یادداشت روز؛ آلمان - انگلستان؛ آفتاب شاهد است، از جنگ تا صلح!

تیم های آلمان و انگلیس امشب به مصاف هم می روند.  

سال 1914 بود، جنگ و جنگ، کشت و کشتار، فرزندانی که یتیم شده و پدر هایی که شاهد پَرپَر شدن فرزندانشان بودند، دریای خون در خط مقدم ایپر بلژیک جاری شده بود، اما روزی آفتاب صلح برای دقایقی جنگ و مرگ را پایان داده بود، این بار جنگ در یک توپ خلاصه می شد، زمانی که سربازان آلمانی و انگلیسی دست به دست یک دیگر داده بودند تا فوتبال بازی کنند.

برای دقایقی همه خوشحال بودند، شادی می کردند، با یک دیگر عکس می گرفتند؛ همه چیز امن و امان بود، اما بعد از آن فوتبال؛ خون ها ریخته شد، ملاقات دوستانه دیگری انجام نشد، هرگز لبخند بر لب های آن سربازان ننشست، باز هم گریه، باز هم کشتار؛ آن جنگ جهانی لعنتی، اما دنیاى زیباى فوتبال، همان سرزمین عجیبى که هر امپراطورى اش چند خدا دارد و و در هر قلمرو اش هزاران فرشته نگهبانى می  دهند براى ساعاتى جلوى یک فاجعه را گرفت،اگرچه سریع گذشت ولى در خاطرات ماندگار شد.

تجدید خاطرات، آلمان - انگلستان؛ جام جهانی 1990

ژرمن ها دو دوره قبلی را در فینال حضور داشتند؛ و هر دو دیدار را با شکست پایان داده بودند، حسرت، پشت حسرت، بد اقبالی در کنار شانسی که دو بار در خانه را زده بود، اما ستاره ى سوم را کسب نکرده بودند، تلاش و همت برای این فینال، برای سومین جام قهرمانی، با بکن بائر، همان اسطوره ای که خودش در دوران بازیگری اش جام را بالای سر برده بود.

ژرمن ها در جام جهانی 1982 اسپانیا، بازی فینال را به آتزوری بزرگ واگذار کردند. در فینال ایتالیا با 3 گل پائولو روسی، مارکو تاردلی و الساندرو آلتوبلی در مقابل تک گل آن ها به قهرمانی رسید، در سال 1986 با اعجوبه ای چون مارادونا بر سر قهرمانی جدال داشتند اما سر انجام این رقابت شکست آن ها بود و قهرمانی آلبی سلسته با افسانه اش مقابل آلمانی ها، در دیداری فراموش نشدنی که ورزشگاه آزتک میزبانش بود و در آخر آرژانتین با نتیجه سه بر دو به پیروزی رسید و آلمانها بار دیگر به زانو در آمدند.

در سوی دیگر بریتانیایی ها زمانی میزبان جام جهانی بودند و به لطف ستارگان افسانه ای خود چون؛ گوردون بنکس، بابی چارلتون، جف هرست و پیروزی مقابل آلمان غربی در یک دیدار پُر حاشیه و فراموش نشدنی چهار بر دو ژرمن ها را لِه کردند و برای اولین بار قهرمان جهان شدند و جام ژول ریمه را بالای سر بردند.

تاریخ گذشته بود، این بار در جام جهانى ١٩٧٠، بین این گذر تاریخ آلمانی ها توانسته بودند با یک کامبک رویایی انگلستان را با اشتباهات پیتر بونتی گلر آن روز های چلسی و به کمک درخشش زیلر و مولر افسانه ای شکست بدهند و بازی دو بر صفر باخته را سه بر دو پیروز باشند.

با این وصف به. 4جولای سال 1990 رسیدیم, شهر تورین؛ معبدگاه انتقام برای هر دوتیم، زخم آن ناداوری سال 1966 برای آلمانی ها همچنان تازه بود و انگلستانی ها برای انتقام باخت دوره قبل، در تورین آماده جنگ بودند. برمه در دقیقه شصت با یک شلیک وحشتناک دروازه شیلتون را گشود، اگرچه شوت برمه در مسیر به پای پل پادکر برخورد کرد، اما تور دروازه شیلتون به لرزه در آمد ولى گل دقیقه هشتاد گری لینکر کار را به تساوی کشاند.

در وقت های اضافه توپی از خط دروازه ها گذر نکرد، اما گاسکوئین اخراج شد ، در دیدگاه هزاران طرفدار حاضر در ورزشگاه و میلیون ها هوادار که در خانه دیدار را با استرس تماشا می کردند گریه کرد و زجر کشید. درضیافت پنالتی ها، استوارت پیرس بازیکن وقت ناتینگهام که بهترین پنالتی زن تیمش بود، ضربه اش را از دست داد، و این ناکامی گریبان گیر کریس ودل هم شد و او نیز پنالتی اش را خراب کرد، با این حال آلمان به فینال رفت و با گل اندریاس برمه بزرگ انتقام خودش را از مارادونا و آرژانتین گرفت و قهرمان جهان شد و انگلستانی ها با قبول شکست مقابل ایتالیا میزبان در دیدار رده بندی، در مکان چهارم جای گرفتند؛ بعد از آن انگلستانی ها هرگز قادر به صعود میان چهار تیم نهایی جام جهانی نشده اند.

در پایان آن جام، انگلیسی ها جایزه بازی جوان مردانه را تصاحب کردند تا به اصطلاح دست خالی به میهن خود باز نگردند.

به قلم ابولفضل صدری و باربد موحدی

منبع