بایرن مونیخ گواردیولا، قربانی زیبایی خود!

پپ گواردیولا در سه سال حضور خود در بایرن مونیخ همواره سطح بازی این تیم را ارتقا داده است، حال وی میراثی از خود در این باشگاه بر جای می گذارد که برخورداری و بهره بردن از آن چندان ساده نیست. 

 

در حالی که در تابستان گذشته و در اوایل فصل اخیر بوندسلیگا همه دوستداران فوتبال آلمان، کارشناسان و مطبوعات بحث هایی را در زمینه شانس بایرن مونیخ برای فتح لیگ قهرمانان اروپا در سومین سال حضور پپ گواردیولا را مطرح می نمودند، ماتیاس سامر مدیر ورزشی تیم هیچ علاقه ای به شرکت در چنین گمانه زنی هایی نداشت و به جای آن در صحبت های تعجب برانگیزی اعلام نمود که نباید چهارمین قهرمانی متوالی بایرن مونیخ در بوندسلیگا آسان تصور شود. ماتیاس سامر البته در طول فصل و هنگامی که بایرن مونیخ از فاصله امتیازی قابل توجهی با تعقیب کنندگان خود برخوردار بود نیز بار دیگر ادعای خود را مبنی بر آسان نبودن رقابت بر سر کسب عنوان قهرمانی در بوندسلیگا را تکرار نمود و شاید بتوان تذکرات ماتیاس سامر در این زمینه را به جا دانست.

با این وجود بایرن مونیخ در انتهای فصل با فاصله امتیازی مناسب نسبت به دورتموند نزدیک ترین تعقیب کننده خود موفق به مسجل کردن چهارمین عنوان متوالی قهرمانی خود و ثبتی رکوردی تازه در این زمینه شد، اما چنین اختلافی از هفته های نخستین فصل چندان مشخص و قابل پیش بینی نبوده است و حال با توجه به اینکه این افتخار و رکورد با پایان دوران سه ساله حضور گواردیولا در مونیخ همزمان شده است، می توان چنین ادعا نمود که بایرن مونیخ بعد از پایان حضور این سرمربی اسپانیایی، به نوعی قربانی زیبایی خود شده است.

پپ گواردیولا در فصل اول حضور خود در آلیانس آره نا با تلاش و اشتیاق فراوانی  دست به تغییرات فراوان در بایرن مونیخ زد و در حقیقت وی را می توان انقلابگری تاکتیکی تشبیه نمود که تا آن زمان در بوندسلیگا بی سابقه بوده است. بنا بر تصمیم گواردیولا، فیلیپ لام به مرکز میدان منتقل شد و تیاگو به مونیخ آورده شد و  نقش کارگردانی تیم در میانه میدان را بر عهده گرفت. پپ گواردیولا در آن زمان از ایده های تاکتیکی فراوانی برخوردار بود و توانست سریع ترین قهرمانی تاریخ رقابت های بوندسلیگا را در پایان هفته بیست و هفتم برای مونیخی ها به ارمغان بیاورد. در واقع این قهرمانی را می توان به صورت مستقیم با ایده های اولیه پپ گواردیولا از فوتبال در ارتباط دانست.

در فصل دوم اما ایده های پپ گواردولا و فلسفه باشگاه بایرن مونیخ اندکی به هم نزدیک تر شدند و با توجه به غیبت بیشتر بازیکنان کلیدی تیم، این سرمربی اسپانیایی مجبور به ایجاد تغییر در تاکتیک و ایده های خود شد. به این ترتیب وی توانست با در نظر گرفتن تاکتیک هایی جدید و تمرکز بیشتر بر روی بازی سازی از کناره های زمین به نحوی ضمن پشت کردن بر ایده های خود از فوتبال، دومین قهرمانی بایرن مونیخ در بوندسلیگا در دومین سال حضور خود بر روی نیمکت مربی گری این تیم را نجات دهد، در واقع این سرمربی اسپانیایی زیبایی و جذابیت بازی فوتبال را در این مقطع، قربانی فتح بوندسلیگا نمود.

در سومین و آخرین فصل حضور در مونیخ اما گواردیولا باز هم خود را مصلحت گراتر نشان داد. در نیم فصل نخست با اینکه در برخی از دیدارها همانند پیروزی 5:1 مقابل دورتموند، مونیخی ها فوتبالی جذاب و تماشاگر پسند را نشان دادند، اما در دور برگشت پپ گواردیولا بیشتر به یک مربی نتیجه گرا بدل گشت و تاکتیک های منطقی تری را برای تیم خود تنها به هدف کسب سومین قهرمانی در بوندسلیگا، اتخاذ می نمود. در واقع می توان ادعا کرد که گواردیولا به ویژه در فصل آخرش در مونیخ مایل بود به عناوین بیشتر قهرمانی دست یابد و به همین دلیل حتی حاضر شد افکار و ایده های خود از فوتبال را نیز قربانی کند و شاید دیگر نتوان مهمترین هدف او را در آخرین فصل حضورش در مونیخ به ارتقا و بالا بردن سطح بازی تیم محدود نمود.

در دور برگشت شاگردان پپ گواردیولا نهایت توانایی و قابلیت های خود را در دیدارهای برگشت مقابل یوونتوس و اتلتیکومادرید از مراحل حذفی رقابت های لیگ قهرمانان اروپا به نمایش گذاشتند، اما باید اعتراف نمود که نمایش فوتبالی جذاب و تماشایی از اقتدار بازی مونیخی ها به شکل ملموسی در سومین فصل حضور گوردیولا کاست و این سرمربی اسپانیایی هرگز نخواست چنین نقیصه و کمبودی را در تیم خود جبران نماید.شاید بتوان دورتموند با هدایت توماس توخل که تا روزهای آخر، بایرن مونیخ را در صدر جدول بوندسلیگا تعقیب و تهدید می نمود را مهمترین دلیل این تصمیم و مصلحت گرایی پپ گواردیولا در سومین فصل حضورش در بایرن مونیخ دانست، تیمی که گواردیولا از آن به عنوان برنده واقعی این فصل از رقابت های بوندسلیگا تمجید کرده است.حال می توان امیدوار بود که فصل آتی بوندسلیگا به فصلی مطابق سلیقه های ماتیاس سامر تبدیل گردد، چون به محض اینکه وی بار دیگر سلامت خود را باز یابد می تواند با تذکرات خود هشدار دهد که کسب پنجمین قهرمانی متوالی در بوندسلیگا هرگز آسان نخواهد بود و شاید بتوان در این زمینه به وی حق داد.

گواردیولا در روزهای گذشته در حالی پس از سه سال حضور در مونیخ خداحافظی آرام و بی سر و صدایی با فوتبال آلمان و بوندسلیگا داشت که در مدت حضور خود در بایرن مونیخ همه عناوین ممکن را برای این تیم به ارمغان آورد، اما در به دست آوردن دو چیز ناکام ماند و شاید به همین دو دلیل هرگز خاطره خوبی از وی در مونیخ بر جای نماند، لیگ قهرمانان اروپا و قلب هواداران بایرن مونیخ!

به قلم Benedikt Warmbrunn از وب سایت روزنامه آلمانی Süddeutsche

منبع