نداشتن تعادل بین دفاع و حمله

 

همواره در فوتبال گفته شده که بهترین دفاع حمله است. به استثنای مربیانی مانند خوزه مورینیو، اکثر مربیان منجمله سرمربی فعلی بایرن مونیخ عقیده دارند که حفظ توپ در وحله نخست امنیت دروازه خودی را تامین می کند.

تیم تخت هدایت گواردیولا دیدار رفت نیمه نهایی لیگ قهرمانان برابر بارسلونا را بسیار بی احتیاط آغاز کرد و پس از آن که چندین بار دروازه اش با خطر جدی مواجه شد با تعداد نفرات زیاد در جلوی دروازه خودی متمرکز شد. اما پس از آن بایرن تا انتهای بازی نتوانست دروازه حریف را با تهدید مواجه کند و رکورد صفر ضربه در چهار چوب را به ثبت رساند. در بازی برگشت شرایط کاملا تغییر کرد، بایرن بی محابا حمله کرد اما در دفاع کم آورد و در اوایل بازی دو بار دروازه خود را باز شده دید.

مشابه این اتفاق فصل گذشته در همین مرحله برابر دیگر تیم اسپانیایی رخ داد. بایرن بازی را هجومی آغاز کرد اما با چهار خطر جدی بر روزی دروازه خودی مواجه شد که با خوش شانسی تنها یک بار توپ را از درون دروازه بیرون آورد. در نیمه دوم تیم با اختیاط بیشتری کار را آغاز کرد و جبران را به بازی برگشت موکول کرد. در بازی برگشت تیم به دنبال گشودن دروازه رئال بود که باز هم دو گل در همان بیست دقیقه ابتدایی دریافت کرد.

همان طور که مشاهده می کنید بود و نبود روبن ریبری آلابا کروس مانژوکیچ مارتینز شقیری برنات بن عطیه آلونسو و تیاگو هیچ تغییری در کلیت ماجرا ایجاد نمی کند. پپ گواردیولا نمی تواند تعادل لازم بین دفاع و حمله را ایجاد کند و هر بار که به دفاع یا حمله می پردازد به کلی از دیگری غافل می شود. نکته نه چندان خوشایند داستان آن جایی ست که تیم در این چهار مسابقه با تمامی نفرات خود دفاع کرده و با تمامی بازیکنان به حمله پرداخته، اما نه در حمله موفق بوده و نه در دفاع. فصل قبل بایرن با 10 بازیکن حمله کرد و به غیر از شوت گوتزه در دقیقه 90 بازی حتی یک موقعیت جدی بر روی دروازه کاسیاس ایجاد نکرد. امسال در بازی رفت تیم با 10 نفر دفاع کرد و در نهایت بازی را با 3 گل خورده به تیم میزبان واگذار کرد. نکته قابل توجه این است که بایرن در هر چهار مسابقه مالکیت بیشتری نسبت به حریف داشته است ! 

منبع