مرثیه ای برای عدالت

همواره قضاوت کردن در طول تاریخ کار بسیار دشواری بوده چرا که عوامل زیادی مثل احساسات ، سلیقه ، تعصبات قومی(تیمی) و .... در قضاوت ما اثر گذار بوده است. چیزی که در مراسم انتخاب توپ طلا در سالهای اخیر شاهد آن بوده ایم.

وقتی ژاوی و اینیستا با وجود قهرمانی در جام جهانی هم زیر سایه مسی و رونالدو قرار میگیرند نشان از این دارد که تصمیم گیرندگان و صاحبان حق رای بدنبال رساندن حق به حقدار نبوده بلکه بدنبال اثبات بازیکنی هستد که طرفدار آن می باشند......آری قضاوت کار دشواری است. شاید امسال بهترین فرصت بود تا رویه انتخاب بهترین بازیکن سال تغییر کند و از حالت کلیشه ای چند سال اخیر که هر بازیکنی گل بیشتری بزند و بیشتر در سر تیتر رسانه ها باشد ، بیرون آید.
ولی انسان موجود فراموشکاری است طوری که اگر روز بعد از فینال جام باشگاههای اروپا این مراسم برگزار میشد ، جو عمومی به سمت ریبری سنگینی میکرد.دلیل بر این گواه هم انتخاب ریبری به عنوان مرد سال اروپا با اختلاف بسیار زیاد نسبت به مسی و رونالدو بود(طوری که مجموع آرای مسی و رونالدو کمتر از ریبری شد) اما چون این مراسم به طرز غیر متعارفی تمدید شد تا پلی آف جام جهانی برگزار شود و عجیب تر اینکه فیفا به شرکت کنندگان در این رای گیری اجازه داد تا دوباره رای بدهند، به یک باره آرا برگشت و عملکرد یک ساله ریبری با فتح 5 جام معتبر اروپایی نتوانست با هتریک رونالدو در بازی با سوئد برابری کند(پرتغال در مرحله گروهی جام‌جهانی پایین‌تر از روسیه، بالاتر از رژیم صهیونیستی، ایرلند شمالی، آذربایجان و لوکزامبورک!!! آیا رونالدو برای دوم شدن در چنین گروهی، شایسته توپ طلاست ؟؟؟)......آری قضاوت کار دشواری است.در اینجا نوعی تناقض دیده میشود،که چطور میشود فردی که بهترین بازیکن قاره خود نبوده به عنوان بهترین بازیکن جهان انتخاب میشود (مثل این میماند که محصلی بهترین دانش آموز کلاس خود نباشد ولی به عنوان بهترین دانش آموز مدرسه خود انتخاب شود).البته این نمونه از قضاوتها را در ایران هم می بینیم بطوریکه هر نظر سنجی که برنامه 90 برگزار میکند ، فارغ از سوال برنامه ،مردم به گزینه ای رای میدهند که یک طرف آن مربوط به تیم محبوبشان باشد......آری قضاوت کار دشواری است.
متاسفانه افرادی که صاحب رای بودند فراموش کرده بودن که قرار است بهترین بازیکن دنیا انتخاب شود نه آقای گل جهان!!اگر قرار بود مثلا بهترین بازیکن دهه اخیر فوتبال انتخاب شود قطعا ریبری جایی میان سه نامزد نهایی نداشت ولی فراموش شد که قرار است فقط عملکرد سال 2013 بازیکنان مورد ارزیابی قرار گیرد نه چیز دیگری .....
در این میان چیزی که بیشتر از همه رنج آور است نه انتخاب رونالدو بلکه رتبه سوم ریبری است (که در اینجا هم شاهد تعصب گرایی هستیم تا مسی در جنگ با رونالدو کم نیاورد!!!)با نگاه کردن به تصویری که توسط فیفا ارائه شده مشخص میشود که معیار صاحبان رای، کمیت است نه کیفیت!!! رونالدو تنها در گلهای زده آمار شگفت انگیزی دارد که این خود جای بحث دارد .زدن 66 گل بدون کسب هیچ جامی نشان از کیفیت پایین گلهای رونالدو دارد(گلهای سه امتیازی یا حساس در مراحل پایانی چمپیونزلیگ) که اگر اینطور نبود لا اقل این گلها جایی به فریاد تیمش میرسید و لااقل یک جام کسب میکرد......آری قضاوت کار دشواری است.
به نظر می رسد در طول تاریخ این اولین باری است که بازیکنی که موفق به کسب هیچ جامی نشده برنده توپ طلا میشود که به نقل از پلاتینی توپی طلایی که به ریبری نرسید حتما اشکالی دارد چراکه دیگر ریبری باید چه جامی کسب میکرد تا لایق این عنوان باشد!!!
در پایان ذکر این نکته خالی از لطف نیست که به نظر توپ طلای امسال به عملکرد 4 ساله رونالدو داده شد نه عملکرد وی در سال 2013 ، شاید اگر رونالدو در طی 4 سال گذشته زیر سایه مسی قرار نمیگرفت(فارغ از حق یا نا حق بودن) تسامحی برای دادن توپ طلا به او رخ نمیداد با این حال هم به رونالدو و هم به طرفدارانش تبریک میگوییم.