بایرن مونیخ - اتلتیکو مادرید: دغدغه های کاملا مونیخی

رافائل هانیگشتاین تلاش کرده دریابد چرا بایرن در مادرید شکست خورد و چه پاشنه آشیلی در دیدار برگشت دارد؟  

 

شکست 0-1 بایرن مونیخ برابر آتلتیکو مادرید در ویسنته کالدرون در اشکال مختلف بازتابنده بیمی بود که باواریایی ها از این دیدار داشتند. آنها در بیشتر اوقات توپ را در اختیار گرفتند، ولی اسپانیایی ها با فقط یک حمله مرگبار سائول نیگوئز دروازه مانوئل نویر را باز کردند و نتیجه پس از آن تغییر نکرد. شکست دو سال پیش 0-1 بایرن برابر رئال مادرید – همسایه آتلتیکو – هم چنین ترکیبی داشت. مردان پپ گواردیولا در اکثر اوقات توپ را در اختیار داشتند، ولی به ندرت توانستند پا به درون محوطه جریمه بگذارند.

بایرن، مادرید را ترک کرده و همه چیز را به مونیخ حواله داده تا شاید حکایت شکست 1-3 پارسال در مرحله یک هشتم نهایی در زمین پورتو که به پیروزی 1-6 خانگی انجامید، تکرار شود. با این وصف مونیخی ها می دانستند در کسب دو هدفی که طی سفر به مادرید داشتند ناکام مانده اند. کارل هاینتس رومنیگه گفته بود "می خواهیم در ویسنته کالدرون هم گل بزنیم و هم نبازیم"، ولی بایرن هم گل نزد و هم باخت.

آتلتیکو در برهه آغازین دیدار با پرسینگ بالا و جایگری های فوق العاده بازیکنانش نیش خود را زد و وقتی باواریایی ها در ادامه دیدار فشار خود را بیشتر کردند با آرامش و دقت معرکه ای که در حال حاضر همتایی در اروپا ندارد از دروازه اش دفاع کرد. گواردیولا پذیرفت شکست 0-1 نتیجه پیچیده ای است، فیلیپ لام گفت "... در برهه اول بازی چندان با شهامت و جسور نبودیم" و ژابی آلونسو جمله"...در آغاز خوب بازی نکردیم" را بر زبان راند. اگر توپ با آن ضربه تماشایی فرناندو تورس وارد دروازه نویر می شد شرایط برای بایرن بسیار پیچیده می شد. ولی توپ به تیر دروازه خورد تا بایرن با دریافت فقط یک گل مغلوب شود.

خیلی ها پس از پایان دیدار بلافاصله روی غیبت توماس مولر در ترکیب اصلی تمرکز کردند. گواردیولا توضیح داد می خواسته در میانه میدان کنترل بیشتری داشته باشد و به همین دلیل مولر را راهی میدان نکرد. لام کمی بعد فاش کرد قرار بود جلوی فشار اولیه آتلتیکو که قابل پیش بینی بود گرفته شود. اگر این توجیه را بپذیریم غیبت مولر با این انگاره قابل درک به نظر می رسید، خصوصا آن که ستاره 26 ساله بایرن در دیدارهای اخیرش چندان هم خوب بازی نکرده بود و ورودش در نیمه دوم هم روند بازی را تغییر نداد. وقتی از مولر در باره غیبتش در ترکیب اصلی پرسیدند شانه هایش را بالا انداخت و گفت "... باید با این جور چیزها حرفه ای برخورد کنم. خوشحال نیستم ولی باید دید چه چیزی برای تیم اهمیت دارد. اگر قرار باشد هر بازیکنی که در ترکیب اصلی قرار نمی گیرد شلوغ کند باید همه جام ها را فراموش کردو"

این که ناکامی بایرن در نفوذ به محوطه جریمه آتلتیکو را برگرفته از غیبیت غیرمنتظره مولر و فرانک ریبری قلمداد کنیم برخورد ساده ای به شمار می رود. یکی از چیزهایی که طی حضور گواردیولا در آلیانز آرنا چه برای طرفداران و چه رسانه ها جلب نظر می کند تغییرات او در ترکیب اصلی و تاکتیک هایش بوده اند که گاهی به شکست های بزرگی انجامیده اند. پیش از این، در دورانی که مربیان بایرن ترکیب سنتی تری داشتند این بازیکنان هم بودند که برای شکست های بزرگ در لیگ قهرمانان نکوهش می شدند. ولی نوع نگاه به بایرن پس از ورود پپ تا حدی عوض شده و گواردیولا همه چیز را در ید قدرت مربی یعنی خودش درآورده است. پپ می داند اگر بایرن نتیجه بدی کسب کند این خود او است که مورد حمله قرار خواهد گرفت، چنان که وقتی روی نیمکت بارسلونا به سر می برد نیز این چنین بود. اگر امسال هم بایرن راهی فینال لیگ قهرمانان نشود باز هم این او است که نکوهش خواهد شد و نه بازیکنان.

چالش هایی که بایرن در دیدار با آتلتیکو با آنها روبرو شد دیرآشنا بودند. اول این که روند بازی تیم در مراحل آغازین دیدار کاملا تحت تاثیر پرسینگ بالای آتلتیکو مختل شد. مقاومت تیم برابر آن پرس به رغم قرار گرفتن مثلث میانی ژابی آلونسو، آرتورو ویدال و تیاگو آلکانتارا در میانه میدان ضعیف بود و بازیکنان به دفع بلند توپ روی آوردند که توپ را دیگر بار در اختیار میزبان قرار می داد. این مشکل طی فصل سپری شده چند باری در تیم عیان بوده و می توان به آن هم تاکتیکی اشاره کرد و هم نفر به نفر.

نکته مهم تر که رفع آن احتمالا سخت تر خواهد بود نزول کیفیت بازی برخی از بازیکنان است. آنهایی که در قواره خود بازی نکردند. روبرت لواندوفسکی، داگلاس کاستا، توماس مولر. می توان این سیاهه را درازتر کرد. فقط ویدال بوده که طی هفته های اخیر بالاترین ظرفیتش را به نمایش گذاشته است. در حالی که خوان برنات دفاع چپ در کالدرون بسیار پایین تر از استاندارد خود بازی کرد، کینگزلی کومان مقهور بی تجربگی اش شد و آلکانتارا هم در جریان بازی محو شد و جایی در درگیری ها یا روند دیدار نیافت.

بازگشت ژروم بواتنگ در دیدار برگشت می تواند پایداری دفاع بایرن را افزایش دهد. جای پاس های بلند او برابر آتلتیکو خالی بود. روبن و ریبری هم می توانند در ترکیب اصلی برابر آتلتیکویی که عقب تر دفاع خواهد کرد به میدان روند. بایرن باید طی نود دقیقه نمایش قوی ارائه دهد، و نگرانی همین جا است. این که بایرن در هیچ یک از دیدارهای مرحله پلی آف لیگ قهرمانان این فصل در سراسر نود دقیقه خوب بازی نکرده است.

یادداشت های حمیدرضا صدر

منبع