تاریخچه باشگاه فوتبال بایرن مونیخ

به گزارش وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران٬ باشگاه بایرن مونیخ در سال ۱۹۰۰ در شهر مونیخ پایتخت ایالت باواریا به رهبری فرانتس جان تاسیس شد.

در مدت چند ماه موفق شد که در برابر تمام رقبای محلی پیروزی به دست بیاورد و به نیمه نهایی رقابتهای قهرمانی جنوب آلمان راه پیدا کند. در سال ۱۹۰۷ شیرازه یک تیم واقعی شکل گرفت و بایرن مونیخ به زمین اختصاصی خود در مونیخ و در خیابان لئوپولد رفت و تیم رقیب محلی یعنی اف ث واکر را در روز افتتاحیه هشت بر یک شکست داد. بایرن مونیخ در سطح شهر مونیخ به یک تیم پرطرفدار تبدیل شد و در سال ۱۹۱۰ قهرمان منطقه شرق آلمان شد. در سال پس از آن نیز بایرنی ها بدون شکست از عنوان خود دفاع کردند.

در سالهای پس از جنگ جهانی اول، بایرن چند عنوان محلی دیگر را کسب کرد و در سال ۱۹۲۶ موفق شد رقابتهای قهرمانی جنوب آلمان را فتح کند. این دستاور دو سال بعد نیز تکرار شد بایرن مونیخ در سال ۱۹۳۲ نخستین قهرمانی اش در آلمان را جشن گرفت، آنها در فینال مسابقات قهرمانی کشور آن سال موفق شدند اینتراخت فرانکفورت را با نتیجه 2-0 شکست دهند و قهرمان آلمان شوند.

با ظهور حزب نازی توسعه بایرن مونیخ متوقف شد. رئیس باشگاه و سرمربی تیم که هر دو یهودی بودند از کشور خارج شدند و بسیاری دیگر از اعضای باشگاه نیز پاکسازی شدند و بایرن مجددا به یک باشگاه فوتبال آماتوری تبدیل شد. در سالهای پس از این اتفاقات بایرن هرگز در سطح ملی مدعی نبود و رتبه های میانه جدول لیگ محلی را کسب میکرد.

پس از جنگ جهانی دوم ، بایرن مونیخ یکی از اعضای ((اوبر لیگای جنوبی)) (لیگ محلی دسته اول جنوب آلمان) شد. در سال ۱۹۵۵ آنها با کسب نتایج ضعیف به لیگ پایین تر سقوط کردند اما یک سال بعد موفق شدند به اوبرلیگای جنوبی بازگردند و سال ۱۹۵۷ نیز موفق شدند برای اولین بار قهرمان جام حذفی فوتبال آلمان شوند.

در سال ۱۹۶۳ لیگ ملی ِ بوندسلیگا تشکیل شد و قرار شد پنج تیم از اوبرلیگای جنوبی در آن شرکت کنند. با این که بایرن مونیخ عنوان سوم لیگ محلی را کسب کرده بود اما تیم دیگر شهر مونیخ، یعنی باشگاه فوتبال مونیخ ۱۸۶۰ عنوان قهرمانی را به دست آورده بود و فدراسیون فوتبال آلمان ترجیح داد دو تیم از یک شهر در بوندسلیگا شرکت نکنند و بنابراین بایرن مونیخ برای بوندسلیگا انتخاب نشد. بایرنی ها دو سال بعد یعنی در سال ۱۹۶۵ با یک تیم جوان شامل استعدادهایی مثل فرانتس بکن‌باوئر، گرد مولر و سپ مایر به بوندسلیگا راه یافتند. این دوران تازۀ بایرن مونیخ با نام فرانتس بکن‌باوئر عجین بود. البته بازیکنان بزرگ دیگری مثل گرد مولر و سپ مایر و اولی هوینس نیز او را یاری می دادند ولی هسته مرکزی تفکر و راهبردی بایرن مونیخ او بود.

سال های ۷۹–۱۹۶۵ (دوره طلایی)

بایرن مونیخ اولین فصل حضورش در بوندسلیگا را با رتبه سوم به پایان رساند و در همان فصل نخست (۶۶–۱۹۶۵) موفق شد جام حذفی فوتبال آلمان را نیز فتح کند. سال بعد یعنی فصل ۶۷-۱۹۶۶ آنها در یک فینال دراماتیک با پیروزی مقابل باشگاه فوتبال رنجرز اسکاتلند در وقت اضافه قهرمان جام در جام اروپا شدند و این اولین افتخار قاره ای آنها بود. بایرن مونیخی ها سالهای ۱۹۶۷ جام حذفی فوتبال آلمان را فتح کردند و سال ۱۹۶۹ موفق شدند برای اولین بار به طور همزمان قهرمان بوندسلیگا و جام حذفی فوتبال آلمان شوند. آنها با اختلاف هشت امتیاز نسبت به آلمانیا آخن به مقام قهرمانی بوندسلیگا رسیدند و در دیدار نهایی جام حذفی نیز شالکه ۰۴را شکست دادند.

در سال ۱۹۷۰ ادو لاتک، سرمربیگری بایرن مونیخ را بر عهده گرفت و در اولین فصل موفق شد جام حذفی فوتبال آلمان را برای بایرن مونیخ به ارمغان بیاورد. پس از آن در سالهای ۱۹۷۲، ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ موفق شد سه بار پیاپی با بایرن مونیخ فاتح بوندسلیگا شود سال ۱۹۷۴ بایرن مونیخ برای اولین بار همراه باشگاه فوتبال اتلتیکو مادرید به فینال جام باشگاه های اروپا رسید. در تاریخ ۱۵ مه ۱۹۷۴ مسابقه فینال با با نتیجه ۱ بر ۱ به پایان رسید، اما در بازی تکراری بایرن مونیخ موفق شد با نتیجه ۴ بر صفر پیروز شود و برای اولین بار فاتح جام باشگاه‌های اروپا شود. آنها یک سال بعد نیز به فینال رسیدند و با غلبه بر باشگاه فوتبال لیدز یونایتد موفق شدند برای دومین بار پیاپی قهرمان جام باشگاه های اروپا شوند، سال ۱۹۷۶ برای سومین بار و این بار با پیروزی مقابل باشگاه فوتبال سن‌اتین قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شدند. بایرن مونیخ در پاییز ۱۹۷۶ به عنوان قهرمان اروپا به جام بین‌قاره‌ای راه یافت و موفق شد در مجموع دو بازی رفت و برگشت با دو گل کروزیروی برزیل را شکست دهد و جام بین قاره ای را نیز به افتخاراتش اضافه کند.

ادامه دهه ۱۹۷۰ برای بایرن مونیخ زمان تغییر بود و پس از قهرمانی جام بین‌ قاره‌ای ۱۹۷۶ هیچ عنوانی در سطح ملی یا بین المللی کسب نکردند، نسل طلایی بایرن کم کم پا به سن میگذاشتند، سال ۱۹۷۷ فرانتس بکن‌باوئر به نیویورک کاسموس پیوست و اواخر دهه ۱۹۷۰ نیز سایر ستارگان این نسل طلایی مانند سپ مایر و گرد مولر و اولی هوینس یا بازنشسته شدند یا سالهای آخر فوتبالشان را در تیمهای دیگری گذراندند.

سال های ۹۸–۱۹۷۹ (از اف سی برایتنیگه تا اف سی هالیوود)

در خارج از زمین فوتبال، دهه هشتاد برای بایرن مونیخ دوره ای همراه با آشفتگی بود، باشگاه در این سالها تعداد زیادی از پرسنلش را تغییر داده بود و از مشکلات مالی نیز رنج میبرد، اما در داخل زمین فوتبال درخشش پل برایتنر و رومنیگه باعث شده بود که بایرن مونیخ به اف سی برایتنیگه معروف شود. این دو با درخشش در مسابقات، بایرن را در فتح دو بوندسلیگای ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ یاری کردند. بایرنی ها در ادامه ی این دهه در سالهای ۱۹۸۲ و ۱۹۸۴ جام حذفی فوتبال آلمان را فتح کردند و سال ۱۹۸۵ موفق شدند بوندس لیگا را فتح کنند. فصل ۸۶-۱۹۸۵ برای بایرن فصل خوبی بود و آنها دوگانه فوتبال آلمان (بوندسلیگا و جام حذفی) را فتح کردند. سال ۱۹۸۷ نیز موفق شدند از قهرمانی خود در بوندسلیگا دفاع کنند.

بایرن در این سالها دو بار به فینال جام باشگاه‌های اروپا راه یافت اما هر دو بار در فینال شکست خورد و چیزی بیش از نایب قهرمانی عایدش نشد. سال ۱۹۸۲ استون ویلا با یک گل بایرن مونیخ را شکست داد و سال ۱۹۸۷ نیز پورتو پرتغال موفق شد بایرن مونیخ را در فینال با نتیجه دو بر یک شکست دهد.

سال ۱۹۸۷ یوپ هاینکس سرمربی بایرن مونیخ شد. بایرن ِ تحتِ هدایتِ یوپ هاینکس پس از یک فصل ناکامی موفق شد بوندسلیگا را در دو فصل متوالی (۸۹–۱۹۸۸ و ۹۰–۱۹۸۹) فتح کند. بایرنیها پس از فتح بوندسلیگا ۱۹۹۰ مدتی در کسب جام ناکام بودند، اما در ژانویه سال ۱۹۹۴ فرانتس بکن‌باوئر سرمربی تیم شد و بایرن مونیخ را در فتح بوندسلیگای ۹۴-۱۹۹۳ رهبری کرد، بنابراین بایرن مونیخ پس از چهار سال ناکامی موفق به کسب جام شد. پس از این قهرمانی، جیووانی تراپاتونی و اتوریهاگل هر کدام تقریبا یک فصل سرمربی بایرن مونیخ شدند، در این دوره ستاره های بایرن به جای صفحات ورزشی در صفحات شایعات و حاشیه ای مطبوعات بودند و بنا بر این بایرن مونیخ به اف سی هالیوود مشهور شد.

اواخر فصل ۹۶-۱۹۹۵ فرانتس بکن‌باوئر مجددا سرمربی بایرن مونیخ شد. بایرن مونیخ موفق شد در این فصل جام یوفا را با درخشش ستارگانی مثل یورگن کلینزمن و مهمت شول و لوتار ماتئوس فتح کند. در فینال آن مسابقات بایرن مونیخ در مجموع دو بازی رفت و برگشت با نتیجه پنج بر یک بوردوی فرانسه را شکست داد.

جیووانی تراپاتونی از ابتدای فصل ۹۷-۱۹۹۶ مجددا سرمربی بایرن مونیخ شد و در سال اول بوندسلیگا را برای بایرن به ارمغان آورد. در فصل ۹۸-۱۹۹۷ بایرن مونیخ پس از دوازده سال جام حذفی فوتبال آلمان را فتح کرد اما در رقابت برای فتح بوندسلیگا آن فصل ناکام بود و بوندسلیگای ۹۸-۱۹۹۷ را کایزرسلاترن فتح کرد و بنابراین تراپاتونی برای دومین بار بایرن مونیخ را ترک کرد.

از سال ۱۹۹۸ تا کنون

اوتمار هیتسفلد از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۴ سرمربی بایرن مونیخ بود و در این دوره با ستارگانی مثل اشتفان افنبرگ، الیور کان، جیووانی البر، مهمت شول و بیسنته لیزارازو موفق شد عناوین متعددی را کسب کند. بایرن در اولین فصل حضور هیتسفلد (۹۹–۱۹۹۸) بوندسلیگا را فتح کرد و به فینال لیگ قهرمانان اروپا نیز راه یافت. در مسابقه فینال در حالی که بایرن مونیخ تا واپسین لحظات با یک گل از منچستر یونایتد پیش بود، ناگهان در چند دقیقه دو گل دریافت کرد و با حساب ۲ بر ۱ شکست خورد تا یکی از تلخ ترین شبهای تاریخ باشگاه بایرن مونیخ رقم بخورد. فصل بعد بایرن مونیخ دو گانه فوتبال آلمان را فتح کرد اما در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا مغلوب رئال مادرید شد. در فصل ۰۱–۲۰۰۰ بایرن مونیخ برای سومین فصل پیاپی فاتح بوندسلیگا شد.

بایرنی ها در لیگ قهرمانان ۰۱–۲۰۰۰ در مرحله یک چهارم نهایی موفق شدند منچستر یونایتد را حذف کنند و تا حدی انتقام شکست دو سال قبل را از آنها بگیرند. آنها در مرحله نیمه نهایی رئال مادرید را حذف کردند و در فینال موفق شدند با درخشش الیور کان باشگاه فوتبال والنسیا را در ضربات پنالتی شکست دهند و پس از بیست و پنج سال قهرمان جام باشگاه های اروپا شوند.

بایرن مونیخ در نوامبر ۲۰۰۱ به عنوان قهرمان اروپا در جام بین‌ قاره‌ای شرکت کرد و با شکست دادن بوکاجونیورز آرژانتین موفق شد برای دومین بار عنوان قهرمانی جام بین قاره ای را کسب کند.

در فصل ۰۲–۲۰۰۱ بایرن برای اولین بار پس از سه سال در فتح بوندسلیگا ناکام ماند و در لیگ قهرمانان نیز در مرحله نیمه نهایی حذف شد اما بایرنی ها در فصل ۰۳–۲۰۰۲ موفق شدند ناکامی در بوندسلیگا را جبران کنند و بوندسلیگا را فتح کردند. پس از این فصل، بایرن یک فصل را بدون جام سپری کرد و وردر برمن فاتح بوندسلیگای ۰۴–۲۰۰۳ شد، بنابراین هیتسفلد پس از شش فصل بایرن را ترک کرد و فیلیکس ماگات سرمربی بایرن مونیخ شد. ماگات در هر دو فصل اول حضورش در بایرن مونیخ موفق شد، بوندسلیگا و جام حذفی را فتح کند.

بنابراین شمار قهرمانی های بایرن مونیخ در بوندسلیگا به بیست رسید، با این حال بایرن با روزهای اوجش فاصله داشت و در لیگ قهرمانان اروپا مدعی نبود. اواسط فصل ۰۷–۲۰۰۶ فیلیکس ماگات به دنبال نتایج ضعیفی که در آن فصل کسب کرده بود از کار برکنار شد و اوتمار هیتسفلد مجددا هدایت بایرن را بر عهده گرفت، در آن فصل، بایرن مونیخ در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان موفق شد توسط روی ماکای سریعترین گل تاریخ رقابتهای لیگ قهرمانان اروپا را مقابل رئال مادرید به ثمر برساند اما در مجموع برای بایرن فصل خوبی نبود و آنها نه تنها نتوانست جامی تصاحب کنند که در گرفتن سهمیه فصل بعد لیگ قهرمانان اروپا نیز ناکام ماندند.

بایرن در فصل ۰۸–۲۰۰۷ موفق شد بار دیگر جام حذفی و بوندسلیگا را فتح کند. در پایان این سال هیتسفلد برای دومین بار از بایرن رفت و الیور کان نیز برای همیشه از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. بایرن فصل ۰۹–۲۰۰۸ در کسب جام ناکام ماند و یورگن کلینزمن پس از یک سال سرمربیگری ِ بایرن مونیخ از این باشگاه رفت.

از ابتدای فصل ۱۰–۲۰۰۹ لوئیس فان خال هدایت بایرن را بر عهده گرفت. در این سال بایرن موفق شد در مرحله گروهی لیگ قهرمانان با نتیجه چهار بر یک باشگاه فوتبال یوونتوس را که از جان لوییجی بوفون درون دروازه سود میبرد شکست دهد و به مرحله حذفی راه پیدا کند. پس از این پیروزی، بایرنی ها نتایج خوبی کسب کردند و موفق شدند در آن سال بوندسلیگا و جام حذفی فوتبال آلمان را فتح کنند و به فینال لیگ قهرمانان اروپا نیز راه پیدا کنند، اما در فینال با دو گل از اینتر میلان شکست خوردند و نایب قهرمان شدند. فصل بعد برای بایرن فصل بدی بود و آنها در کسب جام ناکام ماندند و لوئیس فان خال نیز پس از حذف بایرن از لیگ قهرمانان از کار برکنار شد. فصل ۱۲–۲۰۱۱ یکی از تلخ ترین فصلهای بایرن مونیخ بود. بایرن در این سال یوپ هاینکس را روی نیمکت خود داشت و تا اواخر فصل به کسب هر سه جام امید داشت اما آنها رقابت برای فتح بوندسلیگا را به دورتموند واگذار کردند و در فینال جام حذفی نیز با نتیجه سنگین پنج بر دو مغلوب دورتموند شدند، در نهایت در فینال لیگ قهرمانان اروپا با وجود ارائه یک بازی هجومی در ضربات پنالتی از چلسی شکست خوردند و فصل را با سه نایب قهرمانی به پایان رساندند. از ستاره های بایرن مونیخ در دهه ۲۰۱۰ میتوان مانوئل نویر، فیلیپ لام، باستین شواین اشتایگر، فرانک ریبری و آرین روبن را نام برد.

بایرن به عنوان موفق‌ترین باشگاه فوتبال آلمان شناخته شده می‌باشد، که موفق به کسب 22 قهرمانی بوندسلیگا و 15 قهرمانی جام حذفی شده است. بایرن بیش از ۱۴۷٫۰۰۰ عضو دارد. و نیز بیش از ۲،۴۰۰ باشگاه رسمی دارد، و در این باشگاه‌های حدود ۱۷۷٫۰۰۰ عضو دارد. بایرن علاوه بر فوتبال باشگاه‌های شطرنج، هندبال، بسکتبال، ژیمناستیک، بولینگ، و تنیس روی میز را نیز اداره می‌کند و در فوتبال حرفه‌ای بیش از ۱،۱۰۰ عضو فعال دارد.

ورزشگاه آلیانس آرنا

ورزشگاه آلیانس آرنا با گنجایش 71.137 نفر ورزشگاه خانگی بایرن مونیخ می باشد و از آغاز فصل 06-2005 بایرن مونیخ دراین ورزشگاه بازی های خانگی خود را انجام داد. پیش از این بایرن مونیخ در ورزشگاه المپیک مونیخ به مدت 33 سال بازی های خود را انجام می داد.

ستارگان باشگاه بایرن مونیخ از ابتدا تا کنون

فرانتس بکن‌باوئر ، اولی هوینس ، مارک هیوز ، کارل هاینس رومنیگه ، گرد مولر ، یورگن کلینزمن ، سپ مایر ، هانس گئورگ شوارتزنبک ، پل برایتنر ، کلاوس اوگنتالر ، دیتر هوینس ، رونالد وولفارس ، اشتفان افنبرگ ، لوتار ماتئوس ، اولیور کان ، مهمت شول ، ویلی سانیول ، لیزارازو ، جیوانی البر ، اوون هارگریوز ، میشائیل بالاک ، روکه سانتاکروز ، مانوئل نویر ، فرانک ریبری ، آرین روبن ، فلیپ لام ، توماس مولر ، تونی کروس ، باستین شواین اشتایگر و ...

افتخارات باشگاه فوتبال بایرن مونیخ

بوندسلیگا :

22 بار قهرمانی در سال های :  ۳۲–۱۹۳۱، ۶۹–۱۹۶۸، ۷۲–۱۹۷۱، ۷۳–۱۹۷۲، ۷۴–۱۹۷۳، ۸۰–۱۹۷۹، ۸۱–۱۹۸۰، ۸۵–۱۹۸۴، ۸۶–۱۹۸۵، ۸۷–۱۹۸۶، ۸۹–۱۹۸۸، ۹۰–۱۹۸۹، ۹۴–۱۹۹۳، ۹۷–۱۹۹۶، ۹۹–۱۹۹۸، ۲۰۰۰–۱۹۹۹، ۰۱–۲۰۰۰، ۰۳–۲۰۰۲، ۰۵–۲۰۰۴، ۰۶–۲۰۰۵، ۰۸–۲۰۰۷، ۱۰–۲۰۰۹

10 بار نایب قهرمانی درسال های :  ۷۰–۱۹۶۹، ۷۱–۱۹۷۰، ۸۸–۱۹۸۷، ۹۱–۱۹۹۰، ۹۳–۱۹۹۲، ۹۶–۱۹۹۵، ۹۸–۱۹۹۷، ۰۴–۲۰۰۳، ۰۹–۲۰۰۸، ۰۲–۲۰۱۱

جام حذفی :

15 بار قهرمانی در سال های :  ۱۹۵۷، ۱۹۶۶، ۱۹۶۷، ۱۹۶۹، ۱۹۷۱، ۱۹۸۲، ۱۹۸۴، ۱۹۸۶، ۱۹۹۸، ۲۰۰۰، ۲۰۰۳، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۸، ۲۰۱۰

3 بار نایب قهرمانی درسال های :  ۱۹۸۵، ۱۹۹۹، ۲۰۱۲

لیگا پوکال :

6 بار قهرمانی در سال های :  ۱۹۹۷، ۱۹۹۸، ۱۹۹۹، ۲۰۰۰، ۲۰۰۴، ۲۰۰۷

1 بار نایب قهرمانی درسال : 2006

سوپر جام آلمان :

5 بار قهرمانی در سال های : ۱۹۸۲(غیر رسمی)، ۱۹۸۷، ۱۹۹۰، ۲۰۱۰ ، ۲۰۱۲

3 بار نایب قهرمانی درسال های : ۱۹۸۹، ۱۹۹۴، ۲۰۰۸

جام باشگاه های اروپا :

4 بار قهرمانی در سال های : ۱۹۷۴، ۱۹۷۵، ۱۹۷۶، ۲۰۰۱

5 بار نایب قهرمانی درسال های : ۱۹۸۲، ۱۹۸۷، ۱۹۹۹، ۲۰۱۰، ۲۰۱۲

 لیگ اروپا / جام یوفا (سابق) :

1 بار قهرمانی در سال : 1996

جام در جام اروپا :

1 بار قهرمانی در سال : 1967

جام بین قاره‌ای (اروپا-آمریکای جنوبی) :

2 بار قهرمانی در سال های : ۱۹۷۶ ، ۲۰۰۱