بایرن باید آغازگر دهه جدید تسلط فوتبال آلمان بر اروپا شود

 

ده سالی‌ از آخرین باری که یک تیم آلمانی‌ فاتح یک تورنمنت بزرگ شد می‌ گذرد. تاریخ برندگان را به خاطر می‌ سپارد، حقیقت تلخی‌ است اما بهترین ها هم بدون پیروزی هیچ نیستند.

‌اگر دهه قبل را مرور کنیم فوتبال آلمان چیز های زیادی برای افتخار کردن دارد… ‌البته تقریباً!‌ لورکوزن و بایرن در فینال لیگ قهرمانان ۲۰۰۲ و ۲۰۱۰ باختند، تیم ملی‌ آلمان در جام جهانی ۲۰۰۲ و یورو ۲۰۰۸ نایب قهرمان شد و در هر دو جام جهانی ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ سوم شد. خروج زود هنگام آلمان از یورو ۲۰۰۴ را که در نظر نگیریم آلمان با ثبات ترین تیم ملی‌ در دهه گذشته می‌ شود. اما از طرفی‌ قهرمانی بایرن در لیگ قهرمانان ۲۰۰۱ آخرین قهرمانی یک تیم آلمانی‌ در یک تورنمنت بزرگ بوده است…

اگر بخواهیم منصفانه نگاه کنیم باید بگوییم دهه گذشته دوره بازسازی فوتبال آلمان بوده. زمان و دقت و توجه زیادی به کار رفته تا با دوام ترین و امیدوار کننده ترین لیگ اروپا را بسازند و هر گونه قهرمانی در این سال ها می‌ توانست یک شگفتی باشد. از طرفی‌ طرفداران فوتبال آلمان  به این سوال رسیده اند که بالاخره چند سال طول می‌ کشد تا  تیم های آلمانی در حد پتانسیل خود ظاهر  شوند و دوباره قدرت اول فوتبال اروپا شوند. آیا امسال خواهد بود؟ یا شاید سال بعد؟ یا  هم باید آنقدر صبر کنیم تا فیلیپ لام و شواین اشتایگر از فوتبال خداحافظی کنند؟  کلوزه ۵۹ گل برای آلمان زده اما هنوز قهرمان نشده. بالاک با نایب قهرمانی در همه تورنمنت های بزرگ در آستانه خداحافظی است. آلمان دهه ۹۰ با کلینزمن و ماتئوس قلب هواداران فعلی و پرشور آلمان را فتح کرد، هنوز که هنوز است  تصویر گرفتن کاپ قهرمانی از ملکه انگلیس در خاک این کشور توسط کلینزمن و گرفتن جام جهانی از مارادونا  و یارانش با ماتئوس جزو تیزرهای تلویزیونی موقع تورنمنت های بزرگ است. اما طرفداران کم سن و سال تر آلمان در دهه۲۰۰۰ و  بعد از آن  واقعا حیف است بعد ها از بالاک و کلوزه و شواینی و لام و دیگران بدون فتح جام یاد کنند.

اما زمان فتح جام ها به سرعت در حال نزدیک شدن است، ستاره های اسپانیا مثل چابی، پویول و کاپدویلا در حال مسن شدن هستند و آلمان هایی‌ که بعد از سومی‌ جام جهانی خوشحالی‌ نکردند می‌ توانند مدعی اصلی‌ فتح یورو ۲۰۱۲ باشند. بایرنی که اسکلت اصلی‌ تیم ملی‌ را هم در اختیار دارد سال گذشته به فینال لیگ قهرمانان رسید و امسال هم نشان داده پتانسیل قهرمانی را دارد. وقتی‌ نگاه می‌کنیم که غول های انگلیسی‌ آن صلابت گذشته را ندارند و بارسا و رئال هم شکست خوردنی هستند و از آن طرف تیم های ایتالیا در خانه هم می‌ بازند و دهه افول آنها در حال شروع شدن است می توانیم به بایرن که روی کاغذ بهتر از قبل به نظر میرسد شانس قهرمانی بدهیم. دعا کنیم روبن و ریبری سلامت بمانند و از چپ و راست به حریف بتازند، مولر همچنان به پیشرفت ادامه دهد و سوپر ماریو روز های خوبش ادامه داشته باشد. شواینی  همچنان باعث حسرت تیم های بزرگ اروپا باشد و کروس که کارشناسان او را کلید موفقیت این فصل بایرن می‌ دانند زودترآماده شود. لوئیس گوستاوو ارزش هایش را ثابت کند و لام در کنار بادشتوبر و بقیه خط دفاع بایرن کمتر کرافت را به زحمت بیندازند تا او هم باعث افتخار ونگال و هدیه جدید او به فوتبال آلمان لقب گیرد.

این بایرن سالم و سرحال که دیدیم توانایی شکست هر تیمی را دارد و این وظیفه پر افتخار ترین تیم بوندسلیگا است تا این فرم خوب را حفظ کند و با قهرمانی در اروپا آغازگر دهه جدید تسلط آلمان بر فوتبال اروپا باشد.