تسخیر ناشدنی است. سه فصل متوالی از بین دو مربی برتر یکی این جام را می بُرد. بازی ها که به نیمه نهایی رسید همه از فینال تمام اسپانیایی گفتند. غافل از اینکه خیال پردازی ممنوع است. میهن پرستان آلمانی و سلطه طلبان بریتانیا پنبه ها را رشته کردند. باز همه میزبان را قهرمان می دانستند: خاک ژرمن ها دست نیافتنی است. اما نه... این هم نشد.
از یک سو جوانی بازیکنان کار دست تیم بازنده می دهد، از سویی مربی جوان کار دست همتای با تجربه اش! جسارت چیدمان و اتخاذ تدابیر دفاعی در فینال، فقط از یک جوان از خود مطمئن برمی آید. از یک مربی جوان ایتالیایی که بیش از هرچیزی به فلسفه فوتبال کشورش وفادار است. و فقط بازیکنان با تجربه هستند که توان اجرای این تاکتیک را دارند.
در کاتاناچیو دیگر مالکیت توپ ملاک نیست، موقعیت های فراوان اثر گذار نمی شوند، کرنرهای بیشمار فایده ای ندارند، هفت دقیقه مانده به پایان جلو افتادن کار را تمام نمی کند، پنالتی هم که چاره ساز نباشد... دست تقدیر بهانه است وقتی دروازبانی جهت هر شش پنالتی را تشخیص می دهد. یا وقتی یک نفر، یک تنه، از یک کرنر یک گل می سازد و با یک پنالتی یکمین جام یک تیم را ارمغان می آورد...
فوتبال را می شود به هزار راه بُرد تا بُرد! و اینگونه خاک ژرمن ها فتح شد. تمام بازی دستشان بود، جلو افتادند، گل آفساید زدند، پنالتی خراب کردند، در ضیافت پنالتی ها یکی جلو افتادند، ولی بازنده شدند. آنها، آلمان ها را با تلخی این درام کُشتند.
شواینی در هنگام پنالتی روبن جرات نگاه کردن به ضربه او را نداشت چه برسد به اینکه شوت آخر را بزند.
اینجا انتخاب پیرمردها هم غلط می شود. این لیگ به انتخاب باتجربه ها هم بی احترامی می کند. هر سال به رنگی است. همان طور که به هیچ رنگی و کسی دل نمی بندد ولی با وجود بی مِهری هایش دوست داشتنی باقی مانده. و بازهم جذابیت دارد. چون فوتبال غیر قابل پیش بینی است، غیر قابل پیش بینی. و این خاصیت نابش را مدیون همین جام بی وفاست.

نظرات 2 + ارسال نظر
مهرداد یکشنبه 31 اردیبهشت 1391 ساعت 18:27 http://www.mehrstar.blogfa.com

اول بشی یا دوم یا بدتر از اینها فرقی نمیکنه همیشه با تو بوده ایم و خواهیم بود.هر چند از دست دادن جام برای ما تلخ بود ولی با موفقیت المان در یورو تا حدی این ناکامی را فراموش میکنیم

b یکشنبه 31 اردیبهشت 1391 ساعت 21:09

من این دیوونگی رو دوست دارم همین که عشق تو عین عذابه جنون بالاتر از اینکه کسی هست که هر شب با لباس تو بخوابه برو هر جای این دنیا که میخوای تو اینجایی تو قلبم تو روحم کنارت تو زمین جایی ندارم هوادارت که میتونم بمونم .....................بوس بچه های من بایرن من همیشه برام عزیزی مثل18سال گذشته.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد