ماگات نقره داغ شد

 

به گزارش وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران٬ هفته دوم بوندسلیگا با دیدار بایرن مونیخ و وولفسبورگ آغاز شد. بایرن در هفته نخست برابر تیم مونشن گلادباخ شکست خورده بود و برعکس آن وولفسبورگ با یک برد خارج از خانه درصدد این بود تا با شکست بایرن به جرگه مدعیان این فصل بپیوندد.

بایرن با سیستم 1-5-4 و با همان ترکیب بازی با گلادباخ برابر وولفسبورگ قرار گرفت و تنها به جای روبن مصدوم، مولر در سمت راست بازی میکرد. ریبری هافبک چپ بود و اشتایگر و گوستاوو در میانه میدان حاضر بودند کروس هم کمی جلوتر پشت سر تک مهاجم تیم یعنی گومز قراردادشت.
در آن سو تیم وولفسبورگ، با چیدمان 2-4-4 مورد علاقه فلیکس ماگات پا به میدان گذاشت. مربی ای که علیرغم دو قهرمانی با بایرن همیشه بعنوان گربه سیاه مونیخیها از او یاد میشده است چرا که تیمهای تحت رهبری او همیشه مقابل بایرن محکم و قدر بازی میکنند.

با شروع بازی، وولفسبورگ به سرعت بازی را در اختیار گرفت و در دقیقه 2 بازی چیزی نمانده بود که سانتر  پاتریک اوکس از سمت چپ تیم بایرن با یک نوک پا تبدیل به گل شود که ا ین اتفاق نیفتاد. بایرنیها سعی کردند با پاسهای کوتاه و آرام کردن بازی از شدت حملات وولفسبورگ کاهش دهند، اما بعد از چند دقیقه مشخص شد فلیکس ماگات تیم خود را کاملا مشابه تیم گلادباخ چیدمان داده است و تاکنیک او کاملا به مانند تیم گلادباخ میباشد، با این تفاوت که ماگات مهره های به مراتب کار آمدتری در اختیار دارد.
در دقیقه 12 بازی پاس دفاع راست وولفسبورگ یعنی سیمون کژائر پشت لام و بادشتوبر فرود آمد و چیزی نمانده بود که پاتریک هلمس گل اول بازی را به ثمر برساند اما چنین شد.
باید به هوش ماگات در این دیدار آفرین گفت چرا که کاملا مشخص بود که وی از سالها قبل با یک ضعف مفرط از فیلیپ لام آشناست و آن فاصله همیشگی بین لام و مدافع مرکزی نزدیک به اوست که چنیدن بار لام از همین نقطه دچار اشتباه شده است (مثال بارز آن فینال یورو 2008 و اشتباه لام و گل تیم ملی اسپانیاست) و جالب اینکه سه شب پیش در دیدار با برزیل نیز لام همین اشتباه را انجام داد ولی خروج سریع نویر مانع گلزنی برزیلیها شده بود.
در شرایطی که بایرنیها تاکتیک خاصی برای گلزنی نداشتند، وولفسبورگ در دقیقه 25 بازی تغییر شیوه داد یعنی بعد از یکسری حملات پراکنده از میانه میدان توپ را به جناحین بردند و پس از کمی پیشروی هافبکهای این تیم به سمت قوس 18 قدم بایرن تغییر جهت میدادند درست روشی که بایرن در زمان ونگال با روبن و ریبری انجام می داد.
این تاکتیک ماگات از آن جهت بود که مردان میانی این تیم به ندرت میتوانستند از کمند لام و رافینیا فرار کنند پس به جای ارسال از جناحین سعی میکردند تغییر جهت داده تا از تجربه کم و ناهماهنگی بواتنگ و بادشتوبر استفاده کنند.
در شرایطی که تیم گرگها در دو مرحله با استفاده از این تاکتیک نفوذهای خوبی کردند هاینکس خیلی سریع اشتایگر و گوستاوو را به عقب فراخواند تا بتوانند به مدافعین کمک کنند. همین موضوع (عقب کشیدن دو هافبک بایرن) باعث شد تا حملات بایرن قدرت لازم را نداشته باشند و البته کند بودن گومز و بازی بد مولر نیز مزید بر علت بود تا نیمه نخست با تساوی بدون گل به پایان برسد.

نیمه دوم را بایرنیها بهتر آغاز کردند و با طراحی حملات از سمت چپ یعنی جایی که لام و ریبری هماهنگ نشان میداند، سعی در برهم زدن خط دفاع میزبان داشتند. ماگات که میدانست بایرن به ندرت از عمق دفاع اقدام به حمله میکند تمام قوای تیمش را در جناحین متمرکز کرده بود و پرس بازیکنان وولفسبورگ در این دو سو باعث شده بود مولر کاملا از جریان بازی محو شود و ریبری نیز علیرغم تلاش زیاد به بن بست برسد.
با خنثی شدن حملات نه چندان زهر دار بایرن در ده دقیقه ابتدایی، ماگات دژاگه را مأمور دور زدن لام در سمت راست قرار داد تا این بازیکن با اتکا به قدرت بدنی بالا  و سرعت خود بتواند از سد لام گذشته و هلمس را در موقعیت گلزنی قراردهد.
ماگات با این روش نه تنها توانست از سمت چپ بایرن خطر ساز شود بلکه باعث شد فاصله لام با ریبری زیاد گشته و بار دیگر بازی به حالت توازن برسد.
در شرایطی که حمیدزیچ و پاتریک هلمس در برابر بایرن با تمام توان میجنگیدند، ماگات در اقدامی عجیب هر دو را تعویض کرد تا شاید با ورود نفرات تازه نفس بتواند فشار را بیشتر کرده و 3 امتیاز بازی را کسب کند.
اما یوب هاینکس با بررسی همین مسائل و در شرایطی که به نظر می آمد راه حلی برای فرار از تفکرات ماگات ندارد مولر را که همراه گومز ضعیف ترین بازیکن بایرن بود با اوسامی ژاپنی تعویض کرد. این بازیکن نیز نه تنها گره گشا نبود بلکه با خطاهای پی در پی موجب افت سرعت بازی میشد. با این حال تعویض طلایی هاینکس خروج کروس و جانشینی او با اولیچ چپ با بود.
هاینکس به خوبی متوجه شده بود که در جناح راست وولفسبورگ هر چند که دژاگه توانسته فیلیپ لام را در زمین بایرن نگه داد اما با خارج شدن پاتریک اوکس (که ذاتاً یک مدافع کناریست) در این جناح تنها یک مدافع مزاحم ریبری است  یعنی سیمون کژائر پس با ورود اولیچ عملا ً بایرن در این سمت زوج ریبری و اولیچ چپ را تشکیل داد ضمن اینکه لام این دو نفر را از پشت حمایت میکرد.

ماگات نیز که سریعاً متوجه این موضوع شده و خطر را حس میکرد و از طرفی اوسامی را در آن حد نمیدید که بتواند به دفاع وولفسبورگ آسیبی برساند خیلی سریع بازیکن آسیایی خود یعنی کوو را از جناح چپ برای کمک به سمت راست تیمش فرستاد اما این حربه هم در دقیقه 90 بازی جواب نداد و سرانجام همکاری بسیار عالی ریبری و اولیچ که باپاس خوب ریبری برای گوستاوو همراه بود موجب گلزنی وی و برد شیرین بایرن در ثانیه های پایانی شد تا تمام زحمات تاکتیکی ماگات در چند لحظه نقش برآب شود.

شاید در وهله اول این برد شیرین را باید به پای داور بازی نوشت که با اشتباه خود در نیمه اول گل سالم هلمس را به نفع بایرنیها اعلام نکرد. با این حال میتوان گفت دو مربی تمام توان خود را در جناح راست وولفسبورگ یا همان جناح چپ بایرن قراردادند و در چندین نوبت برای یکدیگر برنده رو کردند.
اما تعویضهای بد ماگات و زیرکی هاینکس در تعویض اولیچ نقطه برتری باواریاییها نسبت به حریف سرسخت خود شد و بایرن توانست با 3 امتیاز شیرین از خانه گرگها به مونیخ باز گردد.
باید دید در روزی که دورتموند قهرمان نیز  اولین شکست فصل را زودتر از انتظار همگان کسب کرد آیا بایرن میتواند از این موضوع در هفته های آتی به نفع خود بهره برداری کند یا خیر؟