کارنامه‌ بازیکنان تیم ملی فوتبال آلمان در جام جهانی 2010

 

در ادامه کارنامه‌ بازیکنان تیم ملی فوتبال آلمان در جام جهانی 2010 از نگاه دویچه وله را خواهید دید.

مطمئن برابر استرالیا، بازنده برابر صربستان، لرزان برابر غنا، شادمان برابر انگلیس، پیروز برابر آرژانتین، دست ‌و پا بسته برابر اسپانیا و باز هم جنگنده برابر اروگوئه.
تیم ملی فوتبال آلمان هم‌چون تیم ‌های دیگر حاضر در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی، با ۲۳ بازیکن پا به این تورنمنت گذاشت. بازیکنان این تیم در نهایت با پیروزی بر اروگوئه به مقام سوم جهان رسیدند. برخی از ملی ‌پوشان جوان آلمان بیش از حد انتظار ظاهر شدند و برخی از آنان هم حضوری ناامید کننده داشتند.

• دروازه ‌بانان:
مانوئل نویر : او نشان داد که لیاقت عنوان "دروازه‌بان نخست" را دارد. حضور آرام و مطمئن در چارچوب و پذیرش تنها ۳ گل در جام جهانی، خود گویای همه چیز است.
تیم ویزه : مسلما ناراحت از "انتظار"، اما بدون اعتراض. او به دلیل آسیب ‌دیدگی زانو نتوانست در دیدار برابر اروگوئه حاضر شود.
هانس یورگ بوت : در سال ۲۰۰۲ حتی یک بازی هم در ترکیب تیم قرار نگرفت، یواخیم لو اما این موضوع را در دیدار رده ‌بندی جام جهانی جبران کرد؛ هر چند که او به هر حال با بایرن مونیخ فصل موفقی را به پایان برد.

• مدافعان:
فیلیپ لام: به‌عنوان کاپیتان پیش افتاد و هم‌ تیمی ‌هایش هم به دنبال او، هر چند که بگومگوها با بالاک را در زمان مناسبی آغاز نکرد.
پِر مرتساکر: بازیکن ۱۹۸ سانتی‌ متری باشگاه وردربرِمن در ابتدا نامطمئن نشان می‌ داد، بعد ها اما در ترکیب تیم جا افتاد. او در برابر آرژانتین فوق‌العاده ظاهر شد، اما نتوانست از گل اسپانیا پیشگیری کند.
آرنه فریدریش: در سن ۳۱ سالگی موفق‌ ترین تورنمنت خود را پشت سر گذاشت؛ خط دفاعی را هدایت کرد و همیشه در مواقع ضروری حاضر بود. او در ماه ‌های اخیر از سقوط به دسته‌‌ پایین ‌تر لیگ باشگاهی آلمان به همراه تیم ‌اش، هرتا برلین، تا رهبری خط دفاعی آلمان در جام جهانی را تجربه کرد.
جروم بواتنگ: جایگاه خود در سمت چپ دفاع تیم ملی فوتبال آلمان، جناحی نا آشنا، را با تلاش زیاد محکم کرد. این بازیکن ۲۱ ساله‌ آرام، اما بهتر است در همان جناح تخصصی خود، یعنی سمت راست زمین بازی کند.
مارسل یانسن: مصدومیت‌ هایش او را خیلی عقب انداختند، با وجود این در ابتدا جای خود را در میان ۲۳ بازیکن اعزامی به جام جهانی باز کرد و بعد هم در ترکیب تیم. او همیشه مثبت بود و گل هم زد.
هولگر بادشتوبر: جام جهانی ۲۰۱۰ را در ترکیب اصلی تیم آغاز کرد؛ مدافع چپ بود و در برابر صربها ضعیف ظاهر شد. پس از آن تنها در تمرین‌ ها بازی کرد.
دنیس آئوگو: یواخیم لو در سمت چپ خط دفاعی به بازیکنان دیگری اطمینان کرد. در بازی آخر در برابر اروگوئه هم خود این بازیکن دلیل این بی‌ اعتمادی مربی را نشان داد. او به هر حال باید در بازی ‌های باشگاهی آلمان در ترکیب تیم هامبورگ، بار دیگر توانایی ‌های خود را اثبات کند.
سردار تاسکی: تمرین کرد و تمرین کرد و تمرین کرد، اما تنها در وقتهای تلف‌شده‌ی بازی آخر در برابر اروگوئه به میدان آمد. این‌که چه زمانی به او فرصت دوباره داده شود، مشخص نیست.

• هافبک‌ ها:
سامی خدیرا: خلاء بالاک را پر کرد. او در ۲۳ سالگی از "شاگرد" به "موتور تیم ملی در جام جهانی" تبدیل شد و حتی گل پیروزی تیمش در برابر اروگوئه را هم با ضربه‌ سر به ثمر رساند. این بازیکن هدفهای بزرگی در سر می ‌پروراند.
باستین شواین ‌اشتایگر: موتور، سازمان ‌دهنده و رهبر تیم در قلب خط میانی در جام جهانی، البته نه بهترین.
توماس مولر: از صفر به صد رسید، هم در بایرن مونیخ و هم در جام جهانی. او جسور و آرام است و با ۵ گل زده، به دنبال گرد مولرِ بزرگ می‌دود.
مسوت اوزیل: "نورچشمی" جدید هواداران تیم ملی فوتبال آلمان با پاس‌ های بی ‌نظیر و پاهای جادویی. او که تک‌ گل پیروزی آلمان در برابر غنا را به ثمر رساند، هنوز تا استحکام ۱۰۰ درصد و ضربه ‌های تمام‌ کننده‌ مطمئن، کمی فاصله دارد.
لوکاس پودولسکی: در پیراهن تیم ملی فوتبال آلمان باز هم انفجاری ظاهر شد، البته به استثنای چند بار. او در خط میانی دفاع ‌کردن را هم آموخت.
پیوتر تروخوفسکی: چیزی نمانده بود در قالب ترکیب اصلی تیم، جام را آغاز کند، اما نیمکت‌ نشین شد. او که به‌ عنوان بازیکن جایگزین هم چندان موفق نبود، مسلط بر توپ، اما کم ‌اثر ظاهر شد و موقعیت گلی هم نداشت.
تونی کروس: در بازی نیمه ‌نهایی یکی از بخت‌ های مسلم گلزنی تیمش را از دست داد. او در بازی ‌هایی که از روی نیمکت به زمین می ‌آمد، به سرعت جای خود را در تیم پیدا می‌ کرد، هر چند تأثیر چندانی در بازی نداشت. او از امید های تیم آلمان در جام ملت ‌های اروپای ۲۰۱۲ در لهستان و اوکراین خواهد بود.
مارکو مارین: در بازی در برابر استرالیا با تعویض خود جانی دوباره به بازی بخشید، در برابر صربستان اما به کابوس مربی، لو تبدیل شد. هنرِ دریبل‌ زنی او هم کمکی به تیم آلمان در جام جهانی نکرد.

• مهاجمان:
میروسلاو کلوزه: این مهاجم ۳۲ ساله به یک "پدیده" در جام جهانی تبدیل شد. او در سومین جام جهانی خود هم جزو بهترین‌ ها بود. آسیب ‌دیدگی و غیبت در بازی آخر، فرصت ثبت رکورد جدید در گلزنی جام را از او گرفت.
کاکائو: با آمادگی فوق ‌العاده در ابتدا جایگزین مناسبی برای مهاجمان بود. گلزن برتر بازی در برابر استرالیایی ‌ها اما بعدها تنها آسیب‌ دیده و کم ‌اثر ظاهر شد. بازی او در نیمه ‌نهایی هم نشانی از شادابی و سرزندگی نداشت.
ماریو گومز: تورنمنت‌ های بزرگ کابوسِ گومز هستند. با وجود این ‌که ۴ بار از روی نیمکت به زمین فرستاده شد، نتوانست خود را بالا بکشد: تنها ناامیدی و سرخوردگی.
اشتفان کیسلینگ: پیش از تورنمنت هم در فهرست خط خوردنی‌ ها بود. پس از آن هم تنها تمرین کرد. در آخر هم بخت بزرگ گلزنی را از دست داد.