آنالیز تاکتیکى بازى آلمان - فرانسه،؛ آیا آلمان 2014 یادآور آلمان 1990 است؟

 

به گزارش وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران، سرانجام برنامه و طرح های یوگی لوو در بازی مقابل فرانسه تغییر نمود وعلاوه بر استحکام بیشتر خط دفاعی آلمان، باعث صعود تیم به مرحله نیمه نهایی جام بیستم نیز شد.

فشار وارده بر یوگی لوو بسیار زیاد بود، رسانه ها و کارشناسان فوتبال آلمان در روزهای اخیر با تشکیل جبهه ضد یوگی لوو خواستار بازگشت فیلیپ لام به دفاع راست کناری شده بودند چون از لحاظ آنها استفاده از چهار مدافع میانی در زنجیره دفاعی طرحی شکست خورده به حساب می آمد.

سرانجام یوگی لوو در بازی مقابل فرانسه به نوعی تسلیم منتقدین خود شد و لام را به پست تخصصی خود در دفاع راست بازگرداند و از میروسلاو کلوزه و سامی خدیرا،‌ دو بازیکنی که از جایگاه خوبی در افکار عمومی آلمان برخوردار هستند نیز در ترکیب اصلی خود استفاده نمود. شاید بتوان این اتهام را به یوگی لوو وارد نمود که او تسلیم منتقدین خود شده است، اما به معنای دیگر، تغییرات او باعث بازگشت آرامش و استحکام به تیم شد که نتیجه آن پیروزی مقابل فرانسه بود.

فیلیپ لام در این تورنمنت به جزء دقایق پایانی دیدار مقابل الجزایر هرگز در سمت راست خط دفاعی به بازی گرفته نشده بود، او با قدرت پاس دهی خود کارهای ترکیبی خوبی را با هم تیمی های خود در منطقه میانی زمین داشت و به نوعی با از دست ندادن توپ در حین فشار حریف،‌ اثر پرسینگ تیم مقابل را کمتر می نمود که البته در بازی مقابل فرانسه این وظایف به باستین شواین اشتایگر سپرده شده بود.

به علت این که فرانسه از قدرت تهاجمی کافی در میانه میدان برخوردار نبود، یوگی لوو تصمیم گرفته بود که لام  را به سمت راست خط دفاعی منتقل نماید، در سیستم 3-3-4 فرانسه، با توجه به عدم حضور بازیکن پست شماره 10 توانا در تیم فرانسه، بیشتر حملات این تیم از کناره ها صورت می پذیرفت و به همین دلیل میانه میدان زمین آلمان ها بدون حضور حریف باقی می ماند و حضور فیلیپ لام در پست هافبک دفاعی نمی توانست نفعی برای آلمان ها داشته باشد.

قدرت پایین پیروزی در نبردهای تک به تک آلمان در خط  میانی یکی از مشکلات آلمان ها بود ولی چندان به چشم نیامد و اثر منفی بر تیم نداشت، چون فرانسوی ها در میانه میدان از وجود بازیکن توانا و خلاقی رنج می بردند.  کروس، خدیرا و شواینی در مجموع کمتر از نیمی از این نبردها را به نفع خود خاتمه دادند، به طوری که شواین اشتایگر تنها در یک نبرد از هفت نبرد تک به تک و خدیرا تنها دو مرتبه از ده نبرد تک به تک موفق بودند، با این وجود فرانسوی ها نتوانستند از این کمبود تیم آلمان به خوبی استفاده نمایند.

پست لام به عنوان دفاع کناری و تمایل او به نفوذ سبب می شد که بازیکنان کناری فرانسه از زمین حریف پرسینگ را به خصوص بر روی کاپیتان آلمان ها اعمال نمایند و به این ترتیب لام می توانست با یک کار ترکیبی خوب با خط میانی تیم،‌ از فضای پشت این بازیکنان جلو کشیده استفاده نماید.

با این وجود تیم آلمان در بازی سازی با مشکل زیادی روبرو بود و بازیکنان تهاجمی این تیم به مدت زمان زیادی را برای یافتن یکدیگر نیاز داشتند. برای مثال مسوت اوزیل مجبور بود که برای پیدا کردن یار خودی به مرکز زمین و عقب متمایل شود و حتی  میروسلاو کلوزه نیز دچار مشکل مشابهی بود.

به نظر می رسید که آلمان ها نمی خواستند در فاز تهاجمی با خالی گذاشت پست شماره 10،دچار اشتباهاتی نظیر بازی با الجزایر شوند. به جای آن در این بازی فقدان حضور شاگردان یوگی لوو در کناره ها و درون محوطه جریمه به خوبی احساس می شد و آنها ترجیح می دادند بیشتر از یک فضای کوچک در مرکز خط حمله خودی برای رسیدن به دروازه فرانسه استفاده کنند.

در این بازی آلمان ها خیلی زود از روی یک ضربه ایستگاهی به گل رسیدند و توانستند فشار بر روی فرانسه را از همان اوایل بازی افزایش دهند و در 30 دقیقه پایانی بازی آلمان ها تقریبا تیم بی آزاری بودند و با علم به این موضوع که در میانه زمین فرانسه از عدم حضور بازیکنی خلاق رنج می برد،‌در برخی از مواقع سیستم بازی خود را به 1-5-0-4 تغییر می دادند و به این صورت فضاهای باز زیادی در اختیار تیم حریف قرار می گرفت، که شاگردان دشام نیز توانایی استفاده از آنها را نداشتند.

به جای آن دفاع آلمان ترجیح می داد بیشتر نزدیک به دروازه خودی بازی کند تا مهاجمین فرانسه نتوانند همانند بازی مقابل الجزایر از فضای پشت سر آنها استفاده کنند، با این حال چند مرتبه بازیکنان فرانسوی سعی در استفاده از چنین توپ های بلند پشت مدافعین داشتند که با شکست مواجه شدند.

فرانسه هنگامی خطرناک تر می شد که می توانست بازی را با سرعت از کناره ها دنبال کند و از این نقطه به دروزاه حریف نزدیک شود. این اتفاق در حالی رخ می داد که توماس مولرو مسوت اوزیل بسیار جلو بازی می کردند و سامی خدیرا و تونی کروس نیز بیشتر به فکر مهار مهاجمین عقب کشیده فرانسه بودند. به همین دلیل مدافعین کناری فرانسه موفق شدند چندین مرتبه به جلو نفوذ کرده و سانترهای خوبی نیز درون محوطه جریمه آلمان ها ارسال نمودند که بیشتر متس هوملز با قدرت بالای سر زنی خود،  آنها را دفع می نمود و یا مانوئل نویر با خروج های موفق خود نسبت به آنها واکنش نشان می داد.

در دقایق پایانی دیدار فرانسه روی به بازی تمام حمله ای شد و با خروج کابای از زمین، سیستم تیم در این لحظات به 4-2-4 تغییر نمود و شاگردان دشام برای گل زنی بیشتر دل به ارسال ها و سانترهای بلند بسته بودند و به این ترتیب کنترل میانه میدان را کاملا به آلمان ها واگذار نموده بودند به طوری که در نتیجه آن موقعیت هایی برای ضد حمله دراختیار شاگردان یوگی لوو قرار می گرفت که مهمترین آنها توسط آندره شورله بازیکن تازه وارد آلمان ها از دست رفتند.

با وجود کمبود خلاقیت، شاگردان دیدیه دشام تا آخرین لحظات بازی بسیار خطرناک بودند. بیش از همه بنزما با حرکات، دریبل ها و ضربه های خ ودمی توانست به گل برسد که وجود هوملس و نویر آلمان ها را در خط دفاعی در این بازی بیمه کرده بود.

هنگام فاز تهاجمی فرانسه،‌لام و هوودس با کمک خدیرا و شواین اشتایگر سعی در بستن راه های نفوذ مهاجمین حریف داشتند و در اکثر مواقع نیز در کار خود موفق بودند،‌تنها حرکت های اوزیل و کلوزه از هماهنگی خوبی برخوردار نبود و آنها قادر به ایجاد خطر آفرینی بر روی دروازه حریف نبودند،‌برای حل این معضل یوگی لوو شورله و گوتزه را به زمین آورد و مولر را در نوک حمله جایگرین کلوزه نمود که البته با توجه به حساس بودن بازی و شرایط تیم فرانسه این تغییرات هجومی یوگی لوو بی اثر ماند.

پیروزی آلمان در این دیدار به نوعی یادآور سال های گذشته بود، به نظر می رسد که فلسقه فوتبال آلمان در این جام جهانی بر خلاف جام جهانی گذشته از ارائه بازی های جذاب و تماشاگر پسند به بازی های نتیجه گرا تغییر یافته است و این تیم ترجیح می دهد با یک ساختار دفاعی مستحکم،‌تیم حریف را خنثی نمود تا این که از ابتدا بسیار تهاجمی بازی کند. در پایان شاید بتوان ادعا کرد که روح حاکم بر آلمان 1990 تا حدودی بر آلمان 2014 نیز سایه انداخته است.