مانور آزمایشی گواردیولا برای بازی مقابل رئال

به گزارش وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران، پپ گواردیولا مربی است که مولفه هایی جدید وارد سیستم های فوتبالی می کند و علاقه ی خاصی به تغییرات زیاد در شرح وظایف بازیکنان دارد و پست هایی جدید با وظایف عجیب را بنیان می گذارد.

 
 
نگاه تیزبین و هوش بالای او یکی از مهمترین عوامل موفقیت گواردیولا است او سبکی جدید را در بارسلونا ایجاد کرد و سال ها بر قله ی فوتبال اروپا پادشاهی نمود در بایرن نیز پپ به دنبال نوع جدیدی از تاکتیک های فوتبالی است او با خرید های مانند گوتزه و تیاگو اهداف خاصی را دنبال می کرد که البته مصدومیت های متوالی تا جایی ادامه یافت که گواردیولا مجبور به استفاده از لام در خط هافبک شود تا به نوعی اولویت را عبور از شرایط بحرانی بداند.
 
 
بایرن در این فصل تنوع زیادی در خط هافبک و حمله داشته است آن ها ترکیب های مختلفی را در خط جلوی خود امتحان کرده اند که در شرایط خاص به نتیجه هم دست یافتند. گاهی مانژوکیچ روی نیمکت بازی را شروع کرد و مولر و گوتسه نقش مهاجم کاذب را بازی کردند و گاهی نیز مانژو شروع کننده بازی بود. در خط هافبک نیز تیاگو، مارتینس و لام تا شواین اشتایگر همگی تجربه ی بازی در هافبک دفاعی را داشته اند.
 
 
اما آنچه در تفکرات گواردیولا برای سال نخست حضور خود در بایرن مشخص است اینکه، او به نوع جدیدی از شرح وظایف دفاع کناری علاقه دارد و به نظر مدافعان کاذب کناری را نیز وارد فرهنگ های فوتبالی می کند او اولین بار این سیستم را در چند دقیقه ی پایانی بازی مقابل چلسی در سوپر کاپ اروپا بکار گرفت از همان بازی بود که بحران مصدومان بایرن شروع شد تا این تاکتیک برای ادامه فصل ابزار لازم را نداشته باشد.
 
 
تا اینکه در بازی برگشت یک چهارم نهایی مقابل منچستر یونایتد پپ مجبور شد تا تفکرات اوایل فصل خود را دوباره مرور کند و شاید کاملا تصادفی این ایده را دوباره در ذهن بپروراند در این دیدار شواین اشتایگر، خاوی مارتینس محروم بودند و تیاگو نیز مصدوم. تونی کروس تنها هافبک باقی مانده برای گورادیولا بود اما این هافبک جوان تجربه ی چندانی برای بازی در پست هافبک دفاعی نداشت و خصوصیات درگیرانه برای این پست برخوردار نیست پپ برای پوشش کروس به فکر استفاده از لام و آلابا افتاد آن ها هنگامی که توپ به کروس می رسید به سمت داخل حرکت می کردند تا نقش دو هافبک دفاعی را به خود گرفته و کروس آزادانه به سمت جلو حرکت کند و در هنگام لو رفتن توپ نیز جلوی ضد حملات حریف را بگیرند.
 
  
اما این سیستم پپ چند مشکل اساسی داشت اول اینکه اندک فضایی هم که در میانه ی میدان می توانست نصیب باواریایی ها شود اینگونه از بین می رفت ثانیا در هنگام ضد حملات خصوصا وینگر های با کیفیتی مانند رونالدو و بیل می توانند از کناره ی باز تیم براحتی عبور کرده و موقعیت خطرناکی را ایجاد نمایند نکته ی دیگر هم این بود که با مرکزی شدن مدافعان کناری همکاری و نفوذ های کمتری بین زوج های آلابا و ریبری یا روبن و لام صورت می گرفت. آنچه سرمربی بایرن از تاکتیک جدید خود می خواست استفاده از ریبری و روبن و نفوذ های آن ها تا کناره محوطه ی جریمه و ارسال به پشت محوطه بود تا با هجوم هافبک های متعددی که در این سیستم به کار گرفته بود ضربه ی نهایی را وارد کند ولی بدلیل خالی بودن نیمکت بایرن نتوانست گزینه هایش را به خوبی در این تاکتیک امتحان کند تا پس از گل تساوی تغیر سیستم داده و گوتسه جای خود را به رافینیا بدهد تا سیستم 2-3-2-3 بایرن به 4-3-3 تغییر کند.
 

گواردیولا تصمیم گرفت در بازی با دورتموند که پیش از دیدار نیز آن را آزمون مهمی برای بایرن دانسته بود بازیکنان دیگری را در این تاکتیک بکار بگیرد تا سعی و خطای خود را کامل کرده و به نتیجه ی بهتری دست یابد او اینبار شواین اشتایگر را جانشین کروس در خط هافبک کرد و لام را نیز به جای مولر در ترکیب بکار گرفت تا از ترکیب این دو در پست هافبک استفاده کند. حتی در اواسط نیمه اول هم شواینی را به عقب تر آورد تا مرکزیت را از لام گرفته و باستین هافبک هدف مونیخی ها شود. آن ها در این بازی چند باری موفق شدند با پاس به عقب هایی که از سوی ریبری و روبن به خط هافبک ارسال شد موقعیت شوت زنی ایجاد کنند اما ضد حملات خطرناکی را به جان خریدند پپ تا 20 دقیقه انتهایی بازی هم همین روش را ادامه داد چون می دانست که این بهترین بازی تدارکاتی آن ها برای دیدار مقابل رئال است.
 
 
البته این ها فرضیه هایی است که میتوان در مورد تاکتیک های پپ در دو بازی اخیر بایرن مطرح کرد اما به نظر تست هایی که او از بازیکنان بایرن گرفت چندان موفق نبود و حالا برای اتخاذ تصمیم نهایی باید در طول یک هفته ی باقی مانده به دیدار مقابل رئال شرح وظایف بازیکنان را بهتر توجیه کند و یا به سیستم گذشته ی خود باز گردد.