راهی بی پایان تا کمال

 

«پرده دوم: بایرن مونیخ پس از تعطیلات زمستانی»

"آرزوی من برای سال جدید، مصدومیت های کمتر و تندرستی ست تا تیمم حتی از گذشته هم بهتر بازی کند."

 «پپ گواردیولا در مصاحبه  با وب سایت رسمی باشگاه بایرن مونیخ»

مونیخی ها امسال بیشترین نماینده-17 بازیکن- را در جام جهانى2014 برزیل در بین تمام باشگاه هاى فوتبال داشته اند، که از این بین  8 بازیکن ، یک ماه کامل در کوران مسابقات قرار داشتند. به نظر می رسید با شرایط پیش آمده بایرنی ها باید غرامت مضاعفی پرداخت کنند.خصوصاً با از دست دادن شواین اشتایگر و بعد از آن خاوی مارتینز و هویگر بادشتوبر-تازه از بند مصدومیت رها شده- در ابتدای فصل و مصدومیت طولانی مدت تیاگو آلکانتارا از فصل پیش، ناآمادگی و مصدویت جزئی فرانک ریبری و آرین روبن در آستانه آغاز فصل جدید. اما در آخرین روزهای نقل انتقالات باواریایی ها که به خوبی از عواقب ناخوشایند فصل های بعد از تورنمنت های بزرگ آگاه بودند، با خرید سابی آلونسو و  مهدی بنعطیه، تا حدودی جای خالی یاران کلیدی شان را پر کردند. تا در ادامه شاهد نتایج درخشانی باشیم! چیزی که تقریباً حتی برای فوتبالدوستان آلمانی و بایرنی ها هم غیرقابل تصور بود. همین بایرن مونیخ ناکامل و ناقص با نتایجی درخشان نیم فصل اول را به پایان رساند تا به اولین تیمی بدل شود که چهار بار متوالی به عنوان"قهرمان پاییز( هَبسمایسترشافت (Herbstmeisterschaft) " دست پیدا می کند و همچنین بدون در نظر گرفتن دو بازی پایانی دور گروهی لیگ قهرمانان با قاطعیت به عنوان تیم نخست از گروهی که موسوم به مرگ بود، صعود کند. چیزی که در نیم فصل اول مشهود بود، درک متقابل و قوی بازیکنان از تفکرات مربی و بالعکس بود؛ چیزی که باعث شده بود، شاهد تیمی با هماهنگی فوق العاده و انعطاف پذیر باشیم.چنانچه این روند این اجازه را به مربی می داد تا از سیستم فوق العاده خاص و مورد علاقه اش 3-4-3 که در شرایط مختلف و بنا به شرایط بازی، با انعطاف خاصی به سیستم های دیگری- که تنها با نمودارهای الگوریتمی قابل تفسیر اند!- چون 2-3-3-2 یا 2-3-1-4 و در مواقعی 3-5-2 و حتی 4-2-3-1 هم تبدیل می شد، بهره بگیرد. اوج قدرت و هماهنگی تیم را در دو بازی وردربرمن و آس رم شاهد بودیم.

"عالی بازی کردیم، خوب سازماندهی شده بودیم و موقعیت های زیادی خلق کردیم، بنابراین نتیجه هم عالی بود. "

 نکته دیگر، پیشرفت عالی تیم در فاز دفاعی ست، دریافت تنها 4 گل در بوندسلیگا خود به تنهایی گواهی بر همه چیز است!

 البته نباید از درخشش خیره کننده مانوئل نوئر گذشت، کسی که در طول نیم فصل گذشته به اندازه چند فصلِ بهترین دروازبانان جهان در آرمانی ترین شرایط شان، سوپر سیو داشته است. شاید تنها نکته تاریک تیم-بجزء لشکرمصدومان - نوعی نارسایی و عدم تمرکز  در مواجه با تیم هایی که بسته بازی می کنند، باشد.

با توجه به تعطیلات 42 روزه زمستانی بوندسلیگا، و همچنین رهایی برخی از مصدومان از بند مصدومیت و بازی نه چندان سخت در اولین بازی دور حذفی لیگ قهرمانان و جایگاه مطمئن در بوندسلیگا. این فرصت را برای اضافه شدن تدریجی این بازیکنان عمدتاً کلیدی به تیم فراهم می کند. چیزی که در اواخر نیم فصل اول برای شواین اشتایگر به وجود آمد، تا به تدریج و با برنامه ای دقیق و حساب شده، دوباره به شرایط آرمانی برگردد. در این بین کلیدی ترین مصدومان پپ گواردیولا در نیم فصل دوم، فلیپ لام، داوید آلابا و تیاگو آلکانتارا خواهند بود، که با توجه به حضور سابی آلونسو و همچنین دوری یک ساله تیاگو از میادین قاعدتاً باید گزینه ی آخر را از فهرست برنامه های آینده ی مونیخی ها حذف کنیم.

با توجه به اینکه پپ گواردیولا مربی- تئوریسینی ست که همیشه با ارائه تاکتیک ها و سبک های جدید، خاص و منحصر به فردش، حتی خبره ترین کارشناسان را غافلگیر کرده،  باید منتظر گشایش پرده دوم نمایش او: « بایرن مونیخ پس از تعطیلات زمستانی» ماند. 

منبع