درباره میشائل بالاک؛ ستاره ای که دوران ملی اش تمام شد

 

به گزارش وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران٬ روز پنجشنبه (۱۶ ژوئن) خبری رسما اعلام شده که از ماه‌ها قبل انتظار شنیدن آن می‌رفت: خداحافظی اجباری میشائل بالاک از تیم ملی فوتبال آلمان.  

البته شماری همچنان امید داشتند که او بار دیگر پیراهن تیم ملی را بر تن کند. افول این ستاره‌ی بزرگ زمانی آغاز شد که به علت مصدومیت شدید از همراهی تیم ملی کشورش در بازی‌های جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی محروم ماند.

درخشش ملی‌پوشان جوان که کسب مقام سوم جهان را به دنبال داشت و همچنین دست نیافتن بالاک به فرمی مطلوب پس از بازگشت به صحنه دست به دست هم دادند تا راه برای برگشتن دوباره او به تیم ملی مسدود بماند.

یواخیم لو در اطلاعیه‌ای رسمی که روز پنجشنبه به انتشار رسید، تصریح کرد: «ماه‌های گذشته نشان داد که بازیکنان جوان زیادی در کانون توجه قرار گرفته و چشم‌انداز خوبی برای حضور در تیم ملی دارند.»
لوو ضمن تاکید بر لزوم موضع‌گیری در مورد آینده بالاک در تیم ملی زحمات و نقشی که این ستاره‌ی ۳۴ ساله در موفقیت فوتبال آلمان بازی کرده را مورد ستایش قرار داد. سرمربی آلمان در این راستا به ویژه بر نقش بالاک در جام‌های جهانی ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶ و همچنین جام ملت‌های اروپا در سال ۲۰۰۸ اشاره کرد.

درخور توجه آنکه تمامی عنوان‌هایی که میشائل بالاک تا کنون با باشگاه‌های گوناگون از جمله بایرن مونیخ و چلسی لندن به دست آورده، همگی در سطح ملی بوده و او از کسب عنوانی بین‌المللی چه در سطح باشگاهی و چه به همراه تیم ملی آلمان محروم مانده و بارها به ناگزیر به مقام نایب‌قهرمانی بسنده کرده است.

دوره‌ی کودکی و نوجوانی

بالاک در تاریخ ۲۶ سپتامبر ۱۹۷۶ در گورلیتس، واقع در شرق آلمان، زاده شد. در آن زمان، هنوز دیوار جنگ سرد، دو آلمان را از هم جدا می‌ساخت. بالاک در آلمان شرقی بالید و برای نخستین بار در شش‌سالگی به ورزش فوتبال روی آورد. او را به دلیل استعدادی که از خود نشان داد، در ده‌سالگی به تیم فوتبال «شهر کارل مارکس» ـ که بعدها به "اف.ث. کمنیتس" تغییرنام داد ـ معرفی کردند. بالاک نخست در خط میانی بازی می‌کرد و سپس در نقش مدافع آزاد (لیبرو) به خدمت گرفته شد. خود او در آن ایام گفته بود: «فوتبال برای من همه‌چیز است».

وی تدریجا به عنوان بازیکن میانی جای خود را تثبیت کرد و پس از وحدت دو آلمان و در سال ۱۹۹۵ نخستین قرارداد حرفه‌ای خود را امضا کرد. بالاک سرانجام در سال ۱۹۹۷ از شرق آلمان به یکی از تیم‌های غرب این کشور، یعنی کایزرسلاوترن، منتقل شد که در آن زمان در دسته‌ی دوم بوندسلیگا بازی می‌کرد. در آنجا "اوتو رهاگل" ، مربی نامدار آلمانی، مسئولیت پرورش ورزشی او را برعهده گرفت.

رشد بالاک در این سال‌ها چشمگیر بود و سرانجام در سال ۱۹۹۹ تیم بایرلورکوزن حاضر شد برای خرید او ۶ میلیون مارک بپردازد. بالاک هرگز در تیم ملی فوتبال جوانان آلمان بازی نکرد، اما ۱۹ بازی برای تیم زیر ۲۱ ساله‌های این کشور انجام داد. 

یک ستاره‌ی جدید

جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه برای تیم ملی فوتبال آلمان با ناکامی بزرگی همراه بود. همه از بحران این تیم سخن می‌راندند. بحث‌های دامنه‌داری در این کشور درباره‌ی غفلت از تربیت بازیکنان مستعد جوان درگرفته بود. در جریان این بحث‌ها، از میشائیل بالاک به عنوان یک استثنا یاد می‌شد. بالاک سرانجام در سال ۱۹۹۹ به تیم ملی فوتبال آلمان فراخوانده شد و نخستین بازی خود را در مقابل تیم اسکاتلند انجام داد. آلمان آن بازی را در خانه‌ی خود با نتیجه‌ی یک بر صفر واگذار کرد.

شروع کار بالاک در باشگاه لورکوزن هم چندان آسان نبود. وی مدت‌ها آسیب‌دیده بود. اما "کریستف دام" ، مربی این تیم، بالاک را تدریجا به بازیکنی پرقدرت تبدیل کرد. تیم بایرلورکوزن در سال ۲۰۰۰ با درخشش بالاک توانست به مقام نایب‌قهرمانی بوندسلیگا دست یابد. در همین فصل بود که بالاک به عنوان بازیکنی با قابلیت‌های رهبری، نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت.

بعدها بایر لورکوزن تحت مربیگری "کلاوس تاپ‌مولر" به تیمی پرقدرت ارتقا یافت و در فصل ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ در مسابقات جام باشگاه‌های اروپا نیز درخشید و تا بازی نهایی پیش‌رفت. ولی تیم بالاک در فینال در مقابل تیم پرآوازه‌ی رئال مادرید شکست خورد و ناکام ماند.

بالاک در این میان در تیم ملی فوتبال آلمان نیز به بازیکنی ثابت تبدیل شده بود و تحت مربیگری "رودی فولر" اوجگیری او نیز به عنوان یک ستاره‌ی بین‌المللی آغاز شد. پس از جام جهانی ۲۰۰۲ در ژاپن و کره، تیم بایرن مونیخ، میشائیل بالاک را با پرداخت ۲۸ میلیون مارک به خدمت گرفت.

قلب پرتپش خط میانی فوتبال آلمان

از آن پس بالاک به یکی از ستارگان پرفروغ فوتبال آلمان تبدیل شد. نقش رهبری‌کننده‌ی او در خط میانی تیم آلمان، بی‌چون و چرا بود. با وجود این‌که در این تیم الیور کان، دروازه‌بان ملی‌پوش، سابقه‌ی بیشتری داشت، تحت رهبری "یورگن کلینزمن" و به خواست مربی جدید تیم ملی فوتبال آلمان، بازوبند کاپیتانی به میشائیل بالاک تعلق گرفت تا در میانه‌ی میدان، نظم و هماهنگی را در تیم ایجاد و حملات به دروازه‌ی حریف را سازماندهی کند.

پس از درخشش بالاک با تیم ملی فوتبال آلمان در بازی‌های جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، رقابت شدیدی میان تیم‌های طراز اول اروپا برای به خدمت گرفتن او درگرفت. آ.ث.میلان، رئال مادرید و منچستر یونایتد از تیم‌های پرآوازه‌ای بودند که خواهان بالاک بودند. سرانجام در این رقابت‌ها، رومان آبراموویچ، میلیاردر روسی و مدیر باشگاه چلسی لندن، موفق شد بالاک را به تور اندازد. چلسی با بالاک قراردادی سه ساله منعقد کرد. رسانه‌های انگلستان خبر دادند که بالاک مطابق این قرارداد سالانه ۱۰ میلیون یورو یا به عبارتی هفته‌ای ۲۰۰ هزار یورو دریافت می‌کند.

  میشائیل بالاک به همراه تیم ملی آلمان تا فینال جام ملت‌های اروپای سال ۲۰۰۸ در اتریش و سوئیس هم پیش رفت، اما در دقیقه‌ی ۳۳ بازی نهایی، این فرناندو تورس اسپانیایی بود که در پی اشتباهات مکرر آلمانی‌ها، دروازه‌ی این تیم را گشود؛ نتیجه‌ای که تا پایان پایدار ماند و داغ قهرمانی این تورنمنت را بر دل یواخیم لو و شاگردانش نهاد.
مصدومیت در واپسین روزهای رقابت‌های لیگ انگلیس در سال ۲۰۱۰ سبب شد که بالاک نتواند تیم ملی آلمان را در بازی‌های جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای همراهی کند. عدم دست‌یابی به فرم گذشته، مزیدی بر علت شد تا او پس از بازگشت به بوندسلیگا و پیوستن به باشگاه بایر لورکوزن باز هم نتواند آن اقتدار و توانایی‌های گذشته را به نمایش گذارد.