وقتی بایرن سبیل بارسا را چید

به گزارش وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران٬ دیگر نه خبری از اتوبوس معروف در محوطه ی جریمه ی حریف بود و نه مصدومیت اعجوبه ی فوتبال. بارسلونا تیم بازنده ی میدان بود. 

استادیوم "آلیانس آرنا"ی مونیخ سر از پا نمی شناخت. هیچ کس باور نمی کرد برای بار چهارم صدای رسای گوینده ی ورزشگاه را با آن آهنگ شورانگیز می شنود.
شاید به راحتی بتوان گفت این بازی از آن دست بازی هایی بود که تا چند سال به عنوان یک فیلم آموزشی دست به دست شود. تیم نابغه های دنیا ضعف داشت حتی با اعجوبه و تمام ستارگان خودش. همان ضعف هایی که همه به آن اشاره می کردند و هیچ وقت، هیچ کس نتوانست تا این حد آن ها را به نمایش بگذارد.

"مسی" ؟ 

خبری از آن حرکات ویرانگر و پاس های هولناک نبود. مسی مهار شده بود اما نه با یک "من تو من" ساده و سنتی. انگار تمام بازیکنان بایرن با تمام وجود این مسئولیت را به گردن گرفته بودند از نفر اول تا یازدهم تیم. علاوه بر مهار مسی به صورت تن به تن، در میانه ی زمین تمام راه های ورودی بسته بود؛ مسی پایش به توپ می خورد؛ چندین و چندین بار هم خورد اما راهی برای توپ های مسی برای رسیدن به مقصد نبود. به حق از بازی تأثیرگذار "دانته" و "بواتنگ" نیز نباید گذشت که با سخت کوشی فراوان راه های نفوذ بارسا را مسدود کرده بودند.

 
ضعف در نبردهای هوایی 

بارسا هیچ وقت روی هوا خوب نبوده است. اصطلاحا" تیم روی زمین است. این را همه می دانند؛ اما بایرن طور دیگری این ضعف آبی-اناری ها را کند و کو کرده بود. به گل نخست بایرن دقت کنیم؛ من نامش را "تیکی تاکای هوایی" می گذارم، چند پاس با سرِ زیگزاگی روی دروازه بارسا به راحتی چهار مدافعشان را محو کرد. در ابتدا یک پاسِ هواییِ کوتاه از پشت محوطه برای مولر، پاس کوتاه زمینی برای روبن کنار محوطه، سانتر روی دروازه؛ و یک "پاس" با سرِ عرضی از روی مدافع بارسا به سمت محل ارسال توپ از سوی "دانته" کافی بود تا چهار مدافع بارسلونا کاملا" از بازی کنار گذاشته شوند و طی آن مولر از پشت "پیکه" ی بلندقامت توپ را با سر وارد دروازه ی "والدس" کند. این تنها یکی از نمونه های برتری بایرن در جنگ های هوایی بود. بایرن همانند هواپیماهای جنگی، آسمان را اشغال کرده بود و همه ی نقاط زمین را در تسلط خود داشت.

 
روبن و ریبری، آزاررسان ها 

شاید بدون روبن سرحال و ریبریِ در خدمتِ تیم، این موفقیت بزرگ این چنین رنگ و روی کنونی را نداشت. به استارت های ویرانگر روبن در دقایق پایانی توجه کنید. حقیقتا" اعصاب هر مدافع و بازیکنی را در آن دقایق طاقت فرسا و حساس به هم می ریزاند. این دو مهاجم به قدری با دویدن ها و مانورهای خود بازیکن های بارسا را از نفس انداختند که در آخر بازی شاهد زیرتوپ زدن های سراسیمه مدافعان بارسلونا بودیم. روبن و ریبری با  این نوع بازی هولناک ترسناکترین هستند.
به هر حال بارسلونا باخت. امشب بارسا تعادل نداشت.  گوینده سه بار گفت "توماااااس؟" و جمعیت در جواب فریاد می زد "مووولر". بارسا گل چهارم را خورده بود. شاید حتی فکرِ زدنِ چهار گل به "این" بایرن در "کمپ نئو" هم رویایی باشد. تا هفته ی بعد باید صبر کرد. آیا بارسا چهار گل خواهد زد؟