به بهانه مرگ اشتفان بکن باوئر، زندگى زیر نام سنگین پدر

اشتفان بکن باوئر پسر فرانتس بکن باوئر قیصر فوتبال آلمان، در تمام زندگى خود همواره با پدر خود مقایسه گردید، موضوعى که تا حدود زیادى بر پیشرفت وى در فوتبال تاثیرگذار بود. 

 

اشتفان بکن باوئر هرگز نتوانست خود را از مقایسه هاى موجود با پدرش رها سازد و سایه سنگین بزرگى پدر، همواره بر روى وى و پیشرفت وى سنگینى مى کرد، چون پدر او کسى نبود جزء فرانتس بکن باوئر بازیکن افسانه اى فوتبال آلمان و حتى جهان.

اشتفان بکن باوئر یک مرتبه در گفتگویى اعلام کرده بود که تنها خواسته وى حضور در فوتبال است و بر خلاف دو برادر دیگر که با انتخاب پزشکى و حقوق براى آینده خود مسیرهایى کاملا جدا از پدر انتخاب نموده بودند، اشتفان سعى نمود که پا در جاى پدر بگذارد و وارد دنیاى حرفه اى فوتبال گردد، با وجود اینکه وى مى دانست عظمت پدر ممکن است بیشتر سبب سقوط وى گردد. اشتفان در قدم اول وارد تیم آماتورهاى بایرن مونیخ شد و حتى به تیم اصلى نیز راه یافت، اما هرگز براى این تیم به میدان نرفت، تیم هاى مونیخ 1860، کیکرز اوفن باخ و زاربروکن از ایستگاه هاى دیگر دوران فوتبال وى بودند.

با تیم زاربروکن اشتفان بکن باوئر در دوازده دیدار حضور در بوندسلیگا را تجربه نمود و بعد از سقوط این تیم به  بوندسلیگاى دو نیز وى دوازده بار دیگر براى این تیم به میدان رفت. سپس وى به تیم دوم بایرن مونیخ پیوست و سه سال براى این تیم بازى کرد تا اینکه مصدومیتى سنگین از ناحیه زانو براى همیشه وى را از دنیاى فوتبال جدا نمود. در واقع اشتفان تا سن 28 سالگى هشت مصدومیت بسیار سنگین و طولانى را پشت سر گذاشته بود که علاوه بر بزرگى نام پدر بر پیشرفت او تاثیرى منفى داشتند، اشتفان بعد از پایان دوران فوتبال خود در این زمینه گفته بود:"من هرگز ندانستم براى اینکه در فوتبال تنها به توانایى و استعدادم اعتماد شود، به کجا بروم."، وى همچنین در مورد آخرین سال هاى حضور خود در تیم دوم بایرن مونیخ گفته بود:"همواره از نظر مطبوعات تنها من مقصر اصلى بودم."

اشتفان بکن باوئر بعد از پایان دوران فوتبال خود در بایرن مونیخ باقى ماند و بین سال هاى 1999 تا 2007 مربى گرى تیم جوانان این باشگاه را بر عهده گرفت و حتى به عنوان کمک مربى تیم دوم بایرن مونیخ نیز انتخاب گردید. اشتفان تنها در زمان حضور به عنوان مربى تیم جوانان بایرن مونیخ از آرامش لازم برخوردار بود، چون توانست در این پست فارغ از نام پدر خود به موفقیت هایى دست یابد و در ناشناسى کامل با فوتبال و آنچه که به آن عشق مى ورزید، خود را مشغول نماید، وى در تیم جوانان بایرن مونیخ مربى گرى بازیکنانى نظیر باستین شواین اشتایگر را بر عهده داشت و به نوعى خود را در درخشش این بازیکن در بوندسلیگا، لیگ قهرمانان اروپا و جام جهانى سهیم مى دید.

در واقع حضور در تیم جوانان بایرن مونیخ از شهرت اشتفان کمى کاست، وى از این موضوع بسیار خوشحال بود:"از اینکه مى توانم به صورت شخصى کاملا معمولى در خیابان راه روم بسیار خوشحالم." و در حقیقت در این دوران خانواده به جاى فوتبال نقش اصلى را در زندگى وى عهده دار شده بود. اشتفان به خوبى مى دانست که در دنیاى فوتبال هرگز نخواهد توانست خود را از سایه سنگین پدر خارج نماید، چون به صورت دائم عملکرد او زیر ذره بین مقایسه هواداران، مطبوعات و منتقدین با فرانتس بکن باوئر بزرگ قرار مى گرفت و خود نیز معترف بود که:"تاثیرنگرفتن از چنین مقایسه هایى در واقع نا ممکن است" و مى توان در این زمینه حق را به اشتفان داد، چون کمتر کسى در فوتبال آلمان و حتى جهان قابل قیاس با فرانتس بکن باوئر، فاتح بوندسلیگا، لیگ قهرمانان اروپا، جام ملت هاى اروپا و جام جهانى به عنوان کاپیتان و سرمربى مى باشد.

سرانجام اشتفان بکن باوئر جمعه شب پس از نبردى طولانى با یک بیمارى دشوار در سن 46 سالگى تسلیم شد و از دنیا رفت، در واقع به علت وجود یک تومور مغزى، شرایط و احوال وى از مدت ها پیش رو به وخامت گذاشته بود اما افکار عمومى تا بعد از مرگ او هرگز از این موضوع خبردار نشد، چون اشتفان مایل بود حتى روزهاى آخر حیات خود را همانند تمامى زندگى خود به دور از توجه و در آرامش سپرى نماید.

منبع

به قلم Lars Wallrodt از وب سایت روزنامه آلمانى Die Welt