گورتسکا، ورنر، کیمیش، برانت و زوله، نسل طلایی بعدی ژرمن ها

از تیم قهرمان جهان، پودولسکی، فیلیپ لام، باستین شوان اشتایگر با دنیای ملی خداحافظی کرده اند ولی ژرمن ها که اندکی پس از 2014 دچار افت شدند و امروز با ظهور ستارگان جوانشان امید هایی زیادی برای تکرار افتخار در روسیه دارند.  

آیا می توان به مانشافت امیدوار بود، آیا آنها به مانند ایتالیا، اسپانیا و فرانسه جام جهانی پس از قهرمانی را با کابوس به پایان نمی رسانند، پاسخ به سوال منفی است نه تنها منفی بلکه می توان امیدی زیادی به تیم جوان شده یوآخیم لوو داشت، تیمی که امروز نشان داده سرمربی آن با مشکل انتخاب روبرو است، در مقاله زیر به نقل از سایت رسمی بوندسلیگا نگاهی به جوان های فعلی که می توانند نسل طلایی آینده ژرمن ها باشند داریم.

لئون گورتسکا، شالکه متولد 6 فوریه 1995 (22 سال)

گورتسکا پسر متولد شده در بوخوم که در تیم شهر خود رشد کرد و در سال 2013 برای پر کردن جای خالی دراکسلر پا در شالکه گذاشت، در 25 سال توانست 4 گل به ثمر برساند و با نقش میسر خود کمک کرد تا شالکه سهمیه لیگ قهرمانان را کسب کند، گورتسکا در برزیل به دلیل مصدومیت نتوانست تیم المپیک آلمان را ههمراهی کند ولی در 2017 به همراه آلمان جام کنفدراسیون ها را بالای سر برد. او در روسیه به عنوان دومین گلزن بازی ها پس از تیمو ورنز قرار گرفت.

گورتسکا شانس زیادی برای حضور در تیم آلمان در جام جهانی 2018 دارد و درخشش او در شالکه از نگاه های دیگر تیم ها دور نمانده است و نقل قولی از اولی هوینس مدیر بایرن وجود دارد که می گوید: گورتسکا او را تحت تاثیر قرار داده است.

گروتسکا را می توان جانشین شواین اشتایگر دانست.
 

تیمو ورنر، لایپزیگ، متولد 6 مارچ 1996 (21 سال)

زمانی که مهاجم تیم سقوط کرده اشتوتگارت به تیم تازه به بوندسلیگای یک رسیده لایپزیگ پیوست کمتر کسی می توانست قبول کند مهاجم جدید لایپزیگ می تواند به مهاجم تیم ملی آلمان بدل شود، البته ورنر جوان در اشتوتگارت نشانه های از استعداد خود را نشان داده بود. او با 17 سال و 4 ماه به عنوان جوان ترین بازیکن اشتوتگارت در بوندسلیگا تبدیل شد، انتقال ورنر در سال 2016 به لایپزیگ مسیر رو به رشد او را بیشتر فراهم کرد و او در باشگاه جدیدش در نخستین فصل حضورش در 31 بازی 21 گل به ثمر رساند. تیمو ورنر سریع و فرصت طلب است او در جام کنفدراسیون ها در کنار قهرمانی که با گل او برابر شیلی به دست توانست عنوان برترین گلزن این رقابت ها را نیز به دست بیاورد.

تیمو ورنر را می توان جانشین میروسلاو کلوزه دانست.
 

جاشوا کیمیش، بایرن مونیخ، متولد 8 فوریه 1995 (22 سال)

فصل نخستی که او از لایپزیگ به اشتوتگارت پیوست نمی توانست به آن خوبی باشد، او به عنوان ی بازیکن 18 ساله پیشرفت خود را در بوندسلیگا 2 تکمیل کرد و با الگویی همچون تونی کروس و ایلکای گوندوگان در تیم زیر 19 سال آلمان حاضر شد، کیمیش به بایرن در سال 2015 پیوست، خروج کیمیش از اشتوتگارت به شکلی بود که الکساندر روزنگر مدیر باشگاه اشتوتگارت از آن به عنوان تصمیم بد بد یاد می کند، کیمیش در بایرن بار دیگر متولد شد و در تیم گواردیولا در پست دفاع راست نقش ویژه ای از خود به جا گذاشت، او به تیم ملی آلمان دعوت شد و در مسیر حضور در تیم ملی به بازیکنی تبدیل شد که در تمام زمان بازی های جام کنفدراسیون ها در زمین حاضر بود. کیمیش اکنون جایگاه ثابتی چه در بایرن و چه در مانشافت برای خود دارد.

جاشوا کیمیش را می توان جانشین فیلیپ لام دانست.

یولیان برانت، بابرلورکوزن، متولد 2 می 1996 (21 سال)

پس از پیوستن به وولفسبورگ(جوانان) در سال 2011، پسر بلوند متولد برمن می بایست در فولکس آرنا مرحله اول پیشرفت خود را پشت سر می گذاشت او در سال 2013 وولفسبورگ به مقصد لورکوزن ترک کرد و این انتقال در اندازه ای برای بایر خوب بود که رودی فولر از برانت به عنوان یکی از با استعداد ترین فوتبالیست های جوان آلمان یاد کرد.

برانت خیلی زود خود را نشان داد او که تازه کمتر از یک ماه در تیم بایرلوزکوزن تجربه حضور در بوندسلیگا را به دست آورده بود در ترکیب تیمش در لیگ قهرمانان برابر پاریسن ژرمن قرار گرفت، دیداری که برای جوان 17 ساله نمی تواند ساده قلمداد شود، برانت درآن فصل در کنار کیمیش به تیم زیر 19 سال آلمان برای رقابت های یورو 2014 دعوت شد.

برانت در سال 2016 به تیم ملی آلمان دعوت شد و نخستین بازی خود را برابر اسلوواکی انجام داد، او تاکنون 12 بار برای مانشافت به میدان رفته است در حالی که او تنها 21 ساله است و این تعداد بازی که کمی کمتر از تعداد بازی های مارکو رویس الگوی ورزشی اوست.برانت در جام کنفدراسیون ها به همراه آلمان قهرمان شد.

یولیان برانت را می توان جانشین لوکاس پودولسکی دانست.

نیکلاس زوله، بایرن مونیخ، متولد 3 سپتامبر 1996 (22 سال)

نام ناشناخته ای که البته در سال 2012 در فصل ناامید کننده هافنهایم  شنیده شد، او در تیم گیسدول نقش مهمی داشت و با فیزیک خوبش در 25 بازی برای تیمش به میدان رفت، در مورد زوله جالب است بدانیم او از طرف فدراسیون فوتبال ترکیه به بازی دعوت شده بود چرا که آنها فکر می کردند او یک ترک تبار است، چیزی که در به اشتباه از نام او برداشت کرده بودند، در حالی نیکلاس زوله متولد فرانکفورت و آلمانی است و تنها از پدر بزرگ او متولد مجارستان است.

دارمشتات و فرانکفورت زوله را از تیم خود خارج کردند تا اینه در 2010 به هافنهایم پیوست و در آنجا از خود یک مدافع مستحکم به نمایش گذاشت و بازی او به اندازه ای خوب بود که سران بایرن متقاعد شدند جوان 22 ساله ناگلزمن را به مونیخ منتقل کنند.

زوله به همراه تیم المپیک آلمان به مدال نقره دست یافتند  و او در سال 2016 نخستین تجربه ملی خود را برابر فنلاند در بازی دوستانه به دست آورد و پس از آن نیز تا به حال در 7 بازی برابر مانشافت به میدان رفته است.

نیکلاس زوله را می توان جانشین پرمرته ساکر دانست

مقاله سایت رسمی بوندسلیگا

منبع

 کد:50630