پپ گواردیولا و معضلى به نام "جاى خالى تونى کروس"

به گزارش وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران، هنگامى که در آپریل گذشته مشخص شد که تونى کروس بایرن مونیخ را ترک خواهد کرد،‌ پپ گواردیولا مجبور شد که در جستجوى تغییراتى تاکتیکى براى جبران خلا ناشى از نبود تونى کروس باشد.

جدا شدن تونى کروس از بایرن مونیخ و واگذارى او به رئال مادرید با قیمتى نازل بعد از عملکرد درخشان او در جام جهانى برزیل، براى بسیارى از فوتبال دوستان آلمانى پرسش هاى فراوانى را به همراه داشته است. پپ گواردیولا سرمربى بایرن مونیخ ماه ها قبل از چنین اتفاقى تمام تلاش خود را براى نگه داشتن تونى کروس و حل شدن اختلافات این هافبک خلاق با سران باشگاه بر سر تمدید قراردادش انجام داده بود. او حتى بارها با تونى کروس در این خصوص به صورت خصوصى نیز صحبت نموده بود،‌ ولى مشکل تونى کروس هرگز فوتبالى نبود.

پپ گواردیولا حتى براى نشان دادن اهمیت تونى کروس به او کاملا اعتماد نمود و او را به یکى از کلیدى ترین مهره هاى تیم خود تبدیل نمود، به طورى که او توانست در فصل گذشته به همراه توماس مولر و مانوئل نویر با حضور در 51 دیدار، بیشترین حضور را در بایرن مونیخ به ثبت رساند.

تونى کروس بر خلاف گمانه زنى هاى مطبوعاتى با تیاگو آلکانتارا نیز مشکلى نداشت،‌ این دو بازیکن در خط میانى بایرن مونیخ به مکمل هاى خوبى براى هم تبدیل شده بودند و ترکیب این دو بازیکن با فیلیپ لام در میانه میدان از لحاظ آمارى بیشترین تاثیرگذارى را در بین ترکیب هاى مختلف خط میانى بایرن مونیخ در فصل گذشته داشته است، به طورى که شاگردان پپ گواردیولا با حضور مثلث لام، کروس و تیاگو در فوریه و مارس 2014 بر هر حریفى غلبه مى نمودند و این دو ماه از فصل، موفق ترین فازبایرن مونیخ در فصل گذشته بود که به قهرمانى بسیار زودهنگام بایرن مونیخ در بوندسلیگا نیز منجر شد.

سران باشگاه بایرن مونیخ و تونى کروس اختلافات بسیار زیادى بر سر تمدید قرارداد داشتند و نتوانستند به توافقى برسند، در ماه آپریل سرانجام جدایى تونى کروس قطعى به نظر مى رسید وبراى گواردیولا دو راه براى جبران عدم وجود تونى کروس مطرح بود، اول پیدا کردن جانشینى شایسته براى تونى کروس و دوم تغییر سیستم بازى بایرن مونیخ.

اما چه کسى مى توانست جانشین تونى کروس در بایرن مونیخ باشد؟ جانشین بازیکنى با هوش بالاى بازى، با قابلیت ارسال پاس هاى بلند و کوتاه بسیار موثر و دقیق، تغییر سریع و به موقع سیستم بازى و کنترل بازى. به همین دلیل گمانه زنى هاى زیادى در مطبوعات آلمانى براى وارثان کروس به چشم مى خورد، حتى صحبت از به خدمت گرفتن بازیکنان بزرگى همچون، آندرا پیرلو، ژاوى هرناندز، مارکو وراتى و سامى خدیرا نیز در میان بود.

همه این اسامى نام هاى بزرگى در دنیاى فوتبال دارند اما هیچ کدام از آنها همه خصوصیات و قابلیت هاى تونى کروس را با هم در اختیار ندراند. پیرلو و ژاوى استراتژیست هاى بسیار بزرگى براى تیم هاى خود هستند، اما به دلیل شرایط سنى، آنها دیگر نخواهند توانست در طول یک فصل در بیش از 50 بازى، کیفیت بالاى خود را به نمایش گذارند، استیل بازى مارکو وراتى تا حدودى شبیه به تونى کروس است، اما او در پاریس سن ژرمن بازیکنى مهم به حساب مى آید و باشگاه پاریسى هرگز مایل به از دست دادن او نمى باشد. سامى خدیرا با وجود نقش موثرش در تیم ملى آلمان هرگز از خصوصیاتى شبیه به تونى کروس برخوردار نیست و حال به نظر مى رسد که سران بایرن مونیخ بیشتر تمایل دارند که وى را جانشین خاوى مارتینس مصدوم نمایند.

بنابراین پپ گواردیولا تلاش نمود تا خلا ناشى از جدایى تونى کروس را با تغییر سیستم بازى بایرن مونیخ به نوعى جبران نماید. پیش از این نیز در برنامه هاى گواردیولا در دومین فصل حضورش در مونیخ، تغییر سیستم بازى تیم به 3-4-3 وجود داشت، اما جدایى تونى کروس سبب شد که این سرمربى اسپانیایى به اجرایى کردن این تغییر سیستم شتاب بیشترى بخشد.

گورادیولا حتى این سیستم را در زمان حضور تونى کروس در بایرن مونیخ آزمایش نمود، براى مثال در بازى مقابل دورتموند در دیدار نهایى DFB Pokal فصل گذشته، که شاگردان گواردیولا در یک بازى سراسر تاکتیکى موفق به شکست شاگردان کلوپ شدند، براى اولین بار در یک بازى رسمى پپ گواردیولا از سیستم 3-4-3 براى تیمش بهره برد. اما چه دلیلى دارد که نبود یک بازیکن را با تغییر سیستم بازى تیم جبران نمود؟ چون از نظر گواردیولا بازیکنى با کیفیت و توانایى هاى تونى کروس، دست نیافتنى است و چنین کمبودى را مى بایست با افزایش تعداد نفرات در خط میانى برطرف نمود.به هر حال در فلسفه فوتبال گواردیولا براى موفقیت دو روش وجود دارد، بهره بردن از بازیکنان خلاق و متفکر و یا برترى عددى از لحاظ بازیکن در هر نقطه از زمین در مقایسه با حریف.

در بازى مقابل دورتموند در ماه مى گذشته،‌ محورى چهار نفره در تیم شکل گرفت که با مانوئل نویر در درون دروازه آغاز شده و به آرین روبن در خط حمله تیم ختم مى شد، دو نفر دیگر این محور که به نوعى ستون فقرات تیم به حساب مى آمد عبارت بودند از خاوى مارتینز و تونى کروس. این چهار بازیکن هماهنگى بسیار خوبى با هم داشته به طورى که هر یک از آنها از تصمیم نفر دیگر هنگام گه پا به توپ بودن، آگاه بود و به نوعى سیستم بازى بایرن مونیخ از طریق این محور کنترل و هدایت مى شد.پپ گواردیولا در دومین فصل حضورش در بایرن مونیخ نیز در تلاش است تا  با تکیه بر همین روش و اجراى سیستم 3-4-3 مورد نظر خود، بایرن مونیخ را به موفقیت هاى بیشترى برساند، حتى بدون تونى کروس.

پپ گواردیولا در حال امتحان روش هاى مختلف براى پر کردن خلا تونى کروس در این محور چهار نفره بود که مصدومیت خاوى مارتینز در دیدار سوپر کاپ آلمان،‌ سبب شد این محور بار دیگر یکى از اعضاى اصلى خود را از دست بدهد و حال‌اما این چه کسى بخش میانى این محور را پر خواهد کرد به پازلى براى پپ گواردیولا تبدیل شده است، چون تونى کروس براى همیشه و خاوى مارتینز حداقل براى یک نیم فصل در بایرن مونیخ حضور نخواهند داشت.

مسئولین باشگاه بایرن مونیخ با چالشى بزرگ روبرو هستند، چون سرمربى آنها ناگهان بسیارى از بازیکنان کلیدى خود را به هر دلیلى در آغاز بوندسلیگا در اختیار ندارد. کروس،‌مارتینز،‌تیاگو، رافینیا، ریبرى و شواین اشتایگر از بازیکنان موثر فصل قبل هستند که در بازى مقابل وولفسبورگ حضور نخواهند داشت، به این لیست طولانى مى بایست ژروم بوآتینگ را نیز اضافه نمود که در این دیدار افتتاحیه بوندسلیگا محروم خواهد بود.

در حالى که سایر رقباى اروپایى بایرن مونیخ توانسته اند خود را به خوبى تقویت نمایند، بایرن مونیخ با مشکلات بزرگى روبرو است و به نظر مى رسد که ترس و نگرانى سران بایرن مونیخ از شروعى ناموفق در بوندسلیگا کاملا جدى و صحیح بوده است.
 

By Martí Perarnau / Eurosport Deutschland