پپ گواردیولا براى بایرن مونیخ، نه خاص نه معمولی نه جدید، بلکه بهترین

در لیورپول و پادربورن در هفته هاى اخیر مربیان جدید معرفی شده اند که هر یک خود را آقاى معمولی و یا آقاى جدید دانسته اند و در مونیخ نیز ممکن است چنین اتفاقی به زودى رخ دهد، اما چرا پپ گواردیولا بهترین مربی براى بایرن مونیخ است و نباید اجازه داده شود تا این تیم را ترک نماید؟ 

 

برای سال ها در فوتبال آلمان بحث های فراوانی در زمینه بردهای شانسی بایرن مونیخ و موفقیت های نه چندان سزاوارانه این تیم به چشم می خورد و این بحث ها به ویژه بیشتر موفقیت مونیخی ها را در دوران بعد از فتح لیگ قهرمانان اروپا در سال 2001 توسط این تیم به زیر سایه خود برده بود. در این دوران اما در فوتبال اسپانیا ابتدا رئال مادرید با تیم کهکشانی خود خوش درخشید و پس از آن دوران تکرار ناپذیر درخشش بارسلونا آغاز شد، در فوتبال ایتالیا اقتدار تیم های میلانی برای این کشور موفقیت هایی را در سطح اروپا به ارمغان آورد و در فوتبال انگلیس قدرت بی چون چرای منچستریونایتد کمتر مجالی برای خودنمایی سایر رقبا باقی می گذاشت.

هدف بلند مدت روسای بایرن مونیخ در این زمان اما بر ایجاد فلسفه فوتبالی منحصر به فرد در این باشگاه متمرکز شده بود. آنها آرزو داشتند هنگامی که تیم شان برای نمونه در لیگ قهرمانان اروپا به میدان می رود، تنها صحبت از عملکرد فوق العاده بازیکنان و استایل بازی ویژه این تیم باشد، صحبت از اینکه بایرن مونیخ چگونه توانسته با اقتدار بی نظیر خود حریفان را با برتری تاکتیکی از پیش رو بردارد و پیروزی آنها از روی شانس و اقبال شناخته نشود.

تقریبا از سال 2013 سران بایرن مونیخ به آروزی خود دست یافتند و در این سال ها تنها بارسلونا در روزهای خوب خود فوتبالی به خوبی بایرن مونیخ به نمایش گذاشته است. در حقیقت می توان مدعی شد که شروع چنین دورانی از فصل 2009/10 و انتخاب لوئیز فن خال هلندی به عنوان سرمربی بایرن مونیخ آغاز شده است، در واقع در آن فصل مونیخی ها بعد از مدت ها از فلسفه بازی مخصوص به خود که همان فوتبال متکی بر تملک توپ بوده برخوردار شده اند که با موفقیت نسبی نیز به همراه بوده است.

زیر نظر یوپ هاینکس ضریب اطمینان مونیخی ها در خط دفاعی بیشتر شد، این مربی آلمانی توانست در دو فصل حضور خود در مونیخ تیمی را شکل دهد که در آن بازیکنان و ستارگان تهاجمی تیم نیز به راحتی در کارهای دفاعی تیمی مشارکت می نمودند. پپ گواردیولا سرمربی بعدی تیم نیز چنین مشخصه فوق العاده ای را اساس کار خود در مونیخ قرار داد و  آن را به مراتب تعمیم و گسترش داده است. در واقع صرف نظر از توجه بین المللی و پرستیژی که حضور پپ گواردیولا در مونیخ برای این باشگاه به ارمغان آورده، این تیم به سطحی از تاکتیک دست یافته که در فوتبال آلمان و شاید اروپا تاکنون بی نظیر بوده است. پپ گواردیولا در این سال ها به کمک ماتیاس سامر موفق به ایجاد جوی پرانگیزه و بی نظیر در باشگاه بایرن موینخ شده است که می توان آن را حتی در فوتبال دنیا منحصر به فرد دانست.

پپ گواردیولا ایده آل هایی برای بازیکنان خود به تصویر کشیده و این بازیکنان بدون هیچ پیش شرطی از آنها پیروی می نمایند. چرا؟ چون وی به شاگردان خود اطمینانی فراوان بخشیده به طوری که در افکار عمومی تنها وی می تواند بازنده باشد و نه تیم که نمونه های چنین ادعایی در اواخر هر دو فصل گذشته و بعد از حذف بایرن مونیخ در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان به خوبی مشاهده گردیده است، در حقیقت بعد از این شکست ها تنها شخص پپ گواردیولا و نه بازیکنان تیم، مورد انتقادات شدید مطبوعات و برخی کارشناسان قرار گرفت. پپ گواردیولا نیز چنین انتقاداتی را پذیرا شده و تاکتیک های اشتباه خود را به عنوان دلیل اصلی شکست های بایرن مونیخ دانسته است. البته هنگامی که شرایط مونیخی ها نیز مساعد بوده است، تمجیدها تنها شامل بازیکنان بایرن مونیخ شده و پپ گواردیولا چندان مورد توجه قرار نگرفته است که تمجیدها در زمینه عملکرد اخیر لواندوفسکی نیز به خوبی این ادعا را به اثبات می رساند.

در حال حاضر مطبوعات آلمانی گمانه زنی های فراوانی را در زمینه احتمال ترک مونیخ توسط گواردیولا در پایان فصل مطرح می نمایند و او را فاقد برخورداری از "روحیه آلمانی" می دانند، اما نباید فراموش شود که چنین انتقادات سیستماتیکی نتوانسته هنوز پپ گواردیولا را از مسیر خود منحرف سازد و او باز هم نحوه بازی مونیخی ها را در این فصل بهبود بخشده است. حال چرا باید پپ گواردیولا اجاز دهد فلسفه کاری خود تحت تاثیر واکنش منتقدین آلمانی قرار گیرد؟

بایرن مونیخ بی تردید در سال های اخیر به یکی از بزرگترین و پیشروترین باشگاه های فوتبال جهان بدل شده که پپ گواردیولا در آن نقش ویژه ای داشته است، وی هم اکنون بهترین سرمربی ممکن برای بایرن مونیخ است و می تواند دورانی را که از تابستان 2013 شروع شده در این باشگاه تمدید نماید. اما اگر وی تصمیم به ترک بایرن مونیخ بگیرد، این تصمیم نه بر ضد بایرن مونیخ و نه بر ضد فوتبال آلمان خواهد بود، بلکه باید آن را تصمیمی برای ورود به چالشی جدید از سوی این سرمربی اسپانیایی دانست.

از وب سایت Eurosport

منبع