هوینس و ویرانه ای که باید از نو ساخت!

بایرن در روزهایی که شرایط مساعدی ندارد شاهد بازگشت اولی هوینس بزرگ بود، کسی که بی هیچ شکی معمار این بایرن قدرتمند است.  

15 روز اخیر برای بایرن با دو شکست مهم (در مقابل روستوف در لیگ قهرمانان که باعث شد بایرن صدر جدول را از دست بدهد و در مقابل دورتموند در لیگ که بازهم باعث شد این تیم صدر را به لایپزیگ واگذار کند)، یک پیروزی سخت و با چاشنی شانس مقابل لورکوزن و ماینتس، بازگشت اولی هوینس به مسند ریاست باشگاه و از همه مهمتر به وجود آمدن حس یک تغییر اساسی در تمام هواداران بایرن همراه بود. تغییراتی که احتمالا در آینده لمسش خواهیم کرد. اگر نگوییم تنها دلیل، بی شک مهمترین دلیل به وجود آمدن این حس خوب، برگشت هوینس پس از روزهای سخت زندانش، (به سان زمستان های وستروس جورج مارتین) به ریاست باشگاهی است که معمار نسل طلایی این روزهایش فقط و فقط او بود. هوینس جمعه گذشته در یک مراسم کاملا احساسی، امپراطوری اش را پس گرفت، دوباره تاج گذاری کرد و حالا آماده است تا این تیم بی انگیزه را دوباره احیا کند. حالا بهار باواریا رسیده و این مرد بزرگ با پشتوانه 98 درصد آرای اعضای رسمی باشگاه، دوباره مرد شماره یک بایرن است. در آن دقایق شیرین همه محو مشاجره هایش در کنفرانس خبری با خبرنگاران بودند، محو رجزخوانی هایش برای رقیب جدیدشان لایپزیگ:

” داشتن چنین رقیب قدرتمندی که ما را به چالش بکشد باعث می شود تا ما تلاش بیشتری کنیم و به کمال برسیم.
 “

و بی توجهی به شایعات انتصاب لام به عنوان مدیرورزشی در فصل آینده، چیزی که رومنیگه قبلا بارها از آن صحبت کرده بود هم باعث شد تا همه درباره انتصاب او دچار شک و تردید شوند. هوینس در جواب این سوالات گفته بود:

” ما درحال حاضر مسائل مهمتری داریم تا درباره اش حرف بزنیم.
 “

یا در جایی دیگر گفت:

” نظر شخصی من این است که او تا پایان مدت اعتبار قراردادش یعنی تا ژوئن ۲۰۱۸ در بایرن بازی کند. او هنوز بازیکن خوبی است و ما به وجود او در زمین نیاز داریم. وقتی قرارداد او با تیم به پایان رسید، آن وقت فرصتی کافی برای پیدا کردن پست جدید او در باشگاه خواهیم داشت.
 “

در حالی که تاریخ انتخاب مدیر ورزشی جدید را  1 جولای 2017 اعلام کرد. خیلی از شایعات از تصمیم جدی هوینس برای انتخاب مکس ابرل، مدیر ورزشی موفق گلادباخ خبر می دهد. ابرل سابقه حضور در بایرن را داشته و اتفاقا رابطه خوبی با هوینس داشته است.

در غیاب هوینس، بایرن به یک باشگاه بی سر و صدا و آرام بدل شده بود، دیگر خبری از آن اظهارات تند و رجز خوانی ها در مدیریت بایرن نبود، همان اظهاراتی که وقتی او بود همچون آتشی بر روان حریفان و البته یک محرک روانی برای تیم و هوادران بود.
کارل هوفنر، مدیر مالی سابق تیم که جانشین هوینس شد کمتر در انظار عمومی حاضر می شد و رومنیگه عملا همه کاره تیم شده بود. با وجود نام گواردیولا در سمت مربیگری تیم و همچنین میشائیل رشکه مدیرفنی باهوش، بایرن خیالش درباره جذب بازیکنان و تقویت تیم راحت شده بود در نتیجه مدیریت، تمام تمرکزش را روی گسترش برند باشگاه در سراسر جهان و بازارهای بزرگی همچون آمریکا و چین گذاشت درحالی که هیچ توجهی به هواداران داخلی نبود.
درحال حاضر اما اوضاع باشگاه به خوبی قبل نیست. لایپزیگ در بوندسلیگا توقف ناپذیر نشان داده و صدر جدول را با سه امتیاز برتری از آن خود کرده است. در لیگ قهرمانان هم با توجه به دوم شدن بایرن همه چیز به بخت و اقبال بسنگی دارد، آیا قرعه آسان در انتظار این بایرن نچندان آرمانی است یا یک قرعه سخت کار بایرن را در همان ابتدا تمام می کند؟
دیگر مشکل بزرگ بایرن پیرشدن ستارگان کلیدی اش است، مشکلی که تیم را در 18 ماه آینده قطعا در دوره انتقال و احتمالا افول قرار می دهد. لام علیرقم قراردادش تا سال 2018 بارها از احتمال خداحافظی زودتر سخن گفته و البته ژابی آلونسو که مهمترین بازیکن خط میانی بایرن در دوسال گذشته بوده با پایان قراردادش در تابستان آتی تیم را ترک می کند و البته آرین روبن هم اگر تا ژوئن با بایرن به توافق نرسد بازیکن آزاد محسوب خواهد شد. بایرن از همین حالا به دنبال جانشینانی برای این مرد هلندی و فرانک ریبری است، خصوصا حالا که داگلاس کاستا و کومان افت شدیدی کرده اند و اصلا با ثبات نبوده اند. نمایش های خوب تیم گواردیولا در لیگ باعث شد تا بایرن خیال کند که تیم نیازی به تقویت ندارد و این تیم فرسنگ ها با دوران گذارش فاصله دارد. در حالی که امروز می بینیم که این تیم اصلا آن تیمی نیست که تحت نظر پپ حریفان را قلع و قمع می کرد.
در همین حال بازگشت قدرتمندانه هوینس و رویارویی احتمالی اش با رومنیگه قدرت گرفته در این سه سال کمی معادلات مدیریت باشگاه را به هم ریخته است.

هرکسی در روز جمعه می توانست ببیند که هوینس چقدر از آن اشتباه وحشتناکش پشیمان است، اشتباهی که شاید هیچوقت خودش را به خاطر آن نبخشد. سالهای دور از خانه، هرگز او را عوض نکرده است. او هنوز هم همان آدمی است که هرگز تحمل شکست را نداشت. باشگاه با او باری دیگر تمرکزش را روی مسائل تجاری (چیزی که در دوران هوفنر به مهمترین هدف باشگاه بدل گشته بود) کم خواهد کرد و موفقیت های ورزشی اولویت تیم قرار خواهد گرفت. باشگاه دوباره همانند یک خانواده خواهد شد، خانواده ای که پدرش برگشته، یک پدر محبوب، دلسوز و وفادار که به قول خودش با بایرن نفس می کشد. هواداران خوشحالند، چراکه می دانند این تیم با وجود او به اصالت و سنت های گمشده اش در این سه سال بازخواهد گشت. و او فقط دنبال پیشرفت است، او آدمی نیست که در یک جا توقف کند و بگوید دیگر بس است، هوینس همیشه دنبال بهتر شدن است و او برخلاف حرفهای رومنیگه کسی نیست که با رقبایش احساس نزدیکی کند:

” من حاضر نیستم با دورتموندی ها حتی شانه به شانه راه بروم.
 “

او اولین کاری که در بایرن می کند این است که وضعیت هیئت مدیره را کمی سر و سامان دهد، هیئت مدیره ای که پس از نتایج ضعیف آنچلوتی شدیدا احساس نا امیدی می کند، نا امیدی که شاید در گذشته هم بی سابقه بود. کار تا جایی پیش رفته که مدیران باشگاه در محافل عمومی هم به سرزنش بازیکنان می پردازند(همانند ماجرای رومنیگه و بواتنگ) و معتقدند آنها سخت کار نمی کنند اما به نظر من مشکل از سیستم کاری آنچلوتی است که بازیکنان را خیلی راحت گذاشته و در زمینه سبک بازی تیم هم تنوعی در سبک بازی تیم او مشاهده نشده است. بازگشت هوینس احتمالا مساوی خواهد بود با افزایش فشار روی کارلتو، فشاری که متقابلا به بازیکنان هم از سمت مربی منتقل می شود. در حالی که هوینس و رومنیگه هر دو به افزایش فشار روی تیم تاکید کرده اند اما هوینس برخلاف رومنیگه کسی نیست که صبر کند تا تیمش نتایج بد بگیرد خصوصا که در گذشته هوینس روی انتخاب مربیان نقشی کلیدی داشت اما اینبار کارلتو، انتخاب او نبوده و رومنیگه پشت این انتخاب بوده است و این مسئله می تواند هوینس را بی رحم تر کند. جالب است که بدانید یکی از بخش های اصلی صحبت هوینس در اجلاس جمعه به ستایش از هازنهوتل، مربی لایپزیگ که روزگاری در تیم دوم بایرن توپ می زد اختصاص داشت:

” هازنهوتل کارش را عالی انجام داده است.
 “

سادویچه زایتونگ، که یکی از رسانه های نزدیک به باشگاه است معتقد است که ترکیب دوباره هوینس و کاله در مدیریت باشگاه، علیرقم اینکه با اختلافات زیادی همراه است اما به نفع بایرن خواهد بود. چیزی که خود هوینس هم در کنفرانس خبری بازگشتش درباره آن گفته است:

” این اصطکاکات (اختلاف) است که انرژی ها را (موفقیت) می سازد.
 “

و هیچکس در زابینر اشتراسه شکی ندارد که او هردوی این ها را به بایرن بازخواهد گرداند.

یادداشتی از رافائل هونیگشتاین در وبسایت ESPN

منبع